Alexandra Verstegen begon onlangs haar avontuur in Amerika. Bij Central Methodist University is ze in een bijna professionele wereld terechtgekomen, iets dat ze in Nederland helemaal niet gewend was. Hierdoor is het niveauverschil voor haar wel even wennen. Maar in Amerika krijgt ze de kans om zichzelf te verbeteren en daarvoor heeft ze een aantal duidelijke doelen.
Alexandra: “Ik ben sinds vijf weken in Amerika en het bevalt heel goed. Het niveau is goed, zo hoog dat het soms wel een beetje intimiderend is. Vooral omdat ik zelf altijd twee keer per week trainde en dan een wedstrijd had in het weekend. Nu kom ik in een team met mensen die altijd al vijf keer per week trainden. Dat zie je wel echt terug vooral in de techniek. Verder is het wel super leuk om constant bezig te zijn met sporten. Je leven verandert van de ene op de andere dag en sport staat hier ineens centraal.”
Voor Alexandra was topsport in Nederland niet van toepassing. Ze trainde twee keer in de week, een wedstrijd in het weekend en verder studeerde ze overdag, in Amerika is dit toch anders. “De sportieve overstap was wel heftig. Ik denk soms nog wel waarom zou de coach mij erbij willen hebben. Ik heb bijvoorbeeld zeven teamgenoten uit Brazilië en zij hebben zich in eigen land alleen op voetbal gefocust en niet op studie. Dat verschil is wel groot, omdat ik dat niet gewend ben. Maar dat maakt mij wel beter als voetbalster.”
Verbeterpunten heeft ze zeker, vindt ze zelf. “Ik vond het in Nederland moeilijk om alleen te zijn en voor mezelf te zorgen. Dat is iets wat ik echt meer wil leren. Verder heb ik ook wel een beetje prestatieangst. Presteren onder druk is lastig, hier is de druk hoger omdat er mensen komen kijken en je goed moet presteren omdat je anders niet speelt. Ik wil me verbeteren zodat ik lekker ontspannen kan blijven voetballen ondanks dat er druk is.”
Opvallend is dat ze vlak voor haar avontuur nog een belangrijke verandering als voetbalster heeft ondergaan. “Als voetbalster ben ik vooral een snelle speelster en snel in duels. Hierdoor stond ik heel erg lang op de backpositie, maar sinds een korte tijd ben ik door de trainer bij toeval op een andere positie terecht gekomen. De assistent-trainer zette mij rechtsbuiten neer en dat ging echt goed. Sindsdien zie ik mezelf meer als rechtsbuiten omdat ik met mijn snelheid buitenom en binnendoor kan komen.“
Wat Alexandra positief heeft verrast is het leven als student-athlete in Amerika en dan met name de band met andere sportteams. “Het is hier super leuk om nieuwe mensen te leren kennen en je bent altijd wel met anderen dus dat is super fijn. Daardoor val je helemaal niet in een gat. Wat ik hier erg leuk vind is dat alle teams elkaar supporten. Wij gaan als voetbalteam vaak bij het basketbalteam kijken. Dat is iets dat ik niet had verwacht, maar alle teams mengen zich echt met elkaar en iedereen kent iedereen.”
