Britt vertelt ons in dit blog over haar afgelopen seizoen in Florida, haar ‘off-season’ ervaring met deze stad en ze vertelt over het weerzien met haar vrienden en familie.
Voordat ik naar huis ging om kerst te vieren, heb ik eerst een week New York bezocht, samen met een vriendin vanuit Nederland, Hanneke. Om hier een keer heen te gaan was al een droom van mij sinds ik klein was, dus de vakantie begon super goed!
Ondanks dat het enorm genieten was in New York, kon ik toch ook niet wachten om weer naar huis te gaan. Eenmaal op het vliegveld aangekomen en mijn zusje en ouders weer te zien: Words can’t describe those feelings. De heimwee is niet heel erg is als ik hier ben, maar toen ik thuis was, merkte ik pas hoe erg ik iedereen gemist had.
Kerst
Dit jaar heb ik voor het eerst Eerste Kerstdag gevierd met vrienden. We zijn wezen schaatsen bij Flevonice, toch wel weer even wat anders dan de stranden in Florida… Tweede kerstdag was traditiegetrouw met de hele familie bij Oma thuis. Het was toch wel bijzonder om weer met de hele familie samen te zijn. Normaal realiseer ik het me niet zo, maar wanneer je je familie een half jaar niet gezien hebt en je weet dat je ze het aankomende half jaar ook niet gaat zien, dan voelt het toch wel iets specialer dan andere jaren.
Volleybal-seizoen
Het begin van het seizoen was redelijk messy, bijna de helft van het team was nieuw en we hadden meiden uit 7 verschillende landen. Ons pre-season begon op 1 augustus en we speelden de eerste wedstrijd op 25 augustus. Veel tijd om aan elkaar gewend te raken hadden we dus helaas niet. Ook al trainden we 3 keer per dag, het seizoen begon moeizaam. Na deze lastige start kijk ik vooral terug op een seizoen waarin we het vaak boven de 20 punten lieten liggen, helaas. Hierdoor hebben we wat cruciale sets verloren, maar gelukkig begonnen we net op tijd te draaien om toch nog naar de States te gaan.
Ontwikkeling
Ik denk dat ik door heel veel trainingsuren te maken op vrijwel alle vlakken wel een klein beetje beter ben geworden. Daarnaast heb ik denk ik ook een bredere kijk op het volleybal gekregen. Waarbij het bij mijn trainers de afgelopen jaren in Nederland heel vaak om de aanvalskracht ging, draait het spelletje hier veel meer om verdedigen. Het aantal ballen dat hier nog van de grond gehaald worden waarvan ik vorig jaar had gedacht dat dat nooit meer zou lukken, is heel erg hoog. Daarnaast word het hele spel hier ook een stuk sneller gespeeld.
Hoogtepunt
Dit moet dan toch echt wel onze wedstrijd tegen Polk State College zijn. Het einde van het seizoen naderde en we zouden niet meer voor het State Championship kunnen spelen als we deze wedstrijd zouden verliezen. Polk State College stond eerste geranked in heel Amerika, in onze divisie, en zij hadden nog geen wedstrijd verloren het hele seizoen. Hier wilden wij uiteraard verandering in brengen en dat lukte: we wonnen met 3-0! Een persoonlijk hoogtepunt vind ik lastig te zeggen, het blijft natuurlijk een teamsport. Bovendien duurde het seizoen maar ongeveer 10 weken en de eerste weken ging het met ups en downs en de laatste 3 weken heb ik helaas niet meer kunnen spelen door scheenbeenvliesontsteking.
Huidige semester
Dit semester is compleet anders vergeleken met afgelopen semester. Op dit moment zijn we vooral hard aan het werk met kracht en conditie. Drie ochtenden per week trainen we om 7 uur ‘s ochtends samen met het Cross Country team van onze school. Het eerste uur van deze trainingen bestaat uit veel hardlopen, tribune trappen, rennen en nog meer conditionele oefeningen. Het tweede uur besteden we in het fitness center op school aan fysieke kracht. Daarnaast proberen we afhankelijk van wanneer we college hebben elke dag te trainen, indoor of op het strand! Dit is echt genieten aangezien het hier nog steeds elke tussen de 20 en 30 graden is en het zeewater ook niet erg is afgekoeld deze winter.
Verder heb ik nu dus wat meer vrije tijd, vergeleken met afgelopen semester. Ik heb inmiddels een bijbaantje geregeld in de bibliotheek van school waar ik als bijlesdocent werk in het “MathLab” en in het “ScienceLab”. Ook heb ik nu veel meer tijd om leuke dingen te doen voor mezelf te doen in het weekend of dagen dat ik eerder vrij ben.
Verwachtingen huidig semester
Het huidig semester is nu nog maar erg kort. Ik zit inmiddels alweer bijna drie maanden hier maar het voelt toch alsof ik nog maar weer net uit Nederland vertrokken ben. Toch is het semester nu al bijna afgelopen. Officieel zouden we 28 april naar huis kunnen en zouden we zomervakantie hebben, maar ook hier is nu alles anders vanwege het corona virus. Onze school is gesloten en alle vakken gaan online verder na de springbreak. Gelukkig blijven onze dorms op dit moment nog wel open, in tegenstelling tot vele andere universiteit dorms. Samen met mijn Europese teamgenootjes proberen wij allemaal goed in de gaten te houden wat de dagelijkse updates zijn over de opties om naar huis te komen. Door de drukte is het op dit moment helaas nog niet mogelijk om onze vluchten te wijzigen, maar we willen ook niet te lang wachten, want als ze de grenzen of vliegvelden in Amerika of Europa compleet sluiten komen we niet meer terug..
Verder is het op dit moment nog maar even genieten van de vrijheid die we hebben op dit moment. We hebben nu net twee weken springbreak gehad waarin ik samen met mijn kamergenootjes naar Miami ben geweest wat ontzettend leuk was! Verder zijn we in de bossen naast een meer wezen kamperen in hangmatten hier in Jacksonville en hebben we op de rivieren gevaren, van bruggen afgesprongen en zijn we naar een grote “rope swing” gevaren waar je vanuit een hele hoge boom met een touw naar het water toe kan zwaaien… Verder ben ik een poging aan het doen om te leren en surfen en wakeboarden maar ik denk dat mijn kleine beetje talent toch wel heel specifiek aan volleybal verbonden is…
Kortom: Florida in ‘off season’ is nog steeds alleen maar genieten!
