In gesprek met… Edwin Vaas. Voormalig speler van Lincoln Memorial University, waar nu Jeroen Kokje speelt, vertelt over zijn ervaringen in de Verenigde Staten. Hieronder stellen wij een paar vragen aan Edwin:
Hoe is het nu met je, nu je alweer een tijd in Nederland bent?
Goed! Ik mag zeker niet klagen, vrijwel direct nadat ik terug kwam in Nederland heb ik een leuke baan weten te vinden. Momenteel ben ik werkzaam als Accountmanager in de IT sector. Dat bevalt heel goed.
Tijdens sollicitatiegesprekken merk je overigens dat mensen heel nieuwsgierig zijn naar je avontuur in Amerika. Vragen die ik regelmatig heb gekregen; Hoe werkt het daar? Wat heb je allemaal moeten regelen? Hoe kan het dat een universiteit zo een enorm budget heeft? Hoe is het leven van een student-athlete?
Je merkt dat de mensen in Nederland heel veel bewondering hebben voor een dergelijk avontuur, dat is natuurlijk een mooie erkenning voor jezelf dat je die stap destijds hebt durven nemen.
Hoe kijk je terug op je tijd in de Verenigde Staten?
Zoals Kingstalent het zelf als beste omschrijft; een life changing experience.
Het was echt een fantastisch avontuur, je leert er zo enorm veel van. De jongens die ik daar heb leren kennen, zijn echt vrienden voor het leven geworden. Vaak besef je achteraf pas wat je allemaal mee hebt gemaakt en hoe speciaal dat dit is, want als je ‘’in season’’ zit, wórd je echt geleefd en heb je weinig tijd om bij zaken stil te staan.
Wat heb je geleerd, buiten school om?
Ik deelde een appartement met verschillende nationaliteiten (Brazilië, Italië en Engeland). Zodoende leer je ook verschillende culturen kennen, iets wat nooit slecht is natuurlijk. Sowieso word je beheersing van de Engelse taal natuurlijk op en top, daar heb ik nu nog steeds profijt van.
Misschien een beetje cliché, maar ik moet zeggen dat je het land Nederland ook meer gaat waarderen. Juist omdat je van de andere boys te horen krijgt hoe het in andere landen eraan toe gaat (onderwijs, zorg, sociaal stelsel, infrastructuur etc.), besef je dat wij het hier helemaal niet slecht hebben en dat mensen uit andere landen Nederland als een bovengemiddeld ontwikkeld land zien. Best raar eigenlijk, ik denk namelijk dat wij daar zelf vaak totaal niet zo over nadenken.
Heb je nog contact met mensen die je daar hebt leren kennen?
Heel veel zelfs! Ik spreek o.a. mijn Braziliaanse kamergenoot van destijds nog iedere week. Net zoals ik, is zijn favoriete team Vasco da Gama en die volgden wij op de voet. Dat was voor ons een vast ritueel op zondagavond, dan keken we samen altijd de wedstrijden. Ze staken destijds niet in hun beste vorm, dat zorgde ervoor dat er regelmatig wat Braziliaans temperament naar boven kwam, dat kon ik m’n lach niet inhouden natuurlijk. Mooie herinneringen!
Chris spreek ik ook nog regelmatig natuurlijk, hij is nog steeds daar en is nu Graduate Assistant bij het Men’s soccer team. Ik heb destijds ook heel veel steun van hem gehad, zeker in het begin. Hij wist natuurlijk hoe alles werkte bij LMU, dat was voor mij wel fijn, echt een topgozer.
Ben je in je tijd daar positief verrast in bepaalde zaken? (waar je vooraf misschien twijfels over had) denk aan school, vrije tijd, sport gerelateerde zaken.
De professionele benadering van de sport heeft mij echt positief verrast. Het draait echt áltijd om het volgende moment dat komen gaat. Dus direct na een wedstrijd een goede cooling down met stretching zodat je de volgende dag weer goed kunt trainen (ook als je daar na een verloren wedstrijd totaal geen zin in hebt). Ijsbaden na wedstrijden om het herstel te bevorderen, álles maar dan ook werkelijk álles staat in het teken van topprestaties kunnen leveren. De voorbereiding op zowel thuis- als uitwedstrijden was altijd top; goed eten, hotelovernachtingen, video analyses.. noem het allemaal maar op.
Waarvoor zou je nog echt een keer terug willen gaan naar de Verenigde Staten?
Ik heb zelf de wens om Route 66 een keer af te leggen, dat lijkt me echt heel erg gaaf. Daarnaast is een bezoekje aan je oude universiteit natuurlijk ook leuk.
Wat mis je het meest in de Verenigde Staten?
Het teamgevoel en mijn teamgenoten. Ik moet zeggen dat ik nooit eerder zo een sterk teamgevoel heb ervaren, dat zal denk ik komen omdat je iedere dag met elkaar op trekt als je daar zit, dat helpt dan toch wel mee. Je deelt euforie en teleurstelling met elkaar, ook buiten het voetbal, dat schept toch een enorme band.
Heb je nog iets te zeggen tegen mensen die twijfelen of ze het avontuur wel aan moeten gaan?
Stap uit je comfort zone en ga het avontuur aan, je hebt niks te verliezen. Worst case scenario: bevalt het totaal niet en keer je terug huiswaarts. Nou, wat zou daar erg aan zijn? Dan kan je in ieder geval tegen jezelf zeggen dat je het geprobeerd hebt, anders denk ik dat je er je leven lang spijt van gaat krijgen.
Besef goed dat dit een kans is die niet voor iedereen is weggelegd en dat het vele deuren voor je kan openen. Je groeit enorm als mens en je houdt er een rugzak vol met fantastische herinneringen (én leuke vakantieadresjes) aan over.
Thanks voor dit leuk interview, Edwin! Fijn om te horen dat alles goed met je gaat en dat je een top tijd hebt gehad in The States!
Stay tuned, want er komen nog meer oude bekende aan het woord…
