Ruim een jaar geleden verliet Angelo Leendertse de Nederlandse velden en ruilde hij ze in voor de velden van de USAO Drovers in Oklahoma, Amerika. Een ambitieuze jongen met veel talent en een ambitieuze school die haast jaarlijks mee strijd om de nationals, de perfecte combinatie.
We spraken met Angelo en stelden hem enkele vragen over zijn tijd in Amerika tot dusver, zijn toekomstplannen, zijn contact met vrienden en familie thuis en meer…
Hallo Angelo! Je hebt inmiddels een jaar achter de rug in Amerika en bent begonnen aan je tweede. Hoe ervaar jij je tijd daar?
In het begin was het allemaal een beetje onwerkelijk maar ik heb het hier uitstekend naar mijn zin! Het eerste jaar is werkelijk waar voorbij gevlogen. Tijdens mijn eerste weken in Amerika was ik heel erg onder de indruk van alle nieuwigheden en moest ik heel erg wennen aan het tijdsverschil en de warmte. Het kan hier in de zomer wel 45 graden worden en ik moest ook nog eens 2x per dag trainen, wat ik heel eerlijk gezegd had onderschat. Ook het feit dat ik de Engelse taal niet heel goed beheerste zorgde ervoor dat ik moeite had om sociale contacten te leggen. Dit zorgde er ook voor dat het tijdens de trainingen in de voorbereiding niet heel erg lekker ging. Mijn kamergenoot en captain van het team merkte dit en ging een gesprek aan met mij. Hij komt zelf uit Oklahoma en heeft American Football gespeeld voor Western Michigan dus hij weet hoe het is om ver van huis te zijn en je familie en vrienden te missen. Hij verzekerde mij dat het tijd nodig had en dat ze mij die tijd ook gingen geven, wat een grote opluchting was. Mijn gesprek met hem zorgde ervoor dat er op de een of andere manier een bepaalde druk van mijn schouders afviel. Gelukkig ben ik dus heel goed opgevangen door mijn teamgenoten en de coaches. In mijn eerste jaar werd ik benoemd tot 1st team All SAC Conference wat voor mij uiteraard een mooie beloning was voor mijn eerste seizoen.
Kan je ook iets vertellen over je meest memorabele moment?
Mijn meest memorabele moment is toch wel onze win streak van 8 wedstrijden op rij. We begonnen het seizoen dramatisch met een aantal verliespartijen en gelijkspellen. Na het verlies in de tweede wedstrijd van onze conference heeft de coach ons allen bij elkaar geroepen en hebben werd ons even goed de waarheid verteld. Na deze bijeenkomst waren we onverslaanbaar tot de finale van de conference play-offs. Hierin verloren we helaas met 1-0, maar de groei die wij als team hebben gemaakt is ongekend en heb ik nog nooit eerder ergens anders ervaren.
Maar ook de tripjes naar de grote stad Oklahoma City zijn geweldig! Het is bijvoorbeeld onvoorstelbaar hoeveel verschillende fastfood restaurant en winkels ze hier hebben.
Je studeert nu aan de University of Science and Arts of Oklahoma. Kan je ons iets vertellen over de sfeer en cultuur daar?
USAO heeft een kleine campus wat ik zelf heel erg fijn vind. Zo leer je ook iedereen een beetje kennen en bouw je goede vriendschappen op. De mensen hier zijn ook heel aardig en als je hulp nodig heb is er altijd wel iemand die bereid is om je te helpen.
Wat bevalt je het beste aan Amerika?
De sportcultuur. Ik had besloten om in Amerika te gaan studeren en voetballen vanwege het feit dat het hier zo erg leeft. Van meerdere keren trainen op 1 dag naar het gezamenlijk kijken van de wedstrijden van andere student athletes. Zelfs de lange busreizen zijn helemaal zo erg nog niet!
En wat vind je het grootste nadeel aan Amerika?
Dit vind ik een lastige vraag. Mijn ervaring in Amerika is tot nu toe uitstekend! Als er toch een nadeel is wat ik moet benoemen is het dat alles zo ver uit elkaar ligt. Gelukkig speel ik mijn conference wedstrijden nog in de regio maar tijdens de voorbereiding moest ik een keer 8,5 uur reizen met de bus.
Hoe is je relatie met je teamgenoten?
De vriendschappen die je hier maakt zijn echt vriendschappen voor het leven. Ik kan het heel erg goed vinden met mijn teamgenoten en we hebben allemaal hetzelfde doel en dat is de nationals halen (en natuurlijk afstuderen.) Ik weet dat ik op hen kan rekenen als ik hulp nodig heb.
Er speelt sinds dit jaar nog een andere Nederlander in je team (Bram Dekker), hoe is het voor je om weer een Nederlander in je team te hebben?
Het is uiteraard geweldig dat Bram nu in hetzelfde team speelt als ik. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik het niet miste om even lekker Nederlands te praten tegen iemand die me wel begrijpt. Bram is ook een aantal jaar jonger dan mij maar we kunnen het uitstekend vinden en ben blij dat hij er is!
Je hebt na je eerste jaar gekozen om nog een jaar te blijven. Kan je wat meer vertellen over waar deze beslissing op gebaseerd was?
USAO heeft een heel goed soccer program wat ervoor heeft gezorgd dat ik mezelf nog verder door kon ontwikkelen. De coaches geven mij ook het vertrouwen wat je als speler natuurlijk nodig heb om het uiterste uit jezelf te halen. Mijn doel is om met USAO de conference title te winnen en de nationals te bereiken. Totdat we dat bereikt hebben ben ik eigenlijk niet helemaal tevreden over mijn tijd in Amerika.
Wat is hetgene dat je het meest mist aan Nederland?
Familie en vrienden. Gelukkig kon ik afgelopen jaar in December naar huis om hen te bezoeken. Dit jaar is dit allemaal even wat anders vanwege wat er allemaal speelt in de wereld. Ik wil het risico niet lopen dat ik straks in januari niet terug kan keren naar Amerika en daardoor ook het seizoen mis.
Hoe is je contact met je familie en vrienden thuis?
Ik heb dagelijks contact met hen! Ze proberen elke wedstrijd te volgen via de livestreams, al is dit wat lastiger voor hen vanwege het tijdsverschil. Wel weet ik dat dit voor mijn moeder niet uitmaakt. Ik herinner me mijn eerste college soccer wedstrijd tegen ORU die werd gespeeld om 19:00, 03:00 Nederlandse tijd, en mijn moeder stuurde mij foto’s en filmpjes dat ze aan het kijken was. Dit gaf mij kracht en een trots gevoel!
Wat vonden zij van je keuze om naar Amerika te gaan? En ook om nog een tweede jaar te blijven?
Mijn moeder had denk ik het meeste moeite met die keuze. Van jongs af aan was ik een echt moederskindje dus dit was voor mij uiteraard ook een grote beslissing. De eerste maanden was mijn moeder ook bezorgd of ik het wel naar mijn zin zou gaan hebben, maar dit is gelukkig allemaal goed gekomen waardoor ze al snel minder bezorgd werd. Mijn vrienden vonden het een geweldige kans voor mij die ik niet mocht laten liggen. Ze vertellen mij vaak genoeg dat ze trots op mij zijn en ze dezelfde keuze zouden hebben gemaakt! Het belangrijkste is voor hen dat ze weten dat ik het naar mijn zin heb.
Heb je al (concrete) toekomstplannen voor na je studie in Amerika? (Kan op sportief gebied zijn, maar ook op academisch gebied)
Op dit moment heb ik nog geen concrete toekomstplannen. Na dit jaar moet ik nog 2 jaar studeren dus voor mij is er nog tijd zat om dit uit te gaan zoeken. Wel zou ik heel graag willen proberen om te stap te maken naar een professioneel team. Maar ik zie wel wat er op mijn pad komt. Voorlopig wil ik nog zo lang als het kan genieten van mijn verblijf in Amerika en mijn dromen najagen!
Angelo, ik wil je hartelijk bedanken voor je tijd! Als laatste vraag: Wat zou jij mee willen geven aan iedereen in Nederland die interesse heeft in een sport/studie in Amerika?
Graag gedaan! Aan iedereen die eraan denkt om deze stap te maken, ik zeg doen. Zorg wel dat je zelf achter je eigen keuze staat. De vriendschappen die je opbouwt en de herinneringen die je maakt zullen altijd bij je blijven. Ik merk dat ik zelf ook zelfstandiger ben geworden. Kortom, het is wel echt een life changing experience!
