Britt Tönis is een vaste waarde in het team van de Blue Raiders van Lindsey Wilson College. Wij hebben Britt gesproken over haar avontuur in de Nationals!
Hoe ziet de aanloop naar het toernooi eruit?
In principe is er niet heel veel verandering in het schema qua meetings en trainingen, maar om naar de Nationals te gaan moet je wel bepaalde prestaties hebben geleverd. Vier dagen voordat de Nationals begonnen, vond er een live loting plaats waarin alle teams bekend werden gemaakt die uit werden geloot om deel te mogen nemen aan de Nationals. Samen met mijn hele team hebben we deze loting via de livestream bekeken en onze naam werd al in de tweede poule bekend gemaakt, wat natuurlijk leidde tot een enorme ontlading. Aangezien we regulier kampioen waren geworden, hadden we een ticket bemachtigd voor het toernooi.
Hoe reis je naar de bestemming van het toernooi?
De locatie was voor ons erg gunstig, want dit was “maar” vier uur rijden. We reisden daarom ook met een luxe bus naar de eindbestemming. Aangezien het vliegveld ook twee uur bij ons vandaan is, was dit sneller en vooral ook voordeliger om mee te reizen.
Hoe ziet je reisdag eruit?
De eerste wedstrijd was op een donderdag, dus we vertrokken al vroeg op woensdagochtend om 07:00 Gelukkig was het een luxe bus en had iedereen een 2-zits om lekker languit te liggen, want het was nog aardig vroeg natuurlijk haha. Na vier uur rijden kwamen we al aan in Indianapolis, de plaats waar het toernooi plaatsvindt. Aangezien het daar een uur later was, was het al tijd voor lunch. Voordat we aankwamen bij het hotel zijn wij gestopt om te eten bij een restaurant. Na een snelle lunch hoefden we gelukkig nog maar 15 minuten te rijden naar het hotel. Bij aankomst van het hotel werd iedereen verdeeld over de kamers. Iedere kamer was verdeeld over drie speelsters. Tijd om de koffers uit te pakken was er niet. Het presentatiepak moest worden ingeruild voor het trainingstenue, want het was tijd om te trainen op het veld waar een dag later de eerste wedstrijd van ons plaats zou vinden. De training was vrij kort, 45 minuten. Puur om te wennen aan het veld, pass oefening, afwerk vorm, en een jog en stretch. Na de training gingen we weer terug naar het hotel, snel douchen om vervolgens met het team uiteten te gaan naar een luxe steakhouse. Later die avond rond 20.30 uur kwamen we terug en de regel van mijn coach is dat iedereen na 21.00 uur niet meer van de kamer af mag. Dus tijd voor huiswerk of een filmpje om de dag af te sluiten.
Hoe ziet je voorbereiding eruit in tegenstelling tot andere wedstrijden?
De voorbereiding voor onze wedstrijden zijn over het algemeen altijd hetzelfde. Het enige verschil is dat dit toernooi een knock-out fase is waardoor er lichter wordt getraind om te zorgen dat de “basis elf speelsters” fit blijven en er wordt meer aandacht gelegd op de kwaliteiten van de tegenstander, want één kleine fout kan zorgen voor uitschakeling in het toernooi. Daarnaast hebben we de avond van tevoren ook een meeting gehad met alleen de speelsters. Dit was om duidelijk te maken dat het echt een alles of niets wedstrijd is en dat we moeten focussen op de dag van morgen en niet vooruitkijken naar de wedstrijd van zaterdag, want als we donderdag zouden verliezen dan kunnen we donderdag al naar huis.
Hoe ziet je gameday eruit?
De eerste wedstrijd op donderdag werd afgetrapt om 15:00 uur in de middag. Er werd al vroeg opgestaan voor een gezamenlijk ontbijt in het hotel om 09:00 uur. Na het ontbijt vertrokken we voor een jog en stretch buiten met aansluitend een meeting van de coach ter voorbereiding op de wedstrijd. Nadat we rond 10:00 uur weer terugkwamen op onze hotelkamer, hadden we twee uur vrije tijd voor huiswerk of te relaxen. Om 12:00 uur vertrokken we met de bus naar een restaurant om daar een goede bodem te leggen voor de wedstrijd. Rond 13:00 uur arriveerden wij al bij het veld en hadden we ruim de tijd om ons om te kleden en voor te bereiden. Het was erg koud, maar het zonnetje scheen, dus perfect weer om te voetballen. We begonnen sterk aan de wedstrijd en na 20 minuten wisten we twee keer te scoren in één minuut tijd, waardoor we gelijk het verschil maakten. Uiteindelijk hadden we de eerste wedstrijd gewonnen een ruime zege van 5-0. De rustdag op vrijdag hebben we allen doorgebracht in het hotel. De volgende wedstrijd was zaterdag en die “gameday” zag er qua programma vrijwel hetzelfde uit als die van donderdag.
Wat is het verschil tussen een ‘gewone’ wedstrijd en een wedstrijd in het tournament?
Er zit weinig verschil tussen een ‘gewone’ wedstrijd en een wedstrijd in een tournament. De voorbereiding ziet er vrijwel hetzelfde uit, want we hebben altijd een videosessie om te kijken hoe de tegenstander speelt en hoe wij ons systeem het beste kunnen neerzetten om de tegenstander te verslaan. Toch is er wel een belangrijk verschil tussen een “gewone” of tournament wedstrijd, namelijk dat je tegenstanders treft die niet bij jou in de competitie zitten. Het niveau kan dus iets anders zijn, vaak is het niveau in het tournament zwaarder aangezien hier alleen de beste 40 teams aanwezig zijn van de totale 188 teams.
Wat is het gaafst aan de Nationals?
Het gaafste aan de Nationals vind ik persoonlijk de gehele sfeer op het toernooi en de voorbereiding om er naartoe te leven is fantastisch. Het is een eer om deel te mogen nemen aan de Nationals en ik vind het persoonlijk gaaf om tegen goede tegenstanders te spelen. Winnen van matige tegenstanders in de competitie is leuk, maar het geeft mij meer motivatie om van betere tegenstanders te winnen. Hier word je persoonlijk en mentaal veel sterker van.
Waar kijk je het trotst op terug in het seizoen?
Het meest trots ben ik op mijn teamgenoten en mijn coaches voor een fantastisch seizoen wat we hebben gedraaid. Dit seizoen had iedereen dezelfde missie, werd er hard gewerkt op het veld en was er tevens ook een sterke band tussen ons allen buiten het veld. De missie was om kampioen te worden, ver te komen in het tournament om vervolgens een ticket te kunnen bemachtigen voor de Nationals. Naast het reguliere kampioenschap hebben we gevochten voor het nationale kampioenschap. Mijn coaches hebben altijd in mij geloofd en gedurende het seizoen heb ik mij hierdoor persoonlijk en vooral mentaal erg verbetert wat resulteerde in een plek in het ALL-Conference Team.
Waar kijk je het meest naar uit als het seizoen is afgelopen?
Zodra het seizoen is afgelopen is er alleen nog de verplichting van school, want zodra je uit het toernooi ligt wordt er ook niet meer getraind. Dit klinkt als een verademing, maar als ik eerlijk ben mis je het voetbal en het team direct. Sinds augustus ben je elke dag en soms twee keer per dag aan het trainen met daarnaast twee keer per week een wedstrijd dus je bent bijna 24/7 in een bubbel met het team. Zodra dit wegvalt, begint de verveling wel toe te slaan. Gelukkig hebben wij nog aardig wat extra wedstrijden mogen spelen in verband met het nationale toernooi, dus er blijven nog maar een paar weken over voor school. Aangezien het einde van het semester nadert zijn er veel verslagen, presentaties en toetsen die gemaakt moeten worden. Dus het is ook wel goed om nu de focus te leggen op de laatste loodjes van school. Het meest kijk ik dan toch ook echt wel uit naar mijn terugreis naar Nederland, om daar kerst en oud & nieuw door te brengen met mijn familie en vrienden, aangezien ik hen een jaar lang niet heb gezien.
Heb je een bijgeloof, zo ja wat is deze dan?
Het klinkt misschien gek maar ik heb niet heel veel bijgeloof dingetjes, maar wel heel apart bijgeloof haha. Een bijgeloof wat ik al jaren met mij meebreng is dat ik altijd eerst mijn linker sok aan moet trekken voordat mijn rechter sok pak. Daarnaast doe ik hetzelfde met mijn voetbalschoenen door eerst links en dan pas rechts aan te trekken. In de eerste wedstrijd van het seizoen had ik voetbalschoenen aan van een vriend van mij. Deze schoenen waren speciaal want dit waren namelijk de voetbalschoenen van Leroy Sané. Ik mocht deze lenen en ik scoorde er gelijk mee tijdens de eerste wedstrijd, plus dat ik ook een assist gaf. Bij de volgende wedstrijd moest ik natuurlijk deze schoenen weer aantrekken. Na de derde wedstrijd scoorde ik niet of gaf ik geen assist, dus besloot ik dat dit geen bijgeloof meer was en het seizoen ging uitspelen op mijn eigen voetbalschoenen. Mijn laatste bijgeloof is mijn sport-BH. Ik heb altijd dezelfde sport-BH aan op wedstrijd dagen. De reden hiervoor is dat wanneer ik die sport-BH draag, ik altijd goed speel. Natuurlijk zit bijgeloof altijd tussen de oren dat weet ik ook en zal dit er echt niet voor zorgen dat je hierdoor beter speelt, maar zolang het mij geluk brengt houd ik dit bijgeloof nog even aan.
Wat is het doel van jullie team?
Het doel van ons team was om regulier kampioen te worden en vervolgens het tournament te winnen, met als eindresultaat deelname aan de Nationals en hier zover mogelijk zien te komen en te vechten voor de ring. Het doel om regulier kampioen te worden is geslaagd. We hebben in de reguliere competitie maar één wedstrijd verloren en dat is van het team dat destijds bovenaan stond. In het conference tournament zijn we helaas gestrand na de halve finale. Dit was erg teleurgesteld, aangezien ons doel was om dit tournament ook te winnen. Vandaar dat later de ontlading ook groot was dat we toch een plek hadden bemachtigd in het nationale toernooi. Tijdens de Nationals zijn we niet verder gekomen dan de tweede ronde, waardoor we helaas maar tweede wedstrijden hebben gespeeld. Dit was erg teleurstellend en emotioneel na de verloren wedstrijd, maar achteraf kunnen we trots zijn op hoever we zijn gekomen met dit team.
Hoe ga je om met de spanning van deze wedstrijden?
Vorig seizoen had ik altijd erg veel spanning voor elke wedstrijd. Op mentaal gebied ben ik erg gegroeid en dit kwam met name door gesprekken die je voert met de coaches en de verantwoordelijkheid die ik had in het team. Ik kreeg meer een leiderschapsrol samen met tweede andere meiden, waardoor ik persoonlijk ook meer volwassen naar een wedstrijd toekeek. Natuurlijk is er altijd spanning voor wedstrijd, maar ik noem dit liever gezonde spanning. Het is goed om wat gespannen te zijn, want dit zorgt ervoor dat je gefocust bent op de wedstrijd.
Hoe kijk je straks terug op het seizoen?
Na de verloren wedstrijd van afgelopen weekend, was ik erg teleurgesteld en zeer emotioneel net als de rest van mijn team. Na elke dag intensief bezig te zijn op het veld met de andere meiden, buiten het veld rekening te houden met corona door niet naar evenementen te gaan en drukte op te zoeken, geen feestjes en alcohol te nuttigen, dat alles om een goed seizoen te draaien. Zodra je uit het toernooi ligt is het seizoen over en zijn er geen trainingen meer. De dag na uitschakeling komt het besef binnen dat de intensiteit met het team er niet meer is en dat er pas in januari weer wordt getraind als team. Het heeft een paar dagen geduurd voordat ik realistisch terug kon kijken op afgelopen seizoen. Later besefte ik dat we het als team uitstekend hebben gedaan en om uiteindelijk als nummer 11 van het land te eindigen is een zeer goede prestatie. In totaal zijn er 188 teams en het is jammer dat we niet de kans hebben gepakt om de ring te bemachtigen, maar 11e van Amerika te zijn is meer dan goed en dan kan ik ook zeker trots zijn op afgelopen seizoen.
