Deze keer spraken we Sara Vijfhuizen die voor het tweede jaar in de VS zit. In haar eerste jaar voetbalden en studeerde ze aan The University of Science and Arts of Oklahoma en dit jaar maakte ze de overstap naar Providence College. Ze vertelt over deze transfer, over haar prijzen, over haar ervaringen, haar bucketlist met dingen die ze graag nog gedaan wil hebben voordat ze terugkeert naar Nederland en nog veel meer.
Hallo Sara! Je bent bezig aan je tweede seizoen in Amerika. Hoe bevalt je tijd daar je tot dusver?
Hallo! Dit is inderdaad mijn tweede seizoen in Amerika en mijn eerste seizoen bij Providence College. De eerste maanden zijn me hier uitstekend bevallen. De universiteit is op een prachtige locatie en ik heb een heel erg leuk team. Ik vind het een hele mooie campus en er zijn heel veel dingen te doen in de omgeving. Helaas hebben we best wat tegenslagen moeten verwerken door de COVID-19 situatie. Zo hebben we maar een paar weken kunnen trainen en zijn we voor het grootste deel in een lockdown geweest. Wekenlang kon ik de campus niet af en mochten we niet trainen of op wat voor manier dan ook in teamverband samen komen. Dit was natuurlijk lastig, omdat als je nieuw bent je het liefst zoveel mogelijk tijd doorbrengt met je team zodat ze je leert kennen. En ik wilde natuurlijk niets liever dan trainen. Gelukkig hadden we veel online contact met elkaar en probeerden we alsnog een teamband op te bouwen. De paar weken dat we hebben mogen trainen waren dan ook echt geweldig. Het niveau ligt heel hoog, de intensiteit ligt heel hoog en iedereen is zeer competitief. Al met al ben ik ondanks de corona beperkingen heel erg tevreden over mijn eerste maanden hier. Ik hoop dat we in de tweede seizoenshelft nog veel meer kunnen voetballen en ook wedstrijden mogen gaan spelen. Ik kan niet wachten om meer tijd met dit team op het veld door te brengen.
Vorig jaar tekende jij een contract bij the University of Science and Arts in Oklahoma. Hoe was het voor je om als buitenlandse freshman toe te treden in het women’s soccer team van de USAO Drovers?
Wat ik ontzettend leuk vond aan het women’s soccer team van de USAO was dat er een aantal internationals in het team zaten. Het was makkelijk acclimatiseren omdat zij precies dezelfde stap hadden gezet en voor hen ook alles nieuw was. Aan het begin trokken we veel naar elkaar toen en langzamerhand leer je zo ook de rest van het team kennen. Het was een super leuk team en iedereen stond open voor nieuwe vriendschappen. We zijn gedurende het jaar echt heel hecht geworden. Het was een grote overstap omdat het voetballen in Nederland natuurlijk heel anders is. Het beviel me heel snel dat er hier een enorme sportcultuur heerst.
Je eerste seizoen bij USAO kon niet beter verlopen. Kan je ons eens meenemen in de ontwikkeling van het seizoen? De verwachtingen vooraf, de hoogte- en dieptepunten?
Vooraf vond ik het natuurlijk zeker spannend om naar USAO te gaan. Ik had natuurlijk zeker al een idee door alle gesprekken met Kingstalent en de coaches daar, maar het is natuurlijk altijd afwachten hoe het daar echt is. Toen ik in augustus aankwam hadden we pre-season en trainden we dus iedere dag heel hard om zo goed mogelijk voorbereid te zijn voor het nieuwe seizoen. Ik vond het heerlijk om zo hard en veel te trainen. De hitte was iets wat ik wel onderschat had en moest daar de eerste weken dus ook echt nog aan wennen. Toen het seizoen eenmaal begon eind augustus is alles in een sneltreinvaart gegaan. We speelden iedere week twee wedstrijden en trainden daarbuiten ook iedere dag. Ik vond het fantastisch om zoveel wedstrijden te mogen spelen en genoot van iedere minuut op het veld. Daarnaast leerde ik het team ook beter kennen en heb ik vriendschappen voor het leven opgebouwd. We wonnen bijna iedere wedstrijd, dus dat was natuurlijk super goed voor de sfeer in het team. We waren vastberaden de Nationals te halen en hebben deze uiteindelijk ook bereikt. Dat was een fantastische teamprestatie. Ik voelde me goed in het team en was heel gemotiveerd voor iedere training en wedstrijd. Ik mocht elke wedstrijd spelen waar ik natuurlijk super blij mee was. Het dieptepunt was dan helaas aan het einde, toen we onze eerste wedstrijd in the Nationals met 2-1 verloren. Hoewel de teleurstelling groot was, konden we alsnog terugkijken op een fantastisch seizoen.
Je hebt dit seizoen ook de nodige individuele prijzen gewonnen, zou je hier ook eens wat meer over kunnen vertellen? (met name de All-American natuurlijk 😉)
Na mijn eerste jaar heb ik inderdaad wat prijzen mogen ontvangen waar ik ontzettend blij mee en dankbaar voor ben. De eerste blijdschap was toen ik in het SAC First Team of the Year zat. Dit zijn de beste speelsters uit de hele SAC Conference, waarvan een team is samengesteld. Ik was ook super blij met mijn prijs als ‘Freshman of the Year’. Het was een eer om deze te mogen ontvangen. Als international wordt er veel van je gevraagd in je eerste jaar en ik ben super trots dat ik beloond ben voor mijn harde werken. De meest bijzondere prijs was dat ik ‘’All-American’’ ben geworden Dat is een hele prestigieuze prijs. Als laatste heb ik ook nog de All Region award mogen ontvangen. Ik ben heel blij en trots dat ik mijn eerste jaar in Amerika zo succesvol kon afronden en het heeft me alleen maar gemotiveerd om hard te blijven werken.
Na een ongekend sterk debuutjaar bij USAO maakte je de overstap naar Providence College. Dit is een zeer prestigieuze D1 school uitkomend in de Big East Conference. Hoe kwam je op het idee om deze transfer te maken?
Ik had het enorm naar mijn zin bij USAO, maar ik merkte dat ik voetballend meer uitdaging zocht. Het was altijd al een droom voor mij om voor een D1 universiteit uit te komen en dit leek mij nu het perfecte moment voor een overstap. Ik ben in mijn jaar in USAO heel erg gegroeid en voelde dat ik klaar was voor een nieuwe uitdaging.
Inmiddels zit je eerste semester bij de Providence Friars er al op. Hoe heb je de eerste maanden aan de Oostkust van Amerika ervaren?
Ik heb de eerste maanden aan de Oostkust van Amerika fantastisch ervaren. De campus is gelegen in Providence, wat een super mooie stad is. Het strand is zelfs ook maar 30 minuten van de campus af. Wat betreft academisch niveau vind ik het een heel hoog niveau. Het is een stuk uitdagender dan vorig jaar, maar dat vind ik alleen maar leuk. Omdat het voetballend ook een stuk hoger niveau is, vraagt het om een strakke planning iedere dag. Ik houd wel van die structuur van s’ ochtends les, ’s middags trainen en ’s avonds leren. Ik woon samen met 4 andere meiden, één meisje uit mijn voetbalteam, twee van volleybal en één van softbal. Het is heel erg leuk om samen te wonen en we delen heel veel met elkaar. De trainingen bevallen me uitstekend en ik merk dat hier echt op ieder moment het allerbeste van je verwacht wordt. Dit vereist veel discipline en motivatie iedere dag, maar die heb ik zeker! Ik ben ontzettend blij en dankbaar om hier te zijn en wil niets liever dan beter worden als speelster en ook op academisch niveau presteren.
Wat zijn voor jou de grootste verschillen tussen de University of Science and Arts of Oklahoma en Providence College?
Het grootste verschil is het niveau van voetbal en het hogere academische niveau. USAO is een fantastische universiteit, maar ik merkte vanaf de eerste training bij Providence College al dat het niveau een heel stuk hoger ligt. Met name het tempo is een stuk hoger en iedereen is fysiek veel sterker. Waar ik vorig jaar veruit de langste van het team was, ben ik hier gewoon gemiddeld. Doordat iedereen zo sterk is, is het spel ook een stuk fysieker en sneller. Ook merkte ik het verschil tussen een hele kleine en een wat grotere campus. De faciliteiten zijn hier beter en ruimer. Verder is er ook is er buiten de campus meer te doen in Providence dan er was in Chickasha.
Inmiddels ben je de komende weken weer even in Nederland waar je het fall semester online zult afronden. Kun je ons eens meenemen hoe je dag er momenteel uitziet? (Denk hierbij ook aan trainingsschema’s van de coaches etc.)
Ik ben net klaar met mijn finals, maar de weken hiervoor heb ik nog keihard moeten leren. Ik heb inderdaad iedere dag online classes moeten volgen en we hebben ook een trainingsschema van de coach meegekregen. Op een normale dag ging ik vaak ’s ochtends buiten trainen of naar de sportschool, afhankelijk van wat er op het schema stond. Vervolgens ging ik een paar uur leren totdat ik online lessen had. Ik had vaak les van ongeveer 15:00-22:00, omdat we natuurlijk 6 uur tijdverschil hebben. Daarna ging ik soms slapen, maar in de voorbereiding op finals week ging ik ook vaak daarna nog 2 uur studeren. Dit heb ik bijna drie weken lang gedaan. Het was dus erg druk, maar ik wilde mijn eerste semester graag zo goed mogelijk afsluiten. Ik ben trots op hoe ik mijn eerste semester bij Providence College uiteindelijk heb afgerond.
Wat mis je het meeste aan Nederland?
In Nederland mis ik natuurlijk het meest mijn vrienden en familie. Het is lastig om zover van elkaar weg te zijn. Gelukkig houden we altijd heel veel contact. Zo bel ik mijn ouders bijvoorbeeld soms eventjes kort tussen mijn lessen door. Ik mis ook het eten en het fietsen in Nederland, haha! Hier in Amerika doen ze alles met de auto. En verder natuurlijk in het algemeen het vertrouwde van in Nederland zijn.
Heb je in de tijd dat je in Amerika hebt gezeten ooit spijt gehad van je beslissing om het avontuur aan te gaan?
Zeker niet! Ik heb nooit spijt gehad van mijn beslissing om dit avontuur aan te gaan. Ik heb in anderhalf jaar tijd zoveel mooie momenten meegemaakt. Ik ben blij dat ik de mogelijkheid heb gekregen om studie en voetbal te combineren. Zoveel voetballen maakt mij echt heel gelukkig. Ik vind het ook heel leuk dat ik tot nu toe al zoveel leuke mensen heb mogen ontmoeten en ben benieuwd wat er in de toekomst nog allemaal gaat gebeuren.
Wat is tot nu toe je mooiste moment geweest in Amerika?
Mijn mooiste moment in Amerika is denk ik de 3-2 overwinning op Oklahoma Wesleyan waardoor we naar de Nationals mochten in Alabama. In 23 jaar historie was dit het women’s soccer team nog nooit gelukt. Het was een enorm spannende wedstrijd en een waanzinnige ontlading toen we uiteindelijk gewonnen hadden. De Nationals is het Tournament waar alle beste teams van de NAIA bij elkaar komen en het was natuurlijk een topprestatie en een fantastische ervaring om daar als team heen te mogen.
Heb je al plannen opgesteld voor de komende jaren? En voor de langere termijn? (Denk aan school, werk, terug naar NL, etc.)
Ik ben eerst van plan om mijn studie bij Providence College af te maken. Ik heb er nu bijna twee jaar opzitten en merk dat ik het zo naar mijn zin heb hier. Het studeren is op een heel hoog niveau en ik zou uiteindelijk dus ook heel blij zijn met zo’n diploma. Ik weet nog niet precies wat ik na die vier jaar wil doen. Het zou kunnen dat ik een master ga doen in Amerika, maar het zou net zo goed kunnen dat ik weer naar Nederland ga om daar een master af te ronden. Ik sta voor alle opties open! Waar ik ook terecht kom, ik wil naast mijn studie natuurlijk ook graag zoveel mogelijk en op een zo hoog mogelijk niveau voetballen.
Welke dingen staan nog absoluut op je bucketlist voor je tijd in Amerika?
Vanaf onze universiteit kun je de trein nemen naar New York. Dit staat zeker op mijn bucketlist! Ook Boston is dichtbij on ze campus en zou ik heel graag nog een keer willen opzoeken. Verder wil ik heel graag ook tijdens een ‘’Break’’ een mooie plek opzoeken in een staat in Amerika waar ik nog niet geweest ben.
Op voetballend gebied is het mijn doel om zoveel mogelijk wedstrijden te mogen spelen voor Providence en om als team de Big East conference te winnen. Ook willen we ons heel graag kwalificeren voor de Big East Tournament, die wij dit jaar zelf hosten.
Sara, ik wil je hartelijk bedanken voor je tijd! Als laatste vraag: Wat zou jij mee willen geven aan iedereen in Nederland die interesse heeft in een sport/studie in Amerika?
Heel graag gedaan! Wat ik iedereen wil meegeven is dat als je interesse hebt in sport/studie in Amerika er niets is wat je tegen moet houden. Het is een fantastische en leerzame ervaring en ik ben heel dankbaar dat ik dit avontuur aan heb kunnen gaan. Denk rustig na bij het maken van een beslissing en als je eenmaal besloten hebt om te gaan; werk hard, doe je best en geniet ervan!
Sara nogmaals hartelijk bedankt voor het leuke interview en we wensen je nog heel veel succes en plezier met jouw avontuur bij Providence College!
