Vandaag gaan we samen met Britt in gesprek over haar avontuur in de VS. Britt is op dit moment bezig aan haar sophomore-year en heeft het goed naar haar zin in “The sunshine state”. Ze verteld over de verschillen in cultuur, haar teamgenoten, het contact met haar familie en nog veel meer!
Hallo Britt! Je combineert nu al ruim een jaar sporten en studeren in Amerika en bent inmiddels gestart aan je sophomore-year! Dan blijft de brandende vraag natuurlijk: Hoe bevalt het in Amerika?
Hoe het bevalt? Super goed, meer dan ik er ooit van had kunnen verwachten. Het tweede jaar is natuurlijk een stuk minder spannend maar zeker niet minder leuk. Ook is alles toch wel weer een heel stuk anders dit jaar vanwege corona. We mogen gelukkig nog wel elke dag trainen, maar we moeten dagelijks een vragenlijst invullen over hoe we ons voelen en onze temperatuur wordt elke dag gemeten. Verder moeten we mondkapjes dragen totdat de warming up begint en gelijk na het laatste gespeelde punt moeten ze ook weer gedragen worden. Trainen mag gelukkig dus nog wel zonder mondkapje op.
De cultuur in Florida is natuurlijk heel verschillende met de cultuur in Nederland. Wat zijn de meest opvallende verschillen, en hoe ervaar je dit verschil?
Ondanks dat ik midden in een hele grote stad woon, komen de meeste mensen hier echt van het platteland land. Ze worden hier dan ook wel “Rednecks” genoemd. Als je over straat rijdt zie je bijna even veel trucks, de een nog groter dan de ander, als normale auto’s. Veel vrienden gaan dan ook vaak in de weekenden jagen met hun familie of plaatsen foto’s op Instagram met grote dode vissen of herten, die ze vervolgens in stukjes mee terug nemen naar de vriezer bij ons appartement….
Verkiezingen
Het is nu natuurlijk een super interessante tijd om in Amerika te zijn en om te zien hoe de Amerikanen over vele huidige situaties denken. Hier in Florida stemt het overgrote deel op Trump. Overal zie je vlaggen en borden met “TRUMP 2020”, nu heeft Trump volgens de media de verkiezingen wel verloren, maar volgens het volk nog niet. Ze zweren er hier bij dat er verkiezingsfraude heeft plaats gevonden en dat Biden nooit president gaat worden. Ze hoeven zich dus nog helemaal niet druk te maken dat Trump de macht verliest, want het blijkt straks vast wel dat hij toch wel de meeste stemmen had…
COVID-19
Ook is hun mening over Corona heel interessant. Veel studenten om mij heen zeggen dat de nummers van CDC (Center for Disease Control and preveention) niet kloppen, of sterker nog, dat maar 6% van de gevallen die de CDC gerapporteerd had ook echt waar waren. Ze zeggen dat mensen die zich aangemeld hadden voor een corona test, maar hem vervolgens niet genomen hebben, alsnog e-mails kregen met een positieve test uitslag. Ook zeggen ze dat mensen die in auto-ongelukken om zijn gekomen en waarvan achteraf bleek dat ze corona in hun bloed hadden ook aan de lijst zijn toegevoegd van corona doden. Daarnaast weten ze mij bijna allemaal te vertellen dat ze het virus al gehad hebben en daarom nu niet meer ziek kunnen worden, en de rest is uiteraard ‘asymptomatic’
BLM
Als laatste is natuurlijk ook nog de hele Black Lives Matter discussie gaande. Ondanks dat dit natuurlijk een groot en belangrijk onderwerp is, is het in de Nederlandse/Europese media in een heel ander daglicht gezet dan hoe het hier gezien wordt. Eén van mijn vriendinnen hier met een donkere huidskleur was heel duidelijk in haar mening toen ik haar ernaar vroeg. “Rasicm is only as big as you make it”. Ze wou zeker niet ontkennen dat er op sommige plekken in Amerika misschien wel ongelijkheid is, maar volgens haar wordt het te groot opgeblazen in de media, mede om Trump in een negatief daglicht te zetten in de tijden rondom de verkiezingen. Ze vond ook dat veel mensen met een donkere huid vaak zijn opgevoed met het gevoel alsof ze al 1 streepje achter staan in onze samenleving. Hierdoor kunnen ze zich misschien wel aangevallen of gediscrimineerd voelen, wat niet altijd terecht is. Ze zegt zelf dat ze haar hele leven, zelfs nu ze studeert, nog nooit het gevoel heeft gehad dat iemand haar veroordeeld heeft op haar huidskleur, en ze daarom ook niet achter de grote protesten staat.
Wat aan Florida bevalt je het beste, en wat bevalt je het minst goed?
Het beste wat me hier buiten studeren en sporten is overkomen is toch echt wel het lekkere weer en alle voordelen dat dat met zich mee brengt. Kleine dingen als, binnen een kwartiertje op het strand kunnen zijn, een zwembad in je tuin hebben of in de weekenden altijd van alles lekker buiten te kunnen doen is natuurlijk wel heel fijn, eigenlijk is het hier het hele jaar door zomer. Wat ik soms wel een beetje jammer vind is dat hier helaas niet alles op fiets afstand is zoals ik dat altijd in Groningen gewend was. Sommige vrienden van school wonen ‘alleen maar’ aan de andere kant van de stad, maar met de auto hiernaartoe ben je toch al snel wel bijna een uur onderweg. Zelf heb ik hier helaas geen auto dus vaak ben je wel afhankelijk van anderen als je ergens naar toe wil, maar ook al bij kleine dingen zoals boodschappen doen. Gelukkig heb je daar wel apps voor, die binnen 45 minuten al je boodschappen bij je thuis bezorgen!
Je bent in Amerika gestart als freshman, hoe voelde het voor jou om als eerstejaars toe te treden in een vreemd team in een vreemd land?
Super spannend, oprecht, ik vond het dood eng. Gelukkig gingen mijn ouders en zusje tegen die tijd mee om me ‘weg te brengen’ zodat ik hier niet helemaal alleen aan zou komen, dat was wel heel erg fijn. Daarnaast kwam ik in een appartement te wonen met drie andere internationale teamgenootjes waardoor we al snel een goede band met elkaar hadden. Vervolgens begin je met trainen en zie je je teamgenootjes elke dag en soms wel twee of drie keer per dag. Hierdoor krijg je snel een goede band samen en heb je gelijk een groep vriendinnen waar je op terug kan vallen. Dit helpt heel erg tegen de heimwee of als je je een keer alleen voelt, ze worden bijna een soort van tweede familie.
Over het team gesproken, hoe is je band met de dames uit het team?
Goed! Wel moet ik zeggen dat we vorig jaar 10 internationals hadden, en dit jaar maar drie. Dat maakt de dynamiek in een team wel heel anders. Ook zijn er van de groep van vorig jaar maar 2 andere meiden naast mij gebleven, de rest is vertrokken door afstuderen, veranderingen in Scholarships en Corona. Gelukkig train je zo veel samen dat de bonding heel erg snel gaat.
Welke teamgenoot kan je het beste mee opschieten?
Dit moet toch echt wel Ketura Margaret zijn. Zij komt uit Suriname en woont nu voor het tweede jaar bij mij in het appartement. Ze spreekt ook Nederlands wat af en toe toch wel heel fijn is, en ook kan je veel dingen wel goed met elkaar delen omdat we beide voor een lange tijd ver weg van huis zitten. Daarnaast is onze setter Leah Mortensen een hele goede vriendin geworden over de afgelopen anderhalf jaar, helaas woont zij niet bij ons in het appartement maar thuis bij haar ouders omdat zij hier vlak bij vandaan komt.
Wat is je meest memorabele moment geweest tot nu toe?
Dit moet dan toch echt wel onze wedstrijd tegen Polk State College vorig jaar geweest zijn. Het einde van het seizoen naderde en we zouden niet meer voor het State Championship kunnen spelen als we deze wedstrijd zouden verliezen. Polk State College stond eerste geranked in heel Amerika, in onze divisie, en zij hadden nog geen wedstrijd verloren het hele seizoen. Hier wilden wij uiteraard verandering in brengen en mede doordat zij ons misschien licht onderschat hadden, maar ook omdat wij er keihard voor geknokt hadden lukte het: we wonnen met 3-0 en plaatsen ons voor een toernooi met de beste acht scholen uit heel Florida!
Je familie zit nu natuurlijk aan de andere kant van de wereld. Hoe is het contact met je familie en vrienden uit Nederland?
Dat ligt eraan hoe druk het met school en trainen is… Soms heb je weken waarbij je elke dag rond 6 AM op moet s’avonds laat pas weer thuis bent en in de weekenden alleen maar zit te leren. Gelukkig zijn er ook weken wanneer je een stuk meer vrije tijd hebt. Ik probeer minimaal 2 keer per week wel even contact te hebben met Nederland via facetime met vrienden en/of familie, dit doet mij meestal toch wel heel erg goed.
Heb je al duidelijke toekomstplannen voor na je avontuur in Amerika? (Sportief gezien, maar ook op gebied van school, werk etc.)
Heel eerlijk gezegd niet. Ik zou natuurlijk graag professioneel willen blijven volleyballen maar helaas zit er niet zo veel geld in de sport als dat er bijvoorbeeld bij voetbal beschikbaar is. Dan zou je wel op een heel erg hoog niveau uit moeten komen en om met een realistische blik te kijken, denk ik niet dat dat op dit moment, na college-sports, nog haalbaar is. Daarnaast ben ik er qua studie richting ook nog niet helemaal uit welke kant ik op wil. Gelukkig zit het Amerikaanse universiteitssysteem zo in elkaar dat je pas aan het einde van je tweede jaar een definitieve keuze hoeft te maken.
Welke dingen heb jij nog op je bucketlist staan gedurende je tijd in Amerika?
Ik moet zeggen dat ik in mijn eerste jaar al ontzettend veel dingen van mijn bucketlist heb af kunnen strepen. Onder andere typische Amerikaanse dingen zoals naar een arcade hall gaan, een American football game bekijken of een ‘Frat party’ bezoeken en Halloween vieren. Ook zijn er kleine dingen als een wilde krokodil spotten of schildpadden in het bos vinden al wel gelukt. Verder ben ik al op vakantie naar New York en Miami geweest en heb ik verschillende ‘Universal Parks’ in Orlando bezocht.
Ik zou graag nog een aantal grote reizen maken zodra Corona en ons trainingsschema dat toe laat. De West kust, California en de National Parks lijken me heel gaaf om te zien. Daarnaast zijn de vliegtickets naar Hawaii vanaf hier relatief heel erg goedkoop dus dat zou mee ook wel ontzettend tof lijken. Als laatste zou ik eigenlijk wel een weekendje naar de Bahama’s willen gaan omdat dat hier maar een paar uurtjes varen vandaan is…
Wat vind je het grootste verschil tussen sporten en studeren combineren in Amerika in vergelijking met Nederland? Denk hierbij aan bijvoorbeeld intensiteit, motivatie, discipline etc.
Het grootste verschil is de professionaliteit. Ondanks dat ik misschien niet op het hoogste niveau speel hier in Amerika, worden we wel behandeld alsof we dat wel doen. We hebben op dit moment drie coaches waarvan 1 in het nationale team van Mexico heeft gespeeld, 1 in het nationale beachvolleybalteam van Puerto Rico en ze werkt samen met de laatste, een vrouw uit Bulgarije wat haar beachvolleyball partner was, en die ook op het hoogste college niveau heeft gespeeld hier in Amerika zelf. Deze 3 coaches staan dag en nacht voor ons klaar en worden nog geholpen door 2 physical trainers.
Regels binnen het team zijn heel belangrijk en we hebben allemaal een contract ondertekend met hoe we ons gedragen. Hier staat bijvoorbeeld in dat je altijd 100% discpline toont, respect voor elkaar hebt en met twee woorden spreekt: “Yes ma’am / No Coach” etc. Ook zijn er kleine regels die heel belangrijk zijn, bijvoorbeeld dat we niet in ons volleybal broekje over campus mogen lopen maar er altijd ‘Cover-up-shorts’ overheen moeten worden gedragen. Daarnaast mogen we na 10.00 PM geen vrienden, zeker geen jongens, over de vloer hebben, moeten we toestemming vragen om in het weekend de stad te verlaten en kunnen de coaches willekeurig ‘roomchecks’ doen, om te kijken of onze kamers wel netjes zijn en we geen drugs en alcohol in bezit hebben. Ook hebben we een doping contract ondertekend waarin staat dat we onder andere geen alcohol drinken en mogen ze op willekeurige momenten drugtests bij ons afnemen wat op 25 verschillende soorten drugs test.
Britt, ik wil je hartelijk bedanken voor je tijd! Als laatste vraag: Wat zou jij mee willen geven aan iedereen in Nederland die interesse heeft in een sport/studie in Amerika?
Doen! Gewoon doen! Als je de kans krijgt moet je echt gaan. Ik kan denk ik met geen woorden beschrijven hoe is het is om aan de andere kant van de wereld te wonen, te reizen en ondertussen te studeren en je sport op hoog niveau te kunnen spelen. Het is echt ontzettend leuk en leerzaam. Behalve dat de kansen die je bij jou sport krijgt natuurlijk geweldig zijn, is het ook op persoonlijk gebied een goede kans om je te ontwikkelen. Het is voor mij het mooiste avontuur wat ik ooit ben aangegaan, en een ervaring die niemand me meer afpakt!
Wij willen Britt graag bedanken voor het leuke interview en wensen haar nog heel veel plezier en succes in de VS!
