Bryan Iliohan is 23 jaar en heeft een prachtig avontuur in Amerika achter de rug. Begin 2020 begon zijn avontuur als voetballer voor California Baptist University. Hier maakte hij mooie avonturen mee en presteerde hij erg goed. Het aanpassen in Amerika ging goed, maar er zijn ook Nederlandse dingen die Bryan miste in Amerika. En ondanks zijn onvergetelijke ervaring in California, is er toch een droom waar hij stiekem nog steeds op hoopt.
Bryan: “Het begin van mijn avontuur in Amerika verliep zonder problemen. In ons team kwamen er heel veel internationale sporters tegelijk. Hierdoor kon ik samen met de nieuwe jongens alles ontdekken en sta je er niet alleen voor. Bijvoorbeeld het aanvragen van een bankpasje deden we samen en dat is wel prettig.”
Voordat zijn avontuur begon had Bryan vooral gehoopt op het halen van zijn diploma en een mooie sportieve ervaring en dit is hem gelukt. “Mijn ervaring in Amerika was precies zoals ik op de filmpjes te zien kreeg, de droom werd dus werkelijkheid. Maar ook heb ik nóg een droom en dat is profvoetballer worden. In Amerika ben ik daar super dichtbij geweest. Je mag spelen voor publiek in stadions en je hebt geweldige faciliteiten die net zo goed zijn als bij profclubs in Nederland. Je leeft soms gewoon echt als een prof. Maar toch ben je officieel geen prof, ook al lijkt dit soms wel zo.”
Wel was Bryan dicht bij een kans in het profvoetbal. Hij werd net als 300 andere talenten opgenomen in de MLS-draft. In deze draft mogen MLS-teams in drie verschillende rondes een talent aan hun team toevoegen. Bryan: “Het was mooi om op de lijst van de MLS-draft te staan. Ik had heel erg gehoopt dat een MLS-team mij zou kiezen, maar helaas was dit niet het geval. Er worden ongeveer zeventig spelers gekozen uit alle geselecteerde talenten, dus niet iedereen krijgt de kans.”
Desondanks was het seizoen voor hem wel geslaagd. “Het was een heel goed seizoen voor mij en het team. Dit seizoen werden we kampioen en dat was een geweldige prestatie voor het team. Het seizoen daarvoor was dan weer een heel goed seizoen voor mij individueel. Dus eigenlijk waren de laatste twee seizoenen allebei heel erg mooi.” Ook won Bryan erg veel individuele awards de laatste jaren. “Ja, ik heb veel awards gekregen, ik weet eigenlijk niet meer hoe veel precies. Maar steeds is het toch weer waardering die je krijgt en dat is fijn. Zelf vind ik overigens niet dat ik te goed ben voor dit niveau. In heel veel wedstrijden heb ik het ook echt lastig gehad, je hebt goede tegenstanders hier.”
Inmiddels is het seizoen voorbij en is Bryan weer terug in Nederland, maar zijn droom om profvoetballer te worden is nog niet opgegeven. “Ik heb mijn diploma vorige maand gehaald en woon nu weer in Nederland bij mijn ouders. Tussen kerst en oud en nieuw heb ik meegetraind bij TOP Oss en deze stageperiode werd verlengd. Helaas raakte ik geblesseerd in de tweede week waardoor de proefperiode ten einde was.” Een zuur einde van een mooie kans dus, maar wat nu? “Ik ga een mooie club zoeken die bij me past, misschien in de tweede divisie want dat is ook een mooi niveau. En verder ga ik opzoek naar een baan die bij me past, er moet toch geld verdiend worden. Hopelijk lukt dit en kan ik me daarna gaan focussen op het vinden van een eigen woning.”
Nu Bryan terug is in Nederland kan hij weer genieten van iets dat hij in Amerika moest missen. “Als er iets is dat ik miste was dat een broodje kaas. Het brood is daar anders en er is ook geen Nederlandse kaas, dat was wel jammer”, vertelt Bryan.
Tot slot zegt Bryan: “Als ik terugkijk op mijn tijd is het zeker geslaagd. Ik heb mooie sportieve momenten meegemaakt, mijn diploma gehaald en goede vrienden gemaakt. Deze tijd was echt super waardevol voor mij op ieder gebied.”
