Alweer acht maanden geleden vertrok Olav Sieljes naar de VS. De destijds 17-jarige Olav volgde zijn droom en ging voetballen en studeren in Amerika. Dit klinkt erg gemakkelijk maar dat is het duidelijk niet. Ton Sieljes, de vader van Olav, geeft in dit uitgebreide gastblog een kijkje achter de schermen hoe dit avontuur tot stand is gekomen en ook hoe zij als ouders hiermee zijn omgegaan.
Ton Sieljes is de naam. Getrouwd met Marian, samen zijn we de trotse ouders van 4 prachtige kinderen. Stef (22), Yvonne (21), Olav (18) en Annemiek (16). Heel verschillend qua karakter, verschillende opleidingen, en toch hebben ze veel gemeen. Sportief zijn ze allemaal. Gedreven ook. We hebben ze proberen te leren om hun eigen weg te volgen, hen duidelijk gemaakt dat iedereen op zijn eigen niveau tot veel in staat is. Als je maar graag wilt, er veel voor over hebt, en je niet laat afleiden door een tegenslag onderweg.
Maar nu over Olav, want hij is de reden dat we als ouders met KingsTalent in aanraking zijn gekomen. Ik kan me het moment niet precies meer herinneren, maar ik denk dat hij op zijn 14e al met het idee kwam om in de USA te gaan studeren. Jaja. Leuk idee Olav. Studeren in Nederland kost al een hoop geld (dacht ik toen, inmiddels weet ik dat er vrijwel geen land in de wereld te vinden is waar het zo goedkoop is). Het was geen bevlieging bleek echter in de jaren erna. Het idee bleef.
Olav zocht contact met een voetballer van de plaatselijke hoofdklasser die college-soccer had gespeeld in de USA. Zijn ervaringen waren onvergetelijk, Olav werd steeds enthousiaster. Zijn studiecapaciteiten (HAVO) waren voldoende voor een USA college. Zouden zijn voetbalcapaciteiten (jeugdvoetbal op divisie-niveau, KNVB-Noord O-16 selectie, op zijn 16e al regelmatig spelend in 2e klasse senioren) ook voldoende zijn voor de noodzakelijke scholarship? Ergens in de pers vernamen we over KingsTalent, na een telefonische intake werd het aanvankelijke enthousiasme een vastomlijnd doel. ‘’Pa en ma, dit is wat ik wil!’’
Dus, zoals in de eerste alinea beschreven, was dit een typisch gevalletje van “als je iets heel graag wil, en er alles voor over hebt, je niet laat afleiden door tegenslagen”, dan kan het. Ook als ouders, ondanks dat we ons zorgen maakten over een zoon van toen 16 jaar die wellicht ging studeren en voetballen aan de andere kant van de wereld, konden we natuurlijk niet meer terug. We hebben onze volledige steun toegezegd. Wel met een aantal vraagtekens nog. Wat zijn dat voor mannen bij KingsTalent, wat drijft ze, hoe zit het met bemiddelingskosten, wat moet wanneer in het proces betaald worden, en wat als de hele bemiddeling niet slaagt?
Een informatieavond in het PSV-stadion gaf een hoop duidelijkheid, en vooral een goede indruk van Paul en Han de Koning, en van KingsTalent in het algemeen. Het proces en de kosten waren transparant. Het enthousiasme droop ervan af. Geen loze beloften. Behalve de kosten voor inschrijven etc. vindt de, in onze ogen redelijke, bemiddelingsvergoeding pas plaats als alles geregeld is. Bijna: no cure-no pay. Wij als ouders kregen veel vertrouwen en het juiste gevoel. Maar, vooral Olavs moeder, ook het idee dat het vanaf nu echt serieus zou worden. En dat we onze jongste zoon weleens voor langere tijd kwijt zouden kunnen raken. Tuurlijk, zijn droom. Dat moet je stimuleren… Maar best lastig voor ons ouders.
Het circus begon. Alle info verstrekken voor de website. Een introductie-pitch opnemen. Video opnamen maken van verschillende wedstrijden, daar een enigszins representatieve samenvatting van in elkaar knutselen. Informatie inwinnen. Hoe reëel is een volledige studiebeurs? Kun je eventueel, om overige kosten te dekken ook een beroep doen op het Nederlandse studie leenstelsel, en aan welke voorwaarden moet je voldoen? Hoe zit het met ziektekostenverzekeringen? Als het doorgaat, hoe vraag je een visum aan? Veel vragen, gelukkig was daar altijd de medewerking en het meedenken van KingsTalent.
Toen werd het 9 januari 2016. Showcase, recruitment day, of hoe je het ook noemt. Olav kon laten zien wat hij kon tijdens een training en wedstrijd onder het oog van een aantal college-soccer coaches. Op dat moment wist Olav nog niet dat hij een jaar later weer op de showcase aanwezig zou zijn. Om te vertellen over zijn ervaringen van z’n eerste half jaar in de USA…. Maar zover was het toen nog niet. Olav had een redelijk gevoel over zijn prestaties van die 9e januari 2016. Maar ook twijfel. Olav was nog 16 jaar. Vrijwel de jongste. Ook al stond ie z’n mannetje en wist hij ook wat uitdelen was. Olav speelde wel op zijn favoriete positie, “op 6”, punt naar achteren. Maar ja, die Amerikanen letten toch wel heel erg op fysieke kwaliteiten natuurlijk. Dus twijfel was er ook een beetje.
2016
2017
Na afloop van de showcase werden een aantal spelers uitgenodigd voor een gesprek ter plaatse met één of meer van de aanwezige coaches. Olav niet. En daar was hij op dat moment knap chagrijnig over! Wij als ouders herhaalden “als je iets heel graag wilt, er alles voor doet, je niet laat afleiden door een tegenslag hier en daar, dan gaat het lukken”. De showcase opnamen werd tenslotte verspreid door KingsTalent onder vele coaches in de USA, er waren nog mogelijkheden genoeg.
Een aantal spannende weken volgden. Toen kwam er mail. Uit Sterling, Colorado. David Groves had zojuist het soccer programma op het Northeastern Junior College overgenomen. De vorige coach was ontslagen vanwege slechte resultaten, de bezem ging erdoor. Er werd een nieuw, ambitieus, programma opgestart. David had de showcase wedstrijd bestudeerd en zag voor Olav een belangrijke rol in het nieuw te vormen voetbalteam van de “Northeastern Plainsmen”. Oftewel: de mannen van het vlakke noordoostelijke Colorado, aan de voet van de Rocky Mountains. Trouwens, Olav is geboren en opgegroeid in de vlakte die Noordoostpolder heet. Toeval?
Eerst maar eens informeren bij KingsTalent. Hoe moesten we dit inschatten? Wat is dat, een Junior College? Wat kunnen we verwachten qua beurs, wat zijn de totale studiekosten. Hoe zit dat met een eventueel aanbod voor een beurs, is dat onderhandelbaar? Wederom prima geadviseerd en het advies gekregen om het gesprek maar eens aan te gaan. Een skype-gesprek met David volgde. Conclusie: wij ouders hadden een goed gevoel bij de coach en bij de opleiding. Het enthousiasme bij Olav was niet meer te stoppen. Het kwam nu wel heel dichtbij. Na enkele gesprekken was daar de deal. Het zou nu echt gaan gebeuren. Er was blijdschap, maar uiteraard ook zorgen bij ons ouders. Hoe zou dat verder gaan, met een zoon van 17 die naar de USA zou vertrekken, enkele maanden later?
Eerst kwam er een periode van regelen, veel regelen. In dat voorjaar van 2016 was Olav vooral bezig met het halen van zijn HAVO diploma. Als dat niet zou lukken ging het hele feest natuurlijk niet door… Olav ging behalve voetballen ook een studie doen in Colorado, al hadden we als ouders het idee dat dat op dat moment bijzaak was… Wel begrijpelijk ook. Uiteindelijk werd de keuze gemaakt, “Business” is het geworden. We dachten dat we ruim voldoende tijd hadden om alle zaken te regelen. Het was op dat moment maart, april. In augustus moest Olav zich pas melden. Vergissing. Uiteindelijk werd het nog krap door de vele zaken die geregeld moesten worden. Maar ook hier geldt, altijd konden we rekenen op support van KingsTalent. Erg fijn om te ervaren.
Om het maar op z’n Amerikaans te zeggen: “the rest is history”. Olav is afgelopen augustus naar Colorado vertrokken. Leeft z’n droom. Inmiddels 18 jaar, maar nog steeds de jongste speler van de Northeastern Plainsmen. Ondanks dat, team-captain van de selectie van 33(!) spelers. Uitkomend in de NJCAA, Division 1 niveau. Speelt centraal in de defensie. Alle wedstrijden in de basis gestart. Op één na. Want als je uitdeelt, kun je weleens tegen een schorsinkje aanlopen… Studie gaat prima. Heeft veel nieuwe vrienden gemaakt, waarvan een aantal voor het leven denken we.
Olav speelt in een team met blanke Amerikanen, afro-Amerikanen, twee Fransen, een Brit, Australiërs, een Pakistaan, een Hondurees, Jamaicanen, Mexicanen en Brazilianen. Allemaal met een verschillende achtergrond. Verschillende culturen. Rijk, modaal en arm. Christen, Moslim of helemaal niets. Olav heeft wedstrijden gespeeld in Colorado, Kansas, Wyoming, Nebraska, Utah en North Carolina. Heeft Spring Break gevierd in Miami, Florida. Met zo’n divers gezelschap in een team spelen en één doel nastreven, dat vindt hij geweldig. En die mening zijn we als ouders ook toegedaan. Omdat z’n blik op de wereld veel breder wordt door deze ervaring. Hier stoppen we het liefst iedereen in een hokje. Hij leert anders denken. Zeker zo belangrijk als zijn GPA (de studieresultaten) en de voetbal-statistieken waar de Amerikanen zo dol op zijn.
Heimwee heeft Olav ook weleens. Soms. We zijn namelijk nogal hecht hier in ons gezin… Gelukkig zijn er de moderne communicatiemiddelen. En zijn er ouders, een broer, en vooral twee zussen die hem dan even oppeppen Ik denk dat we vaker contact hebben dan wanneer Olav in, pak ‘m beet, Groningen zou studeren. En die heimwee duurt nooit lang. En mocht dat wel zo zijn dan zeggen we dat hij de eerstvolgende vlucht Denver-Amsterdam moet boeken. Maar dat gebeurt niet. Want ook al missen we elkaar, hij is gelukkig. En dus wij ook. Winterbreak was mooi, Olav een maand thuis, kerst en oud-en-nieuw vieren samen.
“If you can dream it, you can do it”. Mooie Amerikaanse kreet. Daarvoor geven we onszelf, als ouders, een heel klein beetje de credits .”A life changing experience” staat er prominent op de KingsTalent website. Geen woord aan gelogen. Die credits zijn voor Paul en Han de Koning. Bedankt mannen!
Ton & Marian Sieljes, Emmeloord.
