We spraken Julia over haar succesvolle avontuur in de VS. In 2017 vertrok ze naar Norfolk, Virginia om te hockeyen en studeren. Julia werd student-athlete aan de Old Dominion University (ODU). In dit interview neemt Julia ons mee in haar avontuur en vertelt ze over haar studie, over haar sport, over haar awards en nog veel meer!
Zou je je even willen voorstellen, zodat de lezer een goed beeld krijgt van jou? (denk aan sport en studieverleden)
Hoi hoi, mijn naam is Julia van Dorsten, ik ben 25 jaar oud en ik woon in een gezellig studentenhuis met vijf andere meiden in Eindhoven. Ik ben geboren in Utrecht en na 6 jaar met mijn ouders, broertje en zusje naar Schijndel verhuisd. Hier ben ik verder opgegroeid en na de middelbare school ben ik naar de Technische Universiteit in Eindhoven gegaan. Hockeytechnisch heb ik altijd in de eerstelijnsteams van S.M.H.C. De Hopbel in Schijndel gehockeyd. Na mijn bachelor raakte ik aan de praat met KingsTalent en verhuisde ik in 2017 naar Norfolk, Virginia, om daar te kunnen hockeyen en mijn eerste master te kunnen voltooien. Na mijn avontuur in Amerika ben ik terug naar Eindhoven verhuisd en daar mijn tweede master begonnen aan de TU. Ook ben ik twee niveaus hoger gaan spelen bij N.M.H.C. Nijmegen.
Waarom heb je ervoor gekozen de overstap te maken naar Amerika?
Na mijn middelbare school twijfelde ik al heel erg om hockey en studie in Amerika te combineren, maar deze uitdaging kwam voor mij toen nog te vroeg. Ik vond vier jaar te lang, Amerika te ver etc. etc. Omdat ik nog niet precies wist wat voor vervolgstudie ik wilde doen na mijn bachelor Technische Bedrijfskunde, wilde ik mijzelf op aanraden van Wouter Peters (ook via KinsTalent naar Amerika geweest), maar ik dacht dat ik op dat moment niet over de juiste bestanden beschikte. Toevallig werd ik die week daarna door Han benaderd, of ik niet toevallig interesse had in studie en sport in het buitenland. Na dit bericht is het balletje daadwerkelijk gaan rollen, en hoe meer ik er over nadacht, hoe meer het idee bij mij ging kriebelen, dus besloot ik me aan te melden.
Wie zijn er van invloed geweest op deze beslissing en op welke manier?
Mijn ouders, gehele gezin eigenlijk, en vrienden en vriendinnen waren meteen heel erg enthousiast ‘wat gaaf dat je dit kunt doen en dat je deze kans krijgt’, om vervolgens tot de conclusie te komen ‘maar dan zit je wel echt lang echt ver weg…’. Ondanks dit laatste waren zij allemaal een grote steun en mede door hun enthousiasme is het ook makkelijker om het thuisfront te verlaten.
Wat waren jouw verwachtingen van het avontuur vooraf?
Mijn verwachtingen? Dat vind ik een lastige.. Ik denk dat ik er vrij blanco in ging, ik wist absoluut niet wat me te wachten stond, en als ik er zo op terug kijk had ik mezelf dit avontuur met geen mogelijkheid kunnen voorstellen. Ik weet dat ik me erg op mijn gemak voelde met de keuze die ik had gemaakt qua universiteit. In de kerstvakantie ontving ik veel berichten van teamgenoten die erg veel zin hadden om mij te ontmoeten wat natuurlijk een uitnodigend gevoel geeft.
Uiteindelijk heb je meerdere scholen tegen elkaar afgewogen. Waarom heb je voor Old Dominion gekozen?
Dat klopt, de keuze voor mij in het begin was echt enorm. Na een aantal selecties op voorhand en Skypegesprekken met verschillende universiteiten maakte ik een top 5 waar ik nog een contact moment zou hebben. Bij het maken van deze top 5 heb ik naast het gevoel dat ik aan het gesprek overhield vooral gekeken naar mogelijkheden binnen de universiteit, ik was ook echt op zoek naar ‘the big experience’ dus wilde ik liever een wat grotere dan een wat kleinere universiteit. Daarnaast heb ik binnen de universiteiten gekeken naar andere faciliteiten, zoals de compactheid van de campus, de aanwezigheid van sportteams en grootte van stadions zoals van American Football en basketbal. Deze selectie nivelleerde daarna naar 3 universiteiten. Het toeval wilde dat mijn coach van Old Dominion een bruiloft in Engeland had rond de tijd van mijn keuzemoment, hij vond het dan ook een uitgelegen kans om ‘even’ op en neer naar Eindhoven te vliegen om mij in persona te ontmoeten. Ik denk dat op dat moment de drie overgebleven universiteiten dicht bij elkaar lagen qua voorkeur, maar dat die ontmoeting uiteindelijk mijn keus voor Old Dominion over de streep heeft getrokken.
Wat was het grootste verschil tussen hockeyen in Nederland en in Amerika?
Dat vind ik een lastige.. Als ik binnen het team kijk dan zijn de twee grootste verschillen het niveauverschil binnen het team en het fysieke spel denk ik. Terwijl om het team heen alles, maar dan ook echt alles, geregeld wordt wat betreft hockey en alle benodigdheden die daarbij komen kijken, en vaak ook studie en housing er omheen.
Was er iets waar je een enorme hekel had in Amerika? (Preseason?)
Haha, ik vond preseason wel meevallen eigenlijk. Wij trainden en renden tijdens preseason wel vaak echt vroeg, en daarmee bedoel ik starten voor 6:00 ’s ochtends, omdat de temperaturen in de zomer in Norfolk overdag op konden lopen tot 40 graden. Waar ik echt structureel een hekel aan had vind ik toch lastig om te zeggen denk ik. Ik denk dat dit voor mij meer momenten waren die ik vervelend vond, of wanneer ik even geen zin had, maar had nergens echt een hekel aan.
Captain zijn van je team is een privilege. Hoe heb jij dit ervaren om je team te mogen leiden?
Toen ik naar Amerika ging had mijn coach al aangegeven dat hij mij in een leidende rol zag, ik bracht veel ervaring mee vanuit hockeyland Nederland en was qua leeftijd een van de oudere van het team. Ondanks dat ik persoonlijk niet veel merkte van een hiërarchische verdeling binnen het team was die zeker aanwezig. Ik had zelf niet verwacht dat ik als captain verkozen zou worden, dus dat was voor mij een absolute eer. Het is in het begin natuurlijk aftasten hoe de groep is en hoe je binnen de groep valt. Ik ben zelf echt een teamplayer, ik werk hard en vind het belangrijk om goede connecties binnen het team te hebben. Ook neem ik van nature een leidende rol op me en toen we in preseason mochten stemmen op captains en ik als een van de twee captains werd verkozen gaf dat wel veel vertrouwen.
Je bent zeer succesvol geweest in het jaar dat je in Amerika hebt gestudeerd. Wat was je reactie toen bekend werd dat je verkozen was in het All-Conference team van de Big East?
Ik denk dat mijn eerste reactie vrij vlak was, iets in de trend van ‘oh leuk!’, haha. Maar toen die benoeming eenmaal geland was gaf dat toch wel een beetje extra trots. Het is natuurlijk hartstikke leuk om voor zo’n benoeming geselecteerd te worden, en heb er een soort trofee van gekregen die nog steeds in mijn kamer staat.
Heb je nog veel contact met medestudenten/ teamgenoten uit de VS?
Er is een vriendinnetje waar ik veel contact mee heb. Zij heeft alleen het eerste half jaar bij mij in het team gezeten, en toentertijd waren wij ook huisgenoten. Haar spreek ik het meest, ik denk wekelijks zo niet dagelijks. Ik heb haar afgelopen januari ook bij haar ouders bezocht in Argentinië, waar zij vandaan komt. Er zijn natuurlijk nog een aantal andere meiden die ik geregeld, maar minder frequent, spreek. Ik ben ook naar twee bruiloften geweest waar vaak een heel groot deel van het team aanwezig is, en dan voelt het eigenlijk gewoon zoals vanouds.
Wie was je gekste teamgenoot en waarom?
Ik denk dat Kristen mijn gekste team genoot was. Zij had altijd energie voor 100, was ook altijd druk, heel erg aanwezig en vertelde verhalen alsof het een goede film was. Kristen was ook erg chaotisch en rommelig. Een moment van bijvoorbeeld chaos, voor haarzelf, gebeurde in de kleedkamer. Iedereen was altijd op tijd aanwezig om om te kleden en zich klaar te maken om te trainen, wij hadden altijd witte en blauwe sokken dagen, iedereen liep al 20 minuten in witte sokken rond en zij kwam er 2 minuten voor tijd achter dat ze al die tijd donkerblauw aan had.
Wat is was het vetste wat je gedaan/ gezien hebt in Amerika?
Dat vind ik een lastige, er is zoveel heel erg vet en niet te vergelijken met hoe het er hier in Nederland aan toe gaat… Ik vond het super vet dat ik voor Spring Break naar Mexico ging, de grootte van de show bij de opening van het American Football season. Ik vond het vet dat we met het vliegtuig naar uitwedstrijden vlogen, en ik vond het ook vet dat de sport zo centraal stond in mijn leven. Heel veel dingen die allemaal veel indruk hebben gemaakt en niet met elkaar te vergelijken zijn, maar die ik wel allemaal echt top vond.
Waar ben je het meest trots op van je tijd in Amerika?
Ik denk niet zozeer op iets van mijn tijd in Amerika, maar meer trots op dat ik deze hele ervaring heb aangegrepen. In het begin is het natuurlijk best wel spannend, zo’n tijd lang weg van huis, en tegen het eind voor mijn vertrek ging dat ook wel gepaard met veel zenuwen en spanning wat ertoe leidde dat ik er een beetje tegenop keek, maar ook met nieuwsgierigheid naar wat er allemaal te wachten staat. Als ik terugkijk naar dat jaar is dat wel een jaar van onwijs veel persoonlijke groei die ik heb doorgemaakt. Dit was mijn eerste avontuur dat ik echt alleen aanging voor langere tijd. Ik ben daar als persoon volwassener in geworden en erg veel in gegroeid en ik denk dat ik daar het meest trots op ben.
Je bent naar Amerika vertrokken na afronding van je bachelor diploma. Heel erg verstandig. Welke studie heb je gevolgd in Amerika?
In Amerika heb ik de master Engineering Management gevolgd. Dat was een tweejaar durende master die ik in een jaar heb gepropt en gelukkig ook heb afgerond. Dit vereiste wel dat ik tijdens summerbreak in Nederland extra vakken dan normaal volgde, maar ik ben hartstikke blij dat ik dat gedaan heb.
Vervolgens ben je in Nederland weer gaan studeren! Dus je hebt nu een bachelor en twee masterstudies in de pocket. De werkgevers staan voor je in de rij?
Dat klopt ja, toen ik op mijn 22e terugkwam uit Amerika had ik nog niet het gevoel dat ik er aan toe was om te gaan werken. Daarom besloot ik om een tweede master Operations Management and Logistics te gaan volgen. Dat werkgevers in de rij zouden staan had ik op zich gehoopt, doorgaans is het met mijn Nederlandse studieachtergrond al relatief makkelijk om een baan te vinden ten opzichte van andere studies. De pech wil alleen dat ik begon met zoeken op het moment dat de wereld werd getroffen door COVID-19. Dit leidde er ook in Nederland voor dat veel bedrijven vacatures bevroren, de kranen dicht draaiden, etc. Wat het sollicitatie proces toch moeilijker maakte dan aanvankelijk gedacht.
Je begint vrijdag aan je eerste job! Congrats! Waar ga je werken en wat ga je doen? Heb je in je sollicitatieproces voordeel gehad van je ervaringen in de VS?
Maar inderdaad, eindelijk toch een baan gevonden en afgelopen vrijdag gestart! Ik ga werken als Consultant voor Districon in Maarssen. Districon is, kort door de bocht, een consultancy bedrijf dat zich richt op supply chain gerelateerde opdrachten. Tijdens mijn sollicitaties merkte ik wel dat bedrijven vaak enthousiast reageerden op mijn avontuur in Amerika. Ik denk dat veel bedrijven er ook zeker waarde aan hechten dat je bij zo’n avontuur uit je comfortzone durft te stappen, dat je een sprong in het diepen durft te nemen en dat je onzekerheden niet automatisch uit de weg gaat.
Waar zie je je staan over 10 jaar?
Het aller liefst zou ik mijn eigen bedrijf beginnen, maar daar wil ik eerst wat ervaring voor op doen, dus dan komt 10 jaar misschien te vroeg. Binnen vijf of tien jaar zie ik mijzelf ergens in een leidinggevende functie, of dat bij dit bedrijf is, of ergens anders dat weet ik nog niet.
Als je de kans zou hebben om het Amerikaans avontuur nog eens te doen, wat zou je dan anders doen?
Als ik mijn avontuur over zou mogen doen zou ik denk ik een andere universiteit in een andere regio kiezen. Puur en alleen omdat ik dan andere stukken van Amerika te zien krijg en niet omdat ik naar een andere universiteit gewild had. Ook zou ik er denk ik een reis achteraan plakken, dus in plaats van naar huis vliegen als het is afgelopen zou ik nog andere delen van Amerika willen zien.
Wat zou je iemand willen die nog twijfelt om naar Amerika te vertrekken mee willen geven?
GO FOR IT! Als ik weer voor de keuze zou komen te staan om in Amerika te kunnen hockeyen en studeren dan zou ik absoluut dezelfde keuze maken. Het is zo’n geweldig avontuur, niet alleen op studie en hockeyvlak, maar ook op persoonlijk vlak is het zo ontzettend leerzaam. Voor mij echt een avontuur en ervaring die niemand me meer afpakt en me altijd bij zal blijven!
Wij willen Julia graag bedanken voor dit interview. Het was erg leuk om weer eens van je te horen en we wensen je succes met je nieuwe uitdaging in het bedrijfsleven!
