Vorige week kwam Jarno Peeters langs op het hoofdkantoor van KingsTalent om eigenaar Paul de Koning te interviewen. Vandaag de omgekeerde wereld… Wij hebben Jarno geïnterviewd over zijn toekomstig avontuur in Amerika.
Raoul: Goedemiddag Jarno, vandaag zijn we hier op het kantoor van KingsTalent met Jarno Peeters uit Venray, tenminste uit de buurt van Venray.
Jarno: Uit Leunen inderdaad, Leunse trots haha.
Raoul: Een paar vraagjes voor jou voordat jouw tijd komt in de Verenigde Staten.
Hoe ben jij met ons in contact gekomen?
Jarno: Dat gaat wel een aantal jaar terug, want toen kreeg ik via Facebook een berichtje van KingsTalent ik denk dat dat een jaar of drie/vier geleden is en toen speelde ik volgens mij nog bij VVV Venlo of net bij JVC Cuijk. Toen kreeg ik gewoon een berichtje van: ‘Hey, lijkt het je tof om te voetballen en studeren in Amerika, laat ons wat weten!’. Ik dacht in eerste instantie wat is dit voor spam? Ik kende het niet, het hele principe niet en ik was nog nooit in Amerika geweest, dus ja voor mij was het echt een-ver-van-mijn-bed-show. Totdat… Ik denk inderdaad Tom, want ik liep mijn afstudeerstage bij Inter in Venray en toen vertelde Tom, die kwam naar Inter want hij ging in die periode daar werken, maar hij vertelde mij over zijn ervaring met jullie en ook over zijn tijd in Amerika. Dat heeft mij toen aan het denken gezet en dan moet ik ook nog even terug naar 2018, want toen heb ik in Amerika een halfjaar gezeten voor mijn minor in Ohio. Toen heb ik een beetje kennis gemaakt met hoe ze daar sporten en ook hoe college soccer eraan toe gaat. Wel van een afstandje, maar dat was mijn kennismaking met sporten in Amerika. Die combinatie van deze twee dingen, heeft mij uiteindelijk over de streep getrokken om mee aan te melden op de KingsTalent site en zo geschiedde.
Raoul: Dus het heeft je wel een beetje warm gemaakt beide dingen gecombineerd? En daarna jouw minor in Ohio
Jarno: Ja, zeker! Dat berichtje heb ik toen ook gewoon gelaten voor wat het was, omdat ik echt niet wist wat het was. Ik denk dat heel veel mensen die onwetend zijn over wat de mogelijkheden zijn en daar heb ik het met Paul ook over gehad in de podcast. Maar inderdaad, toen ik daar was geweest plus Tom nogmaals vermeldde dat hij met KingsTalent samenwerkt, toen dacht ik: ‘Ik ga me aanmelden.’. Toen kwam ook de motivatie om het echt te gaan doen.
Raoul: En wat voor studie ga je daar volgen?
Jarno: MBA. Volgens mij heb je in Nederland voor je master heel veel routes en specialisaties en volgens mij is dat in Amerika een stuk minder, althans dat hangt af van de school. Maar bij mij is het gewoon een algemene Master of Business.
Raoul: Want jij gaat naar Limestone toch? In welke staat ligt dat?
Jarno: Ja klopt, dat ligt in South Carolina.
Raoul: Beetje in het zuidoosten ongeveer.
Jarno: Ja en volgens mij ligt de school redelijk centraal in de staat ook. Het is een uurtje of drie naar de kust vertelde ze mij en een klein uurtje naar Charlotte en dat is de hoofdstad van North Carolina volgens mij.
Raoul: Oke, cool! Dit heb je misschien net al verteld in het kort, maar wat is je drijfveer om één jaar te gaan sporten en studeren in de VS?
Jarno: Ik heb toen bij VVV Venlo gespeeld in de jeugdopleiding zes jaar lang, maar door een blessure kon ik dit niet meer voortzetten helaas. Ik ben toen wel weer fit geraakt en ik heb nooit losgelaten dat ik het leven als een prof nog een keer wilde ervaren, al wist ik dat dit niet meer realistisch was, maar toen ik dus een beetje in de gaten kreeg hoe het in Amerika eraan toe gaat qua intensiteit, professionaliteit, faciliteiten toen dacht ik: ‘Dit is precies wat ik moet gaan doen.’. Dus elke dag trainen/ 2x per dag trainen, 2x per week wedstrijden, reizen en alle faciliteiten eromheen, dat lijkt mij…
Raoul: Daar krijg je wel warme gevoelens van.
Jarno: Ja! Toen dacht ik van: ‘Oké, dit komt dus heel erg in de buurt bij dat leven als een prof wat ik nog een keer wil meemaken.
Raoul: Wat zou je willen bereiken komend jaar?
Jarno: Allereerst wil ik er… Afgelopen jaar/jaren heb ik wat blessures gehad aan mijn hamstring, dus dat is ook de reden dat ik nu kei hard aan het trainen ben om zo fit en sterk mogelijk daar aan te komen. Mijn eerste prioriteit is om hele tijd zijn, fit te blijven en fit te zijn. Blessurevrij en daarnaast wil ik gewoon de verwachtingen die ze van mij hebben daar waarmaken. Dat houdt in dat ze verwachten dat ik een leidende rol aanneem in het team, omdat ik een van de oudere spelers ben en dat ik basisspeler word en blijf. Een vaste waarde van het team worden. Voetbal is de reden dat ik daar naartoe ga en studie eigenlijk niet, want ik heb mijn eigen bedrijf nu gewoon lopen en ik zou in Nederland ook geen master meer gaan doen.
Raoul: Dus je doet het puur voor het avontuur?
Jarno: Ja, puur voor het voetballen en het avontuur. En ja, studie hoort erbij, maar wat ik net ook al zei in de podcast, mijn studie is daar online helemaal. Dat is wel chill voor mij, want ik kan trainen wanneer ik moet trainen, dat is logisch en moet wedstrijden voetballen wanneer dat moet, maar daar omheen kan ik mijn werk en mijn studie helemaal zelf inplannen. Dus ik zit niet gebonden aan lessen of aan, weet je…
Raoul: Dus je hebt wel veel vrijheid?
Jarno: Ja, en dat is ook de reden waarom ik voor Limestone heb gekozen en niet voor New Mexico, want daar zou ik wel naar de lessen moeten gaan.
Raoul: Oké. Wat vinden jouw familie en vrienden van dit avontuur?
Jarno: In principe ga ik maar een halfjaar dus in december kom ik terug, omdat ik dan nog speelgerechtigd ben voor het seizoen erna als ik wil. Als ik zou blijven in de spring, dan ben ik niet meer speelgerechtigd. Dat is een beetje een andere constructie. Toen ik in 2018 daar een halfjaar naar toe ging, hadden zij zoiets van: ‘Oh zou je dat wel doen, je bent nog nooit buiten Europa geweest.’. Ik ben toen geweest en viel het allemaal reuze mee, dus nu denken ze van: ‘Dit moet je gewoon lekker doen.’. Zij weten ook wel dat ik redelijk zelfstandig ben, dus ze hebben wel vertrouwen in me. Hoe vrienden toen reageerden… Ja die vinden het gewoon tof, weet je wel, die vinden het gewoon vet dat ik dat ga doen. En nu, want ik kwam dus in de zomer, toen zei ik… Had ik me aangemeld en pas na ik me had aangemeld zei ik tegen mijn ouders van: ‘Ja, we hebben dan en dan gesprek.’. Ouders: ‘Huh, wat ga je doen? Ga je weer weg?’. Tuurlijk hebben ze dat liever niet en hebben ze je liever dicht bij huis. Ze zijn als de dood als ik daar blijf. Maar daar hoeven ze niet bang voor te zijn, zeg ik nu… Ouders willen gewoon liever dat je blijft, maar ze gunnen het je ook wel. Als dit mijn droom is, staan ze daar natuurlijk wel volledig achter.
Raoul: Ja, dat is wel fijn dat ze achter jouw keuze staan. Laatste vraag, misschien wel een leuke/lastige. Als je nou een voorwerp of persoon mee wil/moet meenemen, wie of wat zou dat dan zijn?
Jarno: Pfoe, een voorwerp of persoon. Dit is wel een goeie. En dat is dan iets wat ik niet mee kan nemen.
Raoul: Iets wat je totaal niet mee kan nemen in je koffer.
Jarno: Uhm, ja… Mijn eerste antwoord zou zijn mijn laptop, maar die kan ik natuurlijk gewoon makkelijk meenemen.
Raoul: Of iemand die je écht gaat missen.
Jarno: Ja, maar dat klinkt misschien raar. Ik ben dus niet zo’n persoon die heimwee krijgt/heeft. Kijk, ook toen ik daar naar Amerika ging, ik kwam een halfjaar later terug en niks was veranderd. Ik zei ook tegen Willem, het enige wat is veranderd was het tankstation. Die had een andere ‘look’ gekregen, maar voor de rest… Het biertje was 20 cent duurder en dat was het. Dus het is niet zo dat ik echt… Ik bedoel het is maar een halfjaartje dan is het niet zo dat per se mensen ga missen ofzo.
Raoul: De tijd zal dan toch voorbij vliegen.
Jarno: Ja, wat ik wel af en toe had, was dat ik af en toe zoiets had van: ‘Oké, ik zou nu wel echt lekker vinden om met de jongens gewoon op het terras te zitten en een biertje te drinken.’. Toen had ik ook wat meer vrije tijd en nu gaat het wat drukker zijn dus dan zal ik wat minder tijd hebben om daarbij stil te staan. Ja, wat kan ik nu echt niet meenemen… Ja, we hebben nu een hond, die kan ik ook niet meenemen…
Raoul: Misschien je sociale contacten die je thuis ‘achterlaat’ voor een halfjaar.
Jarno: Ja, dat denk ik wel.
Wat ik misschien ga missen, net als de vorige keer, zijn de goede vibes op kantoor met een aantal andere ondernemers, goede gesprekken met hen. Toen ik de vorige keer in de Verenigde Staten was, waren wij daar net mee bezig om dat kantoor te regelen. Toen had ik af en toe wel zoiets van: ‘Oh nu zou ik wel echt graag in plaats van op mijn ‘dorm-kamer’ te zitten werken, gewoon echt op kantoor te werken.’. Dat je jezelf omringt met mensen die ook ondernemer zijn of ondernemend zijn. En dat, ik denk dat ik dat wel ga missen. Dat ben ik nu ook gewend na een jaar full-time. Eerst deed ik dat naast mijn studie, maar nu een jaar full-time op kantoor, volledig kunnen wijden aan het ondernemen.
Misschien is dat wel het antwoord, dat ik niet meer alle tijd kan besteden aan het ondernemen en daarnaast sporten/fit blijven/worden. Sport wordt dadelijk deels de hoofdzaak. Tuurlijk, ondernemen blijft ook belangrijk, maar dat er minder tijd overblijft voor het werk en het ondernemen. Het is dan geen voorwerp of persoon.
Raoul: Nee, maar dat is wel iets wat je dus gaat missen.
Jarno: Ja, zeker. En niet missen als in van dat ik ermee moet stoppen, ik kan gewoon blijven werken. Dat is het geluk dat ik heb met dit werk.
Raoul: Maar dan heb je niet dezelfde input die je kan geven als voorheen.
Jarno: Niet meer zeg maar de volledige werkweek plus de avonduren. Dat is het grootste verschil.
Raoul: Dank je wel voor je tijd, Jarno. Veel succes!
Jarno: Ja, graag gedaan en thanks!
Hartstikke bedankt voor dit interview, Jarno! Nogmaals, veel succes in Amerika en we houden contact!
