Vandaag spreken we Janneke Schopman, een van de beste Nederlandse hockeysters aller tijden. Ze heeft 212 interlands op haar naam staan en een goed gevulde prijzenkast waaronder een gouden en zilveren olympische medaille én een wereldtitel. Na haar carrière als speelster startte haar trainerscarrière. Ze is onder meer trainster geweest van de nationale hockeyploeg van de Verenigde Staten en het damesteam van SCHC. Momenteel is ze actief als assistent bondscoach van India. We spreken haar over haar ervaringen en de verschillen tussen de landen waar ze actief is geweest.
De afgelopen jaren was je bondscoach van het Amerikaans Field Hockey team. Hoe kijk je terug op deze periode?
Met veel plezier en waardevolle herinneringen. Ik had een goede samenwerking met mijn begeleidingsteam en als team werden we steeds beter.
Nu ben je assistent bondscoach van India. Wat zijn de grootste verschillen tussen Amerika en India?
Er is geen vergelijk, de culturen staan mijlenver van elkaar. Het comfort in het dagelijks leven geeft het grootste contrast. Qua hockey blijft veel ook weer hetzelfde en het is geweldig om met deze groep meiden te mogen werken.
Je pendelt tussen Nederland, Amerika en India. Waar voel je je het meest thuis?
Lastig… Ik houd van hard werken dus dan wordt het India, want daar werk ik nu en heb het naar mijn zin. Maar afgelopen winter was ik in Amerika en dat voelde echt als thuis, en in Nederland wonen mijn familie en vrienden die ik veel te weinig zie eigenlijk, dus dat zou ik ook nooit opgeven. Geen echt antwoord dus.
Ben je van huis uit altijd al zo’n avonturier geweest?
Nee, ik nam nooit echt risico, maar wilde ergens altijd graag in Amerika hockeyen, ook omdat mijn tante daar woont. Uiteindelijk ben ik daar gaan coachen en kan ik mezelf daar ook zien blijven. En ik had nooit gedacht dat ik naar India zou gaan, maar het is zo gelopen en hoewel India echt anders is, is het een avontuur dat ik nooit zou willen missen.
De afgelopen jaren heb je hockey gezien in diverse landen. Wat zijn de grootste verschillen ten opzichte van Nederland?
In Nederland is het zo goed geregeld en het feit dat je tophockey kan combineren met studie of werk of zelfs je sociale leven is iets waar men niet stil bij staat maar in mijn ogen een groot goed is. Zowel in India als Amerika moeten de speelsters veel opgeven om in het Nationale team te spelen. Ook het wekelijks spelen van wedstrijden op een hoog niveau maakt een groot verschil met andere landen.
Wat is het mooiste wat je in de VS hebt meegemaakt?
Zoveel dingen, maar uiteindelijk de band en vriendschappen die ik heb opgebouwd.
Wat zijn de grootste uitdagingen (met hockey) in India?
Hoe meer wedstrijden we kunnen spelen hoe beter het is. We hebben echt talent maar moeten meer wedstrijdervaring op doen. Het is ook belangrijk om de jeugd goed op te leiden en ervoor te zorgen dat de aanstroom naar de National Teams van goede kwaliteit is. Het goede nieuws is dat Hockey India en SAI hier druk mee bezig zijn.
Op dit moment zijn jullie in voorbereiding op de Olympische Spelen. Wat zijn jullie verwachtingen?
We hebben een goed team maar het moet wel een beetje meezitten. Onze oefenwedstrijden tegen Argentinië en Duitsland hebben laten zien dat we ons kunnen meten met de nummer 2 en 3 van de wereld voor grote delen van de wedstrijd. Maar het gaat om de details en we zullen de komende maanden hard moeten trainen, het trainingsplan ligt al klaar!
