In deze editie van “folks back home” spreken we René Keemers, de vader van Jens Keemers. Jens is nog niet zo lang geleden teruggekeerd uit Amerika met een diploma op zak en een heleboel mooie herinneringen om nooit te vergeten. Wij spreken zijn vader over hoe hij het avontuur heeft beleeft en hoe hij terugkijkt op het proces. Je leest het verhaal van René hieronder!
Wat was uw eerste gedachte toen u hoorde dat Jens naar Amerika wilde gaan voor een langere tijd?
Daar waren we in eerste instantie wel door verrast omdat we het niet hadden zien aankomen. Echter, wij zijn van mening dat onze kinderen hun dromen moeten kunnen najagen en daarvoor moeten kunnen gaan. Dat wij ze eigenlijk liever wat dichter om ons heen hebben is dan van ondergeschikt belang.
Went u er aan dat hij zo ver bij jullie vandaan is?
Dat is achteraf toch best makkelijk gegaan. Je hebt veel contact met elkaar via de app en natuurlijk is Skypen een prima mogelijkheid om ‘live’ contact met elkaar te hebben en hem even in de ogen te kunnen kijken.
Hoe bleven jullie in contact? Was dat in het begin meer dan dat het later was?
Eigenlijk hebben we gedurende de gehele periode wel op dezelfde wijze contact onderhouden, via app (vrijwel dagelijks) en al Skypend (1-2x per week). Daarbij is Jens gedurende de zomer en tijdens de kerstperiode ook terug naar Nederland geweest dus de live contact momenten waren er ook wel. Bovendien was Jens bij de Corona uitbraak in de gelegenheid om terug te keren naar Nederland vanaf maart 2020 tot begin van het nieuwe schooljaar in augustus 2020.
Bent u al eens langs geweest? Wat hebben jullie toen gedaan?
Met het hele gezin, naast Jens hebben we nog een dochter (Lis) en een zoon (Nout) zijn we het eerste jaar in oktober richting Amerika gevlogen en hebben we daar een week met elkaar kunnen optrekken buiten de lessen om. Dat was natuurlijk volop genieten, vooral omdat we dan een goede indruk kregen van de school en de omgeving. Ook hebben we daar kennis gemaakt met zijn host-family en dat was ook erg leuk en waardevol. Het tweede jaar ben ik samen met Nout ook nog een keer die kant op geweest in oktober tijdens de herfstvakantie. Uiteraard ook erg leuk!
U hoort vast een hoop verhalen over wat hij meemaakt. Wat is iets wat hij verteld heeft wat u echt is bijgebleven?
Eigenlijk valt dat nog wel mee omdat het leven zich daar vooral afspeelt op de Campus en draait om sporten en studie, in die volgorde.
De verre uitwedstrijden (soms tot 14 uur) met overnachtingen maar vooral de multiculturele samenstelling van het team en de gemêleerde contacten zijn mij het meest bijgebleven. Afgelopen jaren heeft hij niet alleen samengespeeld met jongens uit Amerika maar ook met spelers uit El Salvador, Costa Rica, Duitsland, Zuid-Afrika, Portugal, Spanje en Faeröer. Daar komen contacten en vriendschappen voor het leven uit, vooral ook omdat je rondom de sport zoveel met elkaar optrekt.
Dit jaar speelde hij veel en heeft hij zelfs een aantal awards gekregen. Denkt u dat hij meer plezier heeft dan voorgaande jaren?
Daar ben ik zeker van. Door een blessure heeft hij het eerste jaar niet kunnen spelen en werd zijn plekje in het tweede jaar ook ingenomen door de keeper die bleef. Het derde jaar is voor hem wat dat betreft verlopen zoals hij vanaf het begin gehoopt en voorzien had. Veel spelen tegen goede ploegen! Wat natuurlijk wel mooi is dat je naast de wedstrijden gewoon elke dag op het veld staat en daadwerkelijk een betere speler wordt.
Als alles volgens plan verloopt is hij dit jaar klaar met zijn opleiding. Denkt u dat hij daar blijft of wat is Jens zijn plan voor de toekomst?
Inmiddels is hij terug in Nederland en klaar met zijn studie. Diploma binnen en (vooralsnog) voorgoed terug naar Nederland. Hij gaat weer samen met zijn vrienden spelen bij zijn oude voetbalclub Bon Boys in Haaksbergen, hij gaat een trainerscursus volgen en een team trainen bij Bon Boys (JO17-1) en hij gaat een Master studie volgen aan de Universiteit Twente. Hij zal zich dus niet vervelen!
Tot slot, als u anderen iets mee zou mogen geven met de ervaring die u heeft, wat zou dit dan zijn?
Geef ze de ruimte om te gaan en laat ze genieten. Het is een deel van je leven wat niet alleen toevoegt aan je CV (dat is een bijkomend voordeel) maar wat leidt tot blijvende herinneringen. En die zijn onbetaalbaar!
Mocht je de gelegenheid hebben om je kind op te zoeken in Amerika, direct doen! Ook dat zijn fantastische herinneringen met elkaar.
