Deze week hadden we de eer om oud student-athlete Valerie Vogels een aantal vragen te stellen over haar twee jaar in de Verenigde Staten. Hieronder is het volledige interview te vinden.
Hallo Valerie! Je hebt twee jaar gestudeerd in Amerika en bent inmiddels terug in Nederland. Kan je ons wat vertellen over je ervaringen daar?
Het was voor mij een redelijk impulsieve beslissing, ik was op zoek naar een ervaring in het buitenland en voor ik het wist zat ik in New York! Ik had net mijn bachelor geneeskunde gehaald en heb dus in Amerika een master gedaan. Het was de perfecte combinatie van sporten, studeren en avontuur. Vanaf de campus zat ik binnen no time midden in de stad waar ik heel veel leuke plekjes heb kunnen ontdekken. In vrije weekenden of de vakanties ben ik vaak wat verder weggegaan, met Spring Break in Californië rondreizen met een camper en later in de zomer nog eens in Utah en Arizona. Er zijn ook veel vrienden op bezoek gekomen waarmee ik allerlei tripjes heb gemaakt. Ik denk dat ik dus wel kan zeggen dat ik mijn tijd in Amerika goed heb besteed. Nu ik terugkijk merk ik ook dat ik een stuk zelfstandiger en sterker ben geworden en dat kan alleen maar een goede invloed hebben op de toekomst.
Kan je ook iets vertellen over je meest memorabele moment?
Het gaafste moment van mijn tijd in Amerika was de roadtrip die ik met mijn broer heb gedaan in de zomer in Utah. We hebben toen twee weken gekampeerd in een busje en zijn onder andere in de Grand Canyon wezen hiken. Het was een superzware hike, maar een hele ervaring om op terug te kijken. En het uitzicht was prachtig!
Op hockey gebied was onze laatste wedstrijd echt geweldig. We speelden uit bij Northeastern, hun veld ligt midden in een bos wat er echt prachtig uitzag in de herfstkleuren. Alles lukte die wedstrijd en toch gingen we met 3-3 overtime in, wat je daar dus speelt met 7 vs 7 op een heel veld. Echt killing, maar gelukkig scoorden we aan het eind van double overtime de winnende goal uit een strafcorner! Dat teamgevoel waarmee we de overwinning binnensleepten was echt geweldig!
Je vertrok naar Amerika na het afronden van je bachelor geneeskunde. Het was spannend want je moest nog enorm veel afronden de laatste maanden voor vertrek. Hoe heb je die maanden voor vertrek ervaren?
Dat kan je wel zeggen, nadat ik voor Hofstra had gekozen kreeg ik een heel trainingsschema met kracht-, sprint- en conditietraining dat ik naast mijn gewone hockeytraining (en studie) in Nederland bij moest houden. De laatste weken voor vertrek had ik nog een heleboel tentamens te maken, waarvan ik de laatste uitslag pas terugkreeg op de dag dat ik in het vliegtuig stapte. Het was heel fijn dat alle andere dingen zoals mijn visum en NCAA inschrijving al op tijd geregeld waren zodat ik me compleet op mijn studie kon focussen. Ik wist heel goed waar ik het allemaal voor deed, want ik had zoveel om naar uit te kijken.
Eenmaal in Amerika – Hoe heb jij het verschil tussen studeren in Nederland en sporten/ studeren in Amerika ervaren?
In Amerika gaan sporten en studeren echt perfect samen, veel makkelijker dan hier in Nederland. Op Hofstra had ik hele goede begeleiding bij het kiezen van mijn vakken en het samenstellen van mijn rooster. Daardoor werden de lessen perfect om de trainingen heen gepland. Ook had ik het geluk dat ons veld gewoon op de campus lag (bij sommige universiteiten is dat een eindje rijden) waardoor het heel makkelijk was om ‘s ochtends of tussen lessen door te trainen. Alles draait echt om sport daar! Qua studie vond ik het wel een stuk makkelijker. Mijn schema als grad-student was ook vrij rustig, ik had maar een paar uurtjes les en verder was het vooral veel opdrachten maken. Daardoor had ik wel meer vrije tijd dan mijn teamgenootjes, die met hun undergraduate vaak volle dagen maakten.
Uiteindelijk heb je voor Hofstra University in New York gekozen. Kun je ons meenemen hoe je keuze tot stand is gekomen?
Nadat ik bij jullie het traject startte ging alles supersnel. Ik kreeg al gauw een reactie van de assistent-coach van Hofstra en bij het eerste gesprek had ik al gelijk een heel fijn gevoel. Ik had pas in april besloten dat ik naar Amerika wilde en daardoor had ik geen tijd om de campus te bezoeken, maar wel belde ik regelmatig met de coach en had ook al contact met een aantal meiden uit het team. Eigenlijk ben ik helemaal op mijn gevoel afgegaan en natuurlijk was de locatie ook niet verkeerd 😉
Leven in New York, hoe was dat?
New York is echt een gave stad, er is zo veel te zien. Je hebt echt niet genoeg aan een paar daagjes. Ik zat natuurlijk wel net buiten de stad, maar kon telkens als ik een middag vrij was weer een nieuw deel ontdekken. Telkens als we een uitwedstrijd hadden reden we met de spelersbus over de Robbert F Kennedy- bridge waarvandaan je een prachtig uitzicht over de skyline had! Vooral als we terugkwamen met zonsondergang was heel mooi. Daarnaast was een voordeel van New York dat het heel bereikbaar is. Mijn familie en veel vrienden zijn regelmatig langsgekomen en ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik een aardig goede gids ben geworden!
Je vertelde in een vorig interview iets over je bucketlist: Yellowstone en Rocky Mountains bezoeken. Zijn deze al van de lijst afgestreept? 😊
Ik had gepland tijdens het seizoen dit jaar op bezoek te gaan om mijn teamgenootjes weer te zien en dan gelijk een roadtrip er aan vast te plakken, maar dat is natuurlijk allemaal anders gelopen dit jaar. Yellowstone en de Rocky Mountains staan dus nog steeds op mijn lijstje.
Ook gaf je aan je studie geneeskunde te willen vervolgen eenmaal terug in Nederland. Zijn deze plannen ook nog doorgegaan? Waar sta je nu in je academische carrière?
Yes zeker, in New York heb ik mijn master Sport Science, Exercise Physiology gehaald. Daarna ben ik na een maandje vakantie meteen doorgegaan met de master geneeskunde in Rotterdam en de coschappen. Afgelopen maanden ben ik ook bezig geweest met onderzoek bij de neurochirurgie. Wie weet ga ik daar over drie jaar aan de slag om verder te specialiseren.
Heb je in je periode in de VS last gehad van heimwee?
In het begin viel het best mee, vooral omdat we in pre-season direct hard aan het werk gezet werden en je eigenlijk geen tijd had om thuis te missen. Na twee maanden kwamen mijn ouders en broers op bezoek voor mijn verjaardag en eigenlijk had ik het meeste last van heimwee net nadat zij weggingen. Gelukkig vingen mijn teamgenootjes (waaronder een aantal Nederlandse) mij heel goed op. Ik heb echt heel veel aan ze gehad toen!
Welke teamgenoten mis je het meeste (en waarom?) Heb je op dit moment nog veel contact met je oud-teamgenoten?
Cami (uit Argentinië) en Lindsie (uit Michigan) waren in het veld wel echt mijn beste maatjes. Als het even niet lekker ging konden ze me altijd oppeppen. Merlijn en Djuna waren mijn Nederlandse teamgenootjes en daar trok ik toch wel het meeste mee op. Als je zo ver weg van huis bent heb je soms toch wel behoefte aan wat Hollandse gezelligheid en er zijn ook aardig wat stamppot-etentjes geweest. We videobellen best vaak om lekker bij te kletsen en alles te horen hoe het nu met het team gaat, aangezien zij nog in Amerika zitten nu en in Nederland spreken we ook nog regelmatig af.
Hoe was het om weer terug te komen in Nederland? Hoe was het om je leven weer op te pakken in Nederland?
Na terugkomst was het zeker wel weer even wennen, maar het was vooral heel fijn om mijn vrienden en familie weer zo dichtbij te hebben. Ik had een maandje vakantie voordat ik begon met mijn master in Rotterdam dus kon gelukkig nog even bijkomen. Ook kon ik meteen weer aansluiten bij mijn oude hockeyteam, waar het voelde alsof ik nooit weggeweest was. Ik kan niet zeggen dat ik de krachttraining om 6 uur ’s ochtends nou echt mis, maar dat topsportersleventje had toch wel wat.
Heb je tips voor talenten die zich opmaken voor een avontuur in Amerika?
Ga vooral buiten je comfort zone. Juist dingen die je in eerste instantie spannend of ongemakkelijk lijken zijn de dingen waar je de beste ervaringen uithaalt. Ontdek alles en sta open om nieuwe dingen te proberen. Als ik een ding anders had kunnen doen was het wel nog meer uitstapjes maken en nog meer plekken ontdekken. Hou je vooral niet teveel vast aan wat je denkt dat er van je verwacht wordt en geniet er gewoon van.
Valerie, ik wil je hartelijk bedanken voor je tijd! Als laatste vraag: Wat zou jij mee willen geven aan iedereen in Nederland die interesse heeft in een sport/studie in Amerika?
Zeker doen!! Het is een geweldige ervaring en waardevolle tijd. Ik kan me voorstellen dat je nu denkt “wow, vier jaar is echt lang”, maar ik kan je zeggen dat het echt zo voorbij vliegt. Als ik er nog twee jaar aan vast had kunnen plakken had ik dat zeker gedaan. Omdat je verder van huis zit leer je jezelf beter kennen en het is een perfecte manier om je verder te ontwikkelen en natuurlijk wat van de wereld te zien!
