We spreken Bianca Troost, die tot voorkort voetbalde en studeerde in Amerika, bij Angelo State, waar ze kampioen is geworden! Ze is net terug in Nederland met een rugzak aan ervaringen. Wij vragen haar naar haar ervaringen en wat ze zoal meegemaakt heeft. Haar verhaal lees je hieronder!
Je zit nu een tijdje in de VS. Hoe bevalt alles tot nu toe?
Dit avontuur was een waanzinnige ervaring. Bij het begin was het best lastig omdat corona gelijk begon en al mijn teamgenoten naar huis gingen. Het was toen best een beetje eenzaam. Toen iedereen weer begon terug te komen ben ik in hele leuke vriendengroep terecht gekomen. Deze bestond vooral uit de Seniors en meiden die voorheen in het team hadden gespeeld.
Sinds dat moment was dit avontuur elke dag beter aan het worden. Ik kom er later nog op terug wat we hebben gedaan.
Het is tijd om weer naar huis te gaan maar zou eigenlijk nog wel langer willen blijven. Dat laat wel zien dat ik het enorm naar mijn zin heb gehad.
Welke dingen heb je zoal buiten je studie en voetbal om gedaan? Welke plekken heb je bezocht? En welke activiteiten heb je gedaan?
Toen ik na de kerst terug kwam ben ik met een aantal vrienden naar Austin gegaan. Een vriend was daarheen verhuist en we gingen hem bezoeken en even sightseeing. Toen het seizoen begon was er weinig tijd een om trip te kunnen maken. Na het seizoen ben ik met een vriendin naar Medina/San Antonio geweest om te gaan shoppen voor een graduation dress. Als afsluiting van ons senior year zijn we met de vriendengroep nog naar Port Aransas geweest voor een dag of 5. Dit is bij het strand. We hadden een mooi strandhuis op loopafstand naar het strand en hebben er een hele leuke tijd van gemaakt.
Hoe kwam je op het idee om in Amerika te studeren? En hoe ging je het proces in, wat verwachtte je er van en hoe heb je het ervaren?
Ik wilde altijd al voor een langere periode in het buitenland wonen. Ik had een keer de mogelijkheid om in Italië te gaan voetballen maar dat is er toen nooit echt van gekomen. In de zomer van 2019 vertelde een teamgenootje dat ze contact had met een bureau die talentvolle sporters hielp met een transfer naar de US voor sport en school. Hierna ben ik zelf met KingsTalent in contact geraakt en hebben we snel serieuze stappen ondernomen. Nadat ik definitief besloten had dat ik ervoor wilde gaan zijn we begonnen.
Het was spannend om elke dag weer een stapje dichterbij te komen. Doordat ik nog maar 1 semester speelgerechtigdheid over had moest ik binnen een half jaar al in het vliegtuig zitten. Er was dus nogal wat haast. In oktober was ik in gesprek met de eerste scholen die interesse hadden getoond. Dat was een leuke periode. Alle voor en nadelen naast elkaar leggen en kijken wat ze te bieden hebben. Uiteindelijk een goede keuze gemaakt door naar ASU te gaan.
Ik had weinig verwachtingen omdat ik echt niet wist wat er op me af zou komen. Uiteindelijk met Corona was alles toch anders gelopen dan zou moeten.
Je hebt met Angelo State een ongekend sterk jaar achter de rug. Hoe voelde dat?
Uiteindelijk werk bekend dat er een seizoen gingen spelen van slechts 7 wedstrijden (zonder tournament) ipv 18 of 14. Dan weet je dat je in die paar wedstrijden die er zijn alles moet geven. 1x verliezen zou er al voor kunnen zorgen dat er geen kampioenschap meer inzit. Dat was binnen het team zeker wel bekend en iedereen werkte er dan ook hard voor om dat niet te laten gebeuren.
Toen het seizoen bezig was en we van overwinning naar overwinning gingen gaf dat een enorme boost. Heel het seizoen zei ik dat ik naar de US was gekomen “to win a prize”. Als je dan aan het einde van de conference met de beker omhoog staat voelt dat echt als een top seizoen. We gingen toen verder in het tournament en daar hebben we de winstreak netjes doorgezet. We speelde de finale tegen de kampioen van 2019 en de nummer 3 van het land. Een erg sterke tegenstander en iedereen was dan ook zeer gemotiveerd. In een bloedstollende wedstrijd scoorde we de winnende goal 3 minuten voor het einde van de 2de verlenging. Een waanzinnige ontlading en een super feestje volgde. Een kers op de taart op een toch al mooi seizoen.
Later won ik ook nog de award voor newcomer of the year wat het helemaal compleet maakte. Het beste gehaald uit een raar seizoen. Zo kijk ik terug op dit seizoen.
Vanwege personele problemen heb je in de VS ook met enige regelmaat de positie in de aanval ingeruild voor een plekje onder de lat. Was dat weer even wennen of voelde het als vanouds?
De eerste keer dat dit ging gebeuren wist ik het een weekje van tevoren. (Voor de verduidelijking heb ik op het veld bijna 15 jaar als keeper gespeeld.) Ik heb tegen de coach gezegd dat ik graag op de training ook even op doel wilde om er weer aan te wennen. Toen we de wedstrijd gingen spelen was er dus ook zeker geen probleem.
Het team moest er wel even aan wennen dat ik in de goal stond en niet 1 van de andere 2 keepers. Ik speel namelijk een stuk verder voor de goal en alle ballen die over de verdediging heen werd geschoten waren voor mij. Daar waren ze wel een beetje verbaasd over haha.
De keren daarna dat ik tijdens de wedstrijd de goal in moest toen de keepster geblesseerd uitviel was ik het alweer gewend dus dat ging prima.
Wat doe je naast sport en studie in je vrije tijd vooral?
Naast het voetbal en het studeren was ik vooral met vriendinnen of lekker in me kamer netflix kijken. We gingen vaak uiteten. Na het seizoen zag ik ze bijna nog meer dan tijdens het seizoen. We gingen altijd wel iets leuks doen, uiteten of gezellig naar de bar. Ook een avondje bij iemand op de bank een film kijken met een biertje erbij deden we regelmatig.
Hoe zit een week er voor jou (ongeveer) uit? Zou je hier een globaal overzicht van kunnen geven om een inkijkje te geven in het leven van een student-athlete?
Als master student zag mijn schema er iets anders uit dan de gemiddelde student athlete. Mijn lessen waren namelijk in de avond. De trainingen waren in de middag tussen 2:30 -4:30. Dit verschilde een beetje welke dag het was. (half uurtje eerder of later)
Ik sliep altijd tot lekker laat uit. Om 01:00 ging ik naar de verzorging omdat ik met een blessure rondliep waarvoor ik hersteltraining moest doen. Doordat ik nooit echt gestopt ben met trainen en wedstrijden is die blessure pas na het seizoen weggegaan. Ik ben dus heel het semester elke, doordeweekse, dag bij de fysio geweest.
Op maandag en donderdag had ik les van 6 – 9. Op de andere dagen gingen we vaak nog even ergens eten halen of samen in iemand haar appartement hangen.
Op woensdag avond speelde we onze wedstrijden.
Vrijdag hadden we na de training ook nog een uurtje kracht training. Omdat we wedstrijden speelde hadden we maar 1x in de week krachttraining. Als we off-season hebben dan hadden we dat 3x per week.
Hoe kijken ze thuis mee naar jouw avontuur? Houdt je veel contact met de mensen thuis? Appen jullie, of bellen jullie met elkaar?
Ik had regelmatig contact met mijn familie in Nederland. Met whatsapp kan je gemakkelijk video bellen en dat deden we dan ook erg vaak. Zo blijf je nog een beetje op de hoogte van wat er thuis speelt en zij weten ook wat ik meemaak.
Wat is echt het gaafste wat je tot nu toe mee hebt gemaakt? Iets wat je nooit meer gaat vergeten. Mogen natuurlijk ook meerdere dingen zijn 😉
Hoogtepunten
- Conference en tournament winnen
- Trip naar Port Aransas
- In Port A (zoals we dat afkorten) hebben we een super leuke tijd gehad. Op het strand hebben we een tafel gemaakt van zand waar we bekers in hebben gezet zodat we beerpong konden spelen. Dit was niet ideaal aangezien er wind is op het strand en een pingpongbal snel wegwaait maar het bouwen van zoiets was zeker erg gezellig.
