Deze week een interview met Hendrik-Jan Guitink, de vader van Lotte Guitink, over zijn ervaringen met een dochter in de States. Lotte vertrok in 2020 naar The Bryant Bulldogs. De afgelopen jaren zijn Hendrik-Jan en zijn vrouw al een aantal keer in Amerika geweest om Lotte te bezoeken. Hij heeft dus een goed beeld van hoe het er daar aan toe gaat en over hoe het is om een dochter op ongeveer 5000km afstand te hebben. In dit interview vertelt hij er ons meer over!
Hoe kwam Lotte eigenlijk op het idee om te gaan sporten en studeren in Amerika?
Op school kende ze meiden die daarover nadachten en ze heeft toen zelf aangegeven dat ze zoiets ook wel heel mooi zou vinden. Wij hebben daar toen samen over gesproken en de mogelijkheden onderzocht.
Lotte zit nu 3 en een half jaar in Amerika, Hoe is het om een dochter te hebben die in Amerika studeert en hoe heeft u deze periode ervaren?
Er zitten twee kanten aan dit avontuur natuurlijk. Aan de ene kant missen we Lotte natuurlijk, maar we zien en ervaren zelf wat een geweldige ervaring dit is – en overigens niet alleen voor haar; wij zijn inmiddels ook al een aantal keren daar geweest en vinden het super. De tijd vliegt voorbij – we kunnen het eigenlijk niet begrijpen dat de 4 jaar er al weer bijna opzitten. Lotte heeft naast de studie en de sport natuurlijk veel andere dingen beleefd en heeft prachtige vriendschappen opgebouwd. In het kielzog daarvan, hebben wij ook nieuwe vrienden erbij gekregen in Amerika en in Zuid-Afrika – ouders van vriendinnen / teamgenoten van Lotte.
Afgelopen herfst bent u op bezoek geweest in Amerika hoe heeft u dit ervaren? ( met Senior Day, Lottes laatste wedstrijd)
Senior Day en de opbouw daar naartoe was top. We hebben de laatste 4 wedstrijden van haar Bryant Bulldog carrière ‘live’ mogen meemaken. Het team heeft het in deze wedstrijden erg goed gedaan, met als hoogtepunt in overtime met 2-1 winnen tijdens Senior Day. De Amerikanen maken echt een happening van deze dag. De Seniors worden echt in de spotlight gezet. De teamgenoten bereiden die dag helemaal voor en ook ouders hadden hun bijdrage hierin. De ‘Tailgate’ was nog uitgebre ider qua eten, drank en aankleding, er waren prachtige persoonlijke banners gemaakt van alle seniors en die waren langs het veld opgehangen en na de wedstrijd werden de meiden door de sport directie van de Universiteit extra gehuldigd. Om je dochter daar dan te zien staan in de line-up waarbij de Amerikaanse, Zuid-Afrikaanse en Nederlandse volksliederen werden afgespeeld, is best wel speciaal. Lotte is 2 jaar aanvoerder geweest van het team en het was heel mooi om als ouders te zien hoe ze die rol vervuld heeft.
Hoe blijft u betrokken bij het leven en de ontwikkeling van Lotte, ondanks de fysieke afstand (bijvoorbeeld het hockey)? Zijn er specifieke manieren waarop u contact houdt en uw kind ondersteunt?
Dankzij Whatsapp, Instagram en Facebook, hebben we heel veel contact gehad. Bijna iedere dag hadden we wel even een belletje of berichtje naar elkaar – gewoon om even te weten hoe de dag was. Ik ben zelf jarenlang de coach geweest van teams waar Lotte in speelde. Hierdoor is de belangstelling naar het team, de coaches, het proces etc. misschien nog wel extra groot. We hebben de mazzel dat we sowieso veel met elkaar delen in het gezin en door de afstand is dit specifiek met Lotte misschien nog wel intensiever geweest dan als ze hier in NL had gestudeerd en gesport. Ik heb zelf ook veel contact gehad met de coaches – zij hebben ook bij ons gelogeerd toen ze naar de showcase van KingsTalent kwamen.
Merkt u al dat Lotte zich op bepaalde vlakken ontwikkeld heeft sinds zij daar is?
Van jong middelbare school leerling tot iemand die zeer zelfstandig is, in balans is en in staat is om goede eigen keuzes te maken. Ook doordat ze die rol van aanvoerder had, heeft ze leren omgaan met situaties die niet altijd een voor de hand liggende oplossing hebben.
Wat is voor u de mooiste herinnering van Lotte haar avontuur in Amerika?
Het is een opeenstapeling van mooie herinneringen (de universiteit, het team en staf, de omgeving, haar studie en haar resultaten, onze vakanties), maar als ik er 2 mag uitlichten:
- Lotte vierde haar 21 diner in juni vorig jaar bij ons thuis. 7 teamgenoten uit Amerika waren daarbij onze gasten. Super speciaal om hun samen met haar Nederlandse vriendinnen samen te zien. Dat die meiden de moeite hadden genomen om voor haar voor dit feestje naar NL te komen was echt speciaal.
- Senior Day en de opbouw er naartoe zoals al eerder beschreven.
Hoe is de ervaring geweest met KingsTalent, van kennismaking tot proces?
We hebben van het begin af aan een heel goed contact gehad met KingsTalent en ondanks dat de directe contact persoon een paar keer wisselde bleef dat contact prima. In het begin hadden we wel wat meer ondersteuning kunnen hebben in al het papier werk, maar dat is inmiddels al veel verbeterd, heb ik begrepen. Ik heb zelf ook een presentatie mogen geven aan ouders van meiden die dit avontuurlijk ook wilden meemaken tijdens een showcase in Den Bosch. De connecties met de universiteiten en de know-how van KingsTalent om te zorgen dat sporters deze ervaring kunnen opdoen, is zeer goed.
Vaak hoor je dat mensen bang zijn om alles te verliezen in Nederland, wanneer ze voor een lange periode naar Amerika gaan. Hoe kijkt u hiertegen aan? (met betrekking tot Lottes situatie)
Vergeet niet dat de vakantieperiodes best lang zijn en dat de student-athletes dus ook best een lange periode van het jaar thuis zijn. Daarnaast is met social media het zo makkelijk om toch contact te houden. Natuurlijk niet zo intensief met je vrienden en vriendinnen hier als normaal, maar je bent niet totaal ‘uit beeld’. Persoonlijk vind ik de ervaring die de student-athletes opdoen veel belangrijker. Dit nemen ze Lotte in ieder geval nooit meer af.
Hoe ziet u de toekomst van Lotte na haar graduation in mei?
Dat is nog niet helemaal duidelijk. Lotte komt in ieder geval terug naar NL. De coaches hadden haar wel gevraagd om nog een jaartje extra te blijven, maar ze heeft ervoor gekozen om weer naar ‘huis’ te komen. Ze wil nog één of twee masters gaan doen en Lotte loopt op dit moment stage bij KingsTalent met een mogelijk vervolg als ze terugkomt. Ook is ze aan het kijken waar ze wil gaan hockeyen volgend seizoen.
Is er iets tegengevallen of lastig geweest voor u, gedurende dit avontuur van Lotte?
Zoals gezegd ben ik altijd hockey coach geweest en dan is het wel eens lastig als je niet mag bemoeien met de tactiek, trainingsvormen etc. Goed dat het niet mag, maar soms wel lastig. Verder is de manier waarop er in Amerika met elkaar gecommuniceerd wordt anders dan dat wij gewend zijn. Dat was niet nieuw, maar soms moet je even slikken en accepteren.
Welke adviezen zou u geven aan andere ouders wiens kinderen overwegen om in Amerika te sporten en te studeren? Zijn er lessen die u hebt geleerd die u met hen zou willen delen?
Praat met je kind vooral over de reden waarom hij/zij dit wil doen. Hoe belangrijk is de studierichting, wat voor type universiteit spreekt aan (bijv. grootte van Uni), besef samen dat Amerikaanse sportcultuur anders is dan die van de meeste Nederlanders – dat moet je kind wel liggen / uitdagen. Bereid je echt goed voor: studie / sport / locatie / type universiteit / financiën / administratie, maar vooral ook beschouw met elkaar of zo’n ervaring echt iets is voor jouw zoon / dochter.
Accepteer dat er momenten van heimwee zullen zijn (gaan gelukkig meestal ook weer snel over).
Ga vooral zelf een paar keer daar naartoe en maak connectie met de mensen daar, dat geeft echt heel veel meerwaarde, ook voor de ouders zelf.
