Als kind staat waterpolo al centraal in het leven van Iris. Haar vader speelt de sport en zij duikt maar al te graag het water in tijdens zijn trainingen. “Ik wilde altijd al op waterpolo”, vertelt Iris. Op vijfjarige leeftijd mag ze eindelijk beginnen bij ZPCH in Hoofddorp. Wat begint als een speelse kennismaking, groeit al snel uit tot een passie waarin ze haar talent ontdekt. Op veertienjarige leeftijd besluit Iris naar een andere club te gaan om zich verder te ontwikkelen, namelijk ZV de Ham in Krommenie. “Ik denk dat ik altijd zal blijven waterpoloën”, zegt ze. “Ik vind het een geweldige teamsport waarin ik mijn energie kwijt kan.”
De overgang naar het leven in Amerika verloopt soepel voor Iris. Heimwee heeft ze nauwelijks, mede dankzij de hechte band met haar teamgenoten. Ze studeert Bewegingswetenschappen en Fysiologie aan Salem University in West Virginia. Haar studie duurt vier jaar en ze is vastberaden die helemaal af te ronden in Amerika. Het combineren van haar studie en intensieve training verloopt goed door de efficiënte planning op Salem University. “Bijna iedereen op school is een atleet, daarom hebben we van maandag tot donderdag les van 9:00 tot 12:00 uur”, legt ze uit. Vrijdag is Iris vrij, omdat dat vaak reisdagen zijn voor een wedstrijd. Ze hoeft er dan ook geen rekening mee te houden dat ze een examen mist. Ze heeft drie krachttrainingen per week van 8:00 tot 9:00 uur ’s ochtends. In de middag heeft ze lange waterpolotrainingen van 13:00 tot 16:00 uur. Ze heeft het dus druk, maar dat vindt ze juist fijn. “We hebben een gespecialiseerde trainer die speciale krachttrainingsprogramma’s voor ons maakt”, voegt ze eraan toe.
Iris merkt grote verschillen tussen waterpolo in Nederland en Amerika. “Hier hebben we veel langere trainingen en meer persoonlijke begeleiding”, vertelt ze. In Amerika heeft ze dagelijks intensieve zwem- en krachttrainingen, wat haar fysieke en technische vaardigheden enorm verbetert. Ook tijdens wedstrijden zijn er duidelijke verschillen, vooral de strenge aanpak van scheidsrechters. “Tijdens mijn eerste wedstrijd in Amerika maakte ik een overtreding die in Nederland niet zwaar zou tellen, maar hier werd ik er meteen uitgestuurd”, vertelt ze lachend.
Haar coach laat duidelijk merken dat hij hoopt op haar terugkeer en ze grijpt die kans. Na haar eerste seizoen besluit Iris dat ze langer wil blijven “Je hebt maar één keer zo’n kans en dit team voelt echt als familie”, zegt ze enthousiast. Momenteel is Iris bezig met haar derde jaar in Amerika. Met elk jaar ziet ze haar groei als speler en als teamlid. Waar ze in haar eerste jaar nog veel moet wennen aan de internationale speelstijlen, speelt haar team nu geweldig samen. “Het teamgevoel is sterk en dat is erg belangrijk voor mij”, aldus Iris. Dit seizoen kijkt ze vol vertrouwen vooruit. Met nieuwe talentvolle meiden in het team hebben ze het doel gesteld om eerste te worden. Voor zichzelf heeft Iris als doel om haar krachtige schot vaker te gebruiken, zodat ze meer doelpunten kan maken.
De vele toernooien waaraan Iris deelneemt zijn uitdagend maar ook leerzaam. Ze speelt tegen enkele van de beste scholen in het land, zoals Harvard, Michigan en Indiana. Haar prestaties dit seizoen zijn iets waar ze trots op is. Met veel doelpunten, blocks en assists is ze van groot belang voor haar team. “Qua punten ben ik heel hoog geëindigd op het eindtoernooi”, vertelt ze trots. Hoewel het team zesde wordt, is ze vastberaden om in het nieuwe seizoen nog beter te presteren.
Over haar toekomst is Iris helder. Na haar afstuderen wil ze terugkeren naar Nederland om haar master te doen en bij haar oude club in de eredivisie te spelen. Professionele mogelijkheden voor waterpolo zijn beperkt, maar voor Iris is dat geen probleem. “Ik ga lekker verder studeren, dat vind ik ook prima”, zegt ze blij.
