Anne van Binsbergen vertrok in de zomer van 2023 naar Wallace State Community College om te gaan tennissen en studeren in Amerika. We spreken Anne en haar moeder Marijke over de ervaring van een jaar sporten en studeren in Amerika, hun band, onzekerheden vooraf, hoe om te gaan als het moeilijk is en je zo ver weg van huis bent (of als je dochter zo ver van huis is) en ervaringen na een jaar.
Anne van Binsbergen vertrok in de zomer van 2023 naar Wallace State Community College om te gaan sporten en studeren. Geheel nieuw was de stap voor haar gezin niet. Moeder Marijke en de oudere zus van Anne hebben beide een jaar High School gevolgd in Amerika en haar oudere broer maakte een verre reis. Anne werd dus zeker gestimuleerd vanuit huis, al leek dat niet echt nodig. “Ik ben vanaf vroeg al gaan sparen omdat ik iedereen voor me al naar het buitenland zag gaan. Ik wilde graag een andere cultuur meemaken en meer van de wereld zien”, aldus Anne. Hoewel haar moeder blij is dat haar dochters haar beide hebben opgevolgd, ligt het ook zeker aan het kind. “Natuurlijk heb ik hen wel gestimuleerd door mijn eigen ervaring. We hebben het er thuis ook veel over gehad, wat het misschien wat normaler maakt en de drempel lager legt om de stap naar Amerika te zetten.”
Sociale vangnet
Als je Anne spreekt, nu net een paar dagen terug in Nederland, begint ze te glunderen als ze het heeft over haar tijd in Amerika. Dat was een jaar geleden wel anders toen Anne heel enthousiast maar toch een tikkeltje zenuwachtig naar Amerika vertrok. “Ik was vooral heel zenuwachtig voor het op mezelf wonen, vrienden maken en Engels praten. Maar dat was zo anders dan gedacht, zoveel beter dan ik gedacht had”, aldus Anne. Ook Marijke beaamt dit, “Het team is echt een team. Je bent elke dag samen, hebt een kamergenoot die ook in jouw team zit, ontmoet zo veel nieuwe mensen en maakt makkelijker vrienden door het team dan via High School omdat je direct ergens bij hoort.”
Marijke was op de dag van vertrek, net zo zenuwachtig als Anne zelf. Voor haar als moeder was het heel dubbel. Ze gunde het Anne enorm maar het was ook heel erg spannend, er gingen veel vragen door haar heen. Waar zou Anne terecht komen, is er een klik met de coach, zit ze in een leuk team? En toch ook het besef dat je haar maanden niet in je armen kunt sluiten. Toen er zich thuis een situatie voordeed waar Marijke een arm om haar dochter heen wilde slaan, maakte ze zich als moeder natuurlijk druk om haar dochter. Maar na contact met Anne haar coach via WhatsApp of Teams, voelde dat al snel goed en maakte ze zich minder zorgen. Ook Anne heeft die ervaring, “dat ging eigenlijk heel goed. Ik kon altijd met de coach bellen en als er iets was beloofde hij dat hij meteen naar de campus zou komen. Ook lichtte hij teamgenoten in die hij vroeg om mij op te vangen en een arm om me heen te slaan wat mijn moeder op dat moment niet kon,” aldus Anne. “Ik zat daar echt omring door mensen die om mij geven.” Ook vond Marijke het op campus wonen voor Anne behoorlijk spannend, zelf zou ze de voorkeur hebben voor een gastgezin voor haar dochter via een High School. “Maar Anne is zo van het sporten, hier had ze een eigen kamer, kon ze het studentenleven écht meemaken, woonde ze samen met haar teamgenoten en heeft het allemaal super goed uitgepakt”, aldus Marijke.
De Amerikanen zijn daarbij heel gastvrij. Zo koos Anne ervoor om met kerst in Amerika te blijven en waren er andere vrije momenten zoals Thanksgiving en een vakantie. “Ik vond mooi en fijn dat die Amerikaanse gezinnen zo gastvrij zijn. Anne ging mee op vakantie met het gezin van een van haar vriendinnen en kreeg voor kerst en Thanksgiving verschillende uitnodigingen”, aldus Marijke. “Die families vinden het ook super leuk dat je er bent en nemen me echt op als hun derde of vierde kind in het gezin, heel bijzonder”, vult Anne aan.
Band
Dat sociale vangnet, het op zichzelf wonen en alleen afreizen naar de VS heeft ook echt wat gedaan voor Anne. “Als ik nu foto’s van een jaar geleden zie, dat ben ik nu niet meer, ik ben echt een volledig ander persoon geworden. Ik ben zo veel meer mezelf geworden, volwassener, kan makkelijker relativeren en ben daardoor minder snel geïrriteerd ofzo.” Voor Anne’s vertrek was de band met haar moeder al super goed, deden ze veel samen en ging Anne voor advies altijd naar haar moeder toe. Dat laatste is nog steeds zo, hoewel haar moeder ook ziet dat haar dochter stappen heeft gemaakt als persoon. “Anne is wat relaxter, natuurlijk wat zelfstandiger maar vooral ook wat meer ‘easy going’ zoals de Amerikanen dat dan zeggen. Op gevoelsniveau is onze band niet veranderd, maar we voeren wel andere gesprekken, iets volwassenere gesprekken misschien.”
Ondanks dat verschil en het weerzien wat pas na een jaar was, hielden Anne en haar moeder regelmatig contact, dat was in Marijkes High School tijd wel anders. “Zelf heb ik een onvergetelijk jaar gehad toen! Ik kreeg tijdens mijn jaar een scholarship aangeboden om naar College te gaan, echter, waren de communicatiemogelijkheden met thuis heel beperkt, waardoor ik er toen toch voor heb gekozen om na mijn jaar weer terug te gaan naar Nederland”, aldus Marijke. Tijdens Anne haar tijd in Amerika, hadden ze regelmatig contact, al had Anne daar de regie over. “We hebben tijdens het jaar regelmatig contact gehad via videobellen, zeker één per week en regelmatig ook vaker. Ik liet het bellen vooral van Anne uitgaan, zij was zo druk met college, tennissen en haar vienden, dat zij mij belde als zij tijd voor mij had of als ze me echt iets moest vertellen.”
Ook nu Anne terug is merkt Marijke een andere dochter terug te hebben, zelfstandiger en volwassener. “Anne stapt nu sneller op dingen af en regelt zaken nu zelf. Ik krijg inmiddels achteraf te horen wat ze geregeld heeft. Ze is zoveel gegroeid als persoon! Ze is als meisje naar Amerika gegaan en is nu een zelfverzekerde, genietende student. Ook is haar zienswijze op de wereld breder geworden”, aldus Marijke.
Ervaring en advies voor ouders
Terugkijkend op het avontuur vertelt Anne elke zin met een grote lach op haar gezicht. Met trots, een beetje gemis maar vooral heel veel plezier en een fantastische ervaring kijkt ze terug op haar afgelopen jaar. Ook Marijke ziet dit, “Je kind krijgt een geweldige ervaring. Als hij of zij geniet van het spelletje en graag op de baan of in het veld staat, dan is sporten en studeren in Amerika een mooie manier om dit te combineren. Alles is veel beter geregeld in de afstemming tussen sport en school.”
Natuurlijk is het voor elke ouder spannend om je zoon of dochter op het vliegtuig naar Amerika te zetten. Echter, viel het Marijke behoorlijk mee om haar dochter een jaar lang zo ver weg te hebben. “Tegenwoordig ben je als ouder niet eens zo heel ver weg. Contact houden met je kind is heel makkelijk via WhatsApp of videobellen bijvoorbeeld. Ook zijn er soms faciliteiten dat je de wedstrijden van je kind via een stream kunt volgen of kijken. En mocht er echt iets aan de hand zijn, dan is mijn ervaring dat de coach er altijd is om te helpen.”
Als je denkt dat je kind het aankan, een jaar van huis, dan altijd doen. Het is een fantastische ervaring! ~ Marijke Kooijman, moeder Anne van Binsbergen
