Het eerste jaar bij de Cardinals in San Antonio Texas zit er alweer op. Van Brabantse gezelligheid naar de wereldstad San Antonio. Voor Kas werd het een succesvol jaar! De oud-aanvoerder van NAC Breda onder 19 speelde zich vast in de basis. Hij werd zelfs een van de sterkhouders van het team. Zijn naam stond al snel als eerste op het bord. Volgende jaar is hij benoemd tot aanvoerder van Incarnate Word, een prestatie van formaat. Vliegtrips naar California (2x), Ohio, Colorado, Las Vegas en Seattle zijn reeds gepland voor volgend jaar. Ook zijn studie combineert hij goed met topsport. Hieronder een kijkje in het leven van onze student-athlete Kas van Eekelen.
He Kas, het eerste jaar bij men’s soccer team van de Incarnate Word zit er alweer bijna op. Hoe is het eerste jaar je bevallen?
Het is me enorm goed bevallen! De tijd is echt voorbij gevlogen deze maanden. Fall-season was erg druk met elk weekend twee wedstrijden en daarnaast nog het schoolwerk waar je mee moet dealen. In de Spring is het allemaal wat rustiger met de voetbal, aangezien we geen competitie spelen en daardoor in vier maanden tijd maar vijf wedstrijden hebben gespeeld. Hierdoor verschuift de focus automatisch naar de studie en werk, maar wordt er ook voldoende geïnvesteerd in het sociale leven.
Hoe is het om studie en sport op een hoog niveau te combineren? Is het vergelijkbaar met je tijd bij NAC?
Zoals je aangeeft was ik het combineren van studie en sport al gewend vanuit mijn tijd bij NAC. Ook daar was het zo dat ik rekening moest houden met les- en trainingstijden. Hier is het echter nog iets intenser. Waar we in Nederland een seizoen hebben die het hele jaar door gespeeld wordt, duurt het hier slechts een paar maanden. Van augustus tot november is het echt volle bak met vijf trainingen en twee wedstrijden per week, trips waardoor je vier dagen van huis bent en daar bovenop komt dan al het schoolwerk wat gewoon af moet zijn. Op de hotelkamer hebben we wel voldoende tijd om ons huiswerk te doen, maar het vergt wel de nodige discipline. Nadat het seizoen klaar is, merk je wel dat je een stuk meer tijd hebt voor andere leuke dingen en dan valt de combinatie reuze mee.
Jullie hebben dit jaar behoorlijk wat verre uitwedstrijden gehad die jullie met het vliegtuig zijn gegaan. Met oa trips naar de Grand Canyon is dat niet verkeerd. Kun je ons meenemen hoe dit te werk gaat? Waar zijn jullie allemaal beland? Is het alleen de wedstrijd spelen of doen jullie ook aan sightseeing?
Klopt! We zijn onder andere naar de Grand Canyon (Arizona) geweest, maar ook naar Vegas, Denver, Chicago, Kansas City, Houston en Dallas. Niet verkeerd dus! Omdat de afstanden zo groot zijn, moeten we eigenlijk overal naartoe vliegen, mits het buiten Texas is. Een voorbeeld van een trip was er eentje halverwege oktober, naar de Grand Canyon en Las Vegas. We vertrekken dan op donderdagochtend rond een uur of 4 ‘s ochtends met de bus richting het vliegveld. Van daaruit vliegen we naar Phoenix en zoeken we het hotel op. Op die dag doen we een lichte training en ’s avonds een diner met het hele team om ervoor te zorgen dat we de juiste nutrition binnen krijgen. De volgende dag lopen we voor het ontbijt lichtjes uit en later is er dan de tijd om wat schoolwerk te doen, te Netflixen/FIFA’en, of om een ‘powernap’ te nemen. Daarna alle focus op de wedstrijd die ’s avonds gespeeld wordt. Dan vliegen we zaterdag richting Vegas om hetzelfde ritueel te ondergaan, met zondagmiddag de wedstrijd en dan daarna de vlucht naar huis. Omdat het schema zo strak is, is er niet veel tijd om echt de stad in te gaan of iets te ondernemen. In Vegas waren we nog wel langs de beroemde strip gereden met onze bus, maar eigenlijk staat alles in het teken van de voetbal, om ervoor te zorgen dat we zo goed mogelijk aan de wedstrijden kunnen beginnen. Dat merk je onder andere aan de kwaliteit van de hotels en de voeding. Het wordt hier enorm professioneel benaderd en het is eigenlijk bizar hoeveel geld er wel niet uitgegeven wordt aan de sport. Ik besef hierdoor wel echt hoe uniek het is om hier te zijn en voel me dan ook bevoorrecht.
Afgelopen jaar was je een van de sterkhouders van het team… Komend seizoen ben je benoemd tot aanvoerder van het team! Een prestatie om trots op te zijn. Nu al. Hoe kijk jij hier tegenaan?
Toch wel met enige trots inderdaad. Afgelopen seizoen hadden we een selectie van 33 spelers, die overal ter wereld vandaan komen. Uit deze groep hebben een hoop spelers voor professionele jeugdteams gespeeld, ik wist dus niet wat ik kon verwachten, behalve dat het strijden zou worden voor een plekje. Per trip mogen er namelijk maar 18-20 spelers mee, dus dat was voor mij het hoofddoel. Dan zou ik daarna wel zien hoeveel ik precies zou spelen. Ik had eigenlijk gelijk wel het idee dat ik prima mee kon. Fysiek was het zeker de eerste weken erg zwaar, met twee keer trainen per dag in 35-40 graden. Het wendde echter verrassend snel. Ik heb op één schorsing na elke wedstrijd in de basis gestaan en echt het vertrouwen gehad van de coaches. Na het seizoen heb ik te horen gekregen dat ik met twee anderen de leiding moet gaan nemen over de rest van de groep en dat is natuurlijk een eer!
Het afgelopen jaar is er veel op je afgekomen. Had je dit, toen je het traject bij KingsTalent inging, verwacht dat dit eruit zou zijn gekomen? Welke momenten van het afgelopen jaar zullen je bijblijven?
Zoals ik hierboven al zei, ik wist niet goed wat ik kon verwachten. Dat gold niet alleen voor het voetbal, maar ook voor school, de mensen, de sfeer, het klimaat etc. Het was fijn dat ik goed werd opgevangen door het team en de coaching staff. Het feit dat Steven hier ook zit hielp ook mee. Het is toch lekker om af en toe in het Nederlands te kunnen praten. Nu, bijna negen maanden later, kan ik zeker zeggen dat ik heel blij ben dat ik deze stap heb genomen! Het lastige is dat je familie en vrienden niet in de buurt zijn, maar buiten dat is het leven echt top. Je leert zoveel nieuwe mensen kennen, je komt in steden waar je nog nooit ben geweest en je kan doen wat je leuk vindt en daar ook nog eens voor beloond worden in de vorm van de studiebeurs. Daardoor heb je wel veel verantwoordelijkheid, omdat je ervoor moet zorgen dat je op tijd naar bed gaat, goed eet, goed presteert en niet teveel geld uitgeeft (al is dat laatste soms lastig). Wat me onder andere bij zal blijven, zijn de trips die we gemaakt hebben. Ik heb in twee maanden tijd meer in een vliegtuig gezeten dan dat ik in de 18 jaar daarvoor had gedaan. Buiten dat ben ik vooral heel blij dat ik zoveel nieuwe mensen heb leren kennen, waar ik ondertussen een heel goede band mee heb.
Komend seizoen wordt het team versterkt met een aantal Nederlanders. Heb je al contact met ze?
Jazeker! Lars en Rob heb ik al ontmoet tijdens de showcase in Gemert afgelopen winter, Maurits heb ik alleen via Whatsapp gesproken. Ik ben ervan overtuigd dat ze alle drie van toegevoegde waarde gaan zijn en ons verder gaan helpen. Rob en ik gaan samenwomen volgend jaar, terwijl Lars en Maurits waarschijnlijk in hetzelfde complex komen te wonen, dus dat gaat helemaal goed komen!
Hoe zien de komende maanden er voor je uit?
Voor mij is de komende maand een belangrijke qua school. De finals komen eraan, wat betekent dat ik voor de vijf vakken die ik nu neem een laatste tentamen heb die zwaarder meetelt dan de midterms. Met de voetbal zijn we nu zo goed als klaar, op een aantal captains practices na. Na de finals ben ik nog twee weken in San Antonio, voordat ik weer terugga naar Nederland. Daar zal ik een kleine twee maanden zijn en in die tijd hoop ik al mijn familie en vrienden weer te zien. Ik zal er tegelijkertijd ook voor moeten zorgen dat ik fysiek weer helemaal klaar ben voor het nieuwe seizoen. 20 juli vertrek ik weer richting Texas.
Wil je de talenten die komende zomer de stap gaan maken nog iets meegeven?
Allereerst wil ik iedereen feliciteren met de transfer en ze heel veel succes wensen voor de komende tijd! Het is belangrijk dat je zo fit mogelijk aankomt, want ze houden hier erg van conditietraining en fitnesstests. Het seizoen duurt niet lang, dus het zou zonde zijn als je met een achterstand aankomt. Verder vooral zorgen dat je er van geniet, want we zijn met zijn allen echt bevoorrecht dat we dit mee mogen maken. Om af te sluiten heb ik nog een tip voor de familie. Toen ik voor het eerst naar San Antonio ging, zijn mijn moeder en zus meegegaan en hebben er een vakantie van gemaakt. Daar hebben ze de campus en mijn appartement gezien en mijn coaches ontmoet. Op die manier kregen ze een goed inzicht van waar ik terecht kwam en met wie ik te maken kreeg. Dat vonden zij, maar ik ook, een heel fijne gedachte en het maakt het afscheid een stuk makkelijker. Dus als de gelegenheid zich aandient, zou ik elke ouder aanraden om hetzelfde te doen.
Bekijk hieronder de vlog van Kas over zijn eerste maanden in de VS.
