Yesin van der Pluijm maakte ruim twee jaar geleden de overstap van de Nederlandse (prof)velden naar de Amerikaanse (college)velden. In deze tijd is er voor Van der Pluijm veel veranderd. In dit interview spreken we Yesin over zijn tijd tot nu toe in Amerika, de veranderingen die hebben plaatsgevonden, blessureleed, toekomstplannen en meer…
Hallo Yesin! Het is inmiddels ruim twee jaar geleden dat je bent vertrokken naar Amerika. Hoe kijk je terug op deze beslissing?
Ik ben tot de dag van vandaag erg blij met deze beslissing. Het heeft me al veel mooie ervaringen laten opdoen en ik geniet echt van mijn leven hier. De beslissing om naar Young Harris te gaan is een heel goede geweest.
Kan je ook eens iets vertellen over je tijd in Amerika in het algemeen?
Mijn tijd hier in Georgia is een hele andere ervaring dan studeren en voetballen in Nederland. Ik geniet van alle verschillen die ik hier zie, zowel in negatieve als positieve zin. Omdat ik gewend ben aan de drukte van Rotterdam en Nederland in het algemeen vind ik de rust van Young Harris wel lekker. Het is een prachtige omgeving met verschillende meren en bergen. De campus is erg mooi en de mensen zijn erg aardig. Het is compleet anders, wat de ervaring juist zo leuk maakt.
Je komt uit de jeugd van Feyenoord en Excelsior en bent dus heel wat tegenstand gewend. Hoe ervaar je het voetbal in de VS in vergelijking met voetbal in Nederland?
In Nederland ligt de focus vooral op het technische gedeelte en is een lange bal “lelijk voetbal.” In mijn team proberen we ons onder de druk uit te voetballen, maar het spel verleggen met een lange bal en dan proberen de 2e bal te winnen is ook prima, terwijl dat in Nederland niet gewaardeerd wordt. Bij Feyenoord was het spel erg technisch en minder fysiek. Toen ik naar Excelsior vertrok werd het al een stukje meer vechtvoetbal, maar in Nederland kunnen we wel leren van de duelkracht die hier wordt gevraagd. Ik merk aan mezelf dat ik fysiek echt gegroeid ben door alle duels die je elke wedstrijd uitvecht.
Kan je ons eens meenemen in je mooiste ervaring tot nu toe in Amerika?
Ik vind het lastig om een ervaring te kiezen, omdat er zoveel mooie momenten geweest zijn tot dusver. Ik vond mijn eerste zomer hier erg mooi in Cincinnati toen ik voor de Dutch Lions speelde, maar ook afgelopen zomer bij East Atlanta FC heb ik erg mooie herinneringen. Mijn tijd bij Young Harris College is halverwege en tot nu toe hebben we best wat prijzen gepakt (2x Regular Season & 1x Tournament) en ik denk dat wedstrijden tegen pro teams wel erg mooie testen zijn geweest. Dat zijn wel wedstrijden waar je erg naar uitkijkt. Afgelopen Spring semester speelden we tegen Saint Louis FC, waar een van mijn vrienden net een pro contract had getekend, en dat was erg leerzaam en leuk om te zien waar wij als team en ik persoonlijk staan vergeleken met pro teams. UNG-uit is ook een wedstrijd die ik altijd zal blijven onthouden toen we in een heel goed seizoen (17-1-1) geen punten konden morsen. We stonden 2-1 achter, hadden een hoekschop en we scoorden met nog maar 7 seconden te gaan de gelijkmaker, gingen naar verlenging en scoorden met nog 13 seconden te gaan de 3-2 wat ons en de YHC fans mooie herinneringen opbracht.
Helaas heb je niet kunnen ontkomen aan blessureleed… Wat voor effect heeft dit op je carrière als Student- Athlete in Amerika?
Ik heb helaas een kleine terugslag gehad door in mijn laatste wedstrijd voor East Atlanta FC in een tackle mijn ACL en medial/lateral meniscus gescheurd. Natuurlijk was dat een enorme domper voor mij in het begin, maar eerlijk gezegd zie ik het heel positief ook al klinkt dat gek. Als er een tijd was om geblesseerd te zijn was het nu wel geweest, want door COVID hebben we geen seizoen en ik mis niet veel, ondanks dat ik natuurlijk het liefste train en wedstrijden speel. Het had erger gekund. Ik heb besloten om gewoon door te gaan met mijn studie hier en hier op campus te herstellen met de fysio’s die ik hier tot mijn beschikking heb. Ik doe vooral veel oefeningen om mijn knie flexibeler en sterker te maken, om hopelijk snel weer op het veld te mogen joggen.
En wat voor effect heeft dit op jou persoonlijk gehad?
Persoonlijk gaat het goed met me. Ik heb goede mensen om me heen. Mijn coaches, teamgenoten/vrienden en mijn geloof helpen me om elke dag positief te zijn en me te ontwikkelen op andere gebieden nu het kan. Ik heb hier mijn vrienden 24/7 om me heen dus dat helpt veel. Ik heb ook contact met mijn familie in Nederland die me ook erg veel helpen. Dag bij dag.
Hoe is de begeleiding vanuit de school tijdens je revalidatie?
In het begin mocht ik mijn lessen online volgen door mijn operatie. Hierna ben ik sommige lessen weer gewoon normaal gaan volgen en sommige lessen bleef ik online volgen. Dat is wel handig. De begeleiding komt meer vanuit mijn coach McKeever die me erg helpt.
Hoe zien je toekomstplannen er uit voor de komende jaren? Wanneer is je avontuur in Amerika geslaagd? Of is dat nu al het geval?
Ik hoop volgend jaar af te studeren met twee diploma’s: Bachelor of Finance and Management. Hierna hoop ik een professioneel contract te tekenen, dat is mijn doel. Sowieso is mijn tijd hier tot nu toe erg mooi geweest en ik ben erg dankbaar voor deze ervaring. Ik heb alleen het gevoel hier nog niet klaar te zijn.
En je plannen voor de lange termijn? (indien deze aanwezig zijn)
Ik wil professioneel tekenen hier in Amerika en daarvanuit kijken we wel verder. Ik zou ook een Masters programma kunnen volgen ergens in Amerika om vervolgens die stap te gaan maken. We gaan het zien. Ik ga er gewoon van proberen te genieten en nu lekker focussen op mijn herstel.
In de twee jaar dat je in Amerika sport en studeert ben je in de zomer blijven voetballen. Kan je ons iets meer vertellen van dit avontuur?
In mijn eerste zomer speelde ik dus in Cincinnati onder Paul Nicholson, een oud-prof hier in Amerika en ik genoot van mijn tijd daar. Het appartementencomplex waar we verbleven was erg goed verzorgd en alles was goed geregeld. Afgelopen zomer verbleef ik bij een teamgenoot van YHC die ook bij East Atlanta speelde en ook daar had ik het goed naar mijn zin. Ik probeer de zomers aan te grijpen om op andere plekken mezelf te ontwikkelen en om in conditie te blijven.
Young Harris is een powerhouse in de NCAA. Je bent dit seizoen benoemd tot aanvoerder. Als junior een fantastische ervaring. Hoe kijk je hier tegen aan?
Voor mij is dat een mooie prestatie. Ik ben mijn coach dankbaar voor zijn vertrouwen in mij vanaf de eerste dag dat ik voor hem speelde, hij sprak zijn wens om mij vroeg aanvoerder te maken een aantal keer uit en ik had eerlijk gezegd wel het gevoel dat ik het zou kunnen worden. Erg blij mee. Helemaal in Amerika is aanvoerderschap een taak met veel verantwoordelijkheid, vooral omdat je 24/7 met je teamgenoten omgaat. Ook buiten voetbal om zie je elkaar en probeer je elkaar te helpen met lessen bijvoorbeeld.
Welke dingen staan absoluut nog op je to-do-list tijdens je verblijf in Amerika?
Ik wil graag een keer naar de westkust, daar ben ik nog niet geweest. New York ben ik nog niet heen geweest, daar wil ik ook nog graag heen. Verder hoop ik nog een National Championship te winnen met YHC.
Yesin, ik wil je hartelijk bedanken voor je tijd! Als laatste vraag: Wat zou jij mee willen geven aan iedereen in Nederland die interesse heeft in een sport/studie in Amerika?
Doe het. Je gaat in heel andere wereld in. Mocht je het niks vinden, wat ik me niet voor zou kunnen stellen overigens, dan kan je altijd terug en heb je het in ieder geval geprobeerd.
