Vandaag spreken we Robert Dromers, vader van Dyon Dromers. Dyon is in de zomer van 2020 vertrokken naar West Virginia om hier voetbal en studie te combineren aan de West Virginia University. Hij is al een tijdje van huis weg daarom vroegen wij ons af hoe zijn vader dit tot dusver ervaart. Je leest het verhaal van Robert en Dyon hieronder. Het interview is afgenomen op 24 februari dus de tijden en data wijken een beetje af.
Hoe gaat het met je en hoe gaat het met Dyon in Amerika?
Met mij gaat het heel erg goed en met Dyon nog beter, hij heeft het heel erg naar zijn zin. Hij is goed opgevangen door zijn teamgenoten en coaches. Alles is toch anders en vreemd, je bent alleen maar hij is helemaal in zijn element. Op dit moment is hij herstellende van een knieblessure nadat zijn knie geheel uit de kom is geweest op de training. Gelukkig is deze snel teruggezet en revalideert hij middels fysio en krachttraining.
Wanneer is dat precies gebeurd?
Twee weken geleden is zijn knie tijdens een training geheel uit de kom gegaan. Gelukkig zijn de faciliteiten zijn daar echt super goed en de begeleiding ook optimaal. Het gaat snel met het herstel, wat wij en hij zeker niet hadden verwacht, hij hoopt aankomende week op de bank in ieder geval plaats te kunnen nemen en het liefst te spelen natuurlijk. Dus binnen 3/4 weken na het incident weer aan de bak. Helaas heeft hij dan 2 uitwedstrijden moeten missen.
Hoe ervaren jullie het avontuur tot nu toe, krijgen jullie er veel van mee wat Dyon meemaakt? Hoe gaan jullie om met het tijdsverschil?
We krijgen alles mee, we hebben dagelijks contact middels appen of videobellen. Er zit 6 uur tijdsverschil in dus als wij ’s-avonds klaar zijn met eten en op de bank zitten, is het bij hem 1 uur ’s-middags. Hij zit aan de oostkant dus dat is heel goed te doen.
Voordat Dyon de stap maakte, had hij toen met veel scholen contact waar hij heen zou kunnen? Waardoor heeft hij uiteindelijk voor West Virginia gekozen?
Hij heeft ongeveer met 13 scholen contact gehad en middels teams veel gesprekken met coaches gevoerd. WVU was eigenlijk de laatste die contact opnam na de showcase. Coach Andy van WVU is toen naar Nederland gevlogen om hem te bekijken tijdens de wedstrijd FC Eindhoven – FC Dordrecht. Wij als ouders hebben toen persoonlijk met coach Andy gesproken en wij waren al meteen onder de indruk van hun plannen en mogelijkheden. Echter hebben wij Dyon zelf de keuze laten maken. Hij mocht overvliegen naar WVU tijdens carnaval en heeft daar persoonlijke rondleidingen en gesprekken met coaches alsmede studiebegeleider gehad. Ook ontmoette hij mogelijke teamgenoten voor het nieuwe seizoen en werd hij meteen uitgenodigd voor een huisfeest. Hij vond het helemaal geweldig. Ook waren er zoals gezegd meerdere geïnteresseerde scholen voor Dyon maar Nederland heeft op het HBO een cultuur dat je de studiepunten moet halen en het cijfer er niet toe doet, echter krijgt je dan een laag GPA, daarom wilde uiteindelijk niet alle scholen hem hebben. Momenteel staat hij op de “President’s List” omdat zijn GPA 4.0 (hoogst haalbaar) is.
Hij heeft hier dus hard aan gewerkt?
Net voor zijn vertrek heeft hij flink zijn best gedaan op zijn opleiding en zijn GPA opgekrikt. Nu hij eenmaal in Amerika zit gaat het nog beter en heeft hij ook meer begeleiding met de combinatie van het studeren en voetballen. Hij heeft nu de mogelijkheid om op beide fronten maximaal te presteren en dat is wat hij momenteel ook doet.
Voordat Dyon naar de Verenigde Staten ging speelde hij bij FC Eindhoven, waar hij zelfs zijn debuut heeft gemaakt. Wat vond je ervan dat hij toen besloot om te vertrekken?
Dyon heeft inderdaad bij de jeugdacademy van FC Eindhoven gespeeld. Hij heeft daar enorm veel geleerd. Echter is het in Nederland niet altijd gemakkelijk topsport te combineren met een middelbare schoolopleiding of HBO studie. Gelukkig kon Dyon in Eindhoven naar een HAVO opleiding voor topsporters (LOOT) en is hij naderhand naar de Johan Cruijff Academy gegaan om Sport en Economie (SPECO) te doen. Ook laatstgenoemde is voor topsporters, dus studie en trainingen/wedstrijden worden op elkaar afgestemd. Toch is het nog steeds zo dat in Nederland daar niet altijd goed mee wordt omgegaan en voetbal boven studie wordt gezet. Wij als ouders hebben altijd wel gezegd: niet iedereen wordt een Ronaldo dus na je voetballoopbaan moet je ook gaan werken. Dit kan alleen als je een studie hebt gedaan. Wij hebben hem altijd gemotiveerd in beiden. Nu heeft Dyon zelf de keuze gemaakt om studie op 1 te zetten en dan het voetbal. Als hij uit Amerika komt, heeft hij het natuurlijk allebei gedaan en er is uiteraard vanuit Amerika nog steeds een kans om verder te komen (als voetballer). Wij denken als ouders dat iemand die naar Amerika gaat voor een avontuur als dit, en daar zijn studie afmaakt heel veel voordeel heeft. In ieder geval wennen aan de internationale omgeving waar we in leven, om de taal te leren, in mentaal opzicht is het goed en hij is gedisciplineerd.
Hoe ervaart Dyon het voetbalniveau waar hij nu speelt? Is het vergelijkbaar met het niveau waarop hij in Nederland speelde?
Ik denk dat het vergelijkbaar is met FC Eindhoven. Het enige verschil is dat er wat grotere verschillen zijn in de basisspelers en de minderen van het team, door het financiële vlak denk ik. Hij vindt zelf ook niet dat hij er op achteruit is gegaan en qua faciliteiten en begeleiding is het allemaal nog professioneler. Hij is er ook erg tevreden en ik geloof niet dat hij binnen drie jaar terugkeert.
Hij is na het tweede jaar van zijn HBO-opleiding in Nederland vertrokken naar Amerika om het daar af te ronden en zijn diploma te halen. Sloot deze opleiding precies aan op wat hij in Nederland studeerde?
Het is ongeveer hetzelfde als wat hij in Nederland deed. Hij is van het tweede in Nederland ingestroomd in het derde leerjaar daar. Hij studeerde Sport Marketing in Nederland en studeert nu Sport Management, maar dit heeft vele raakvlakken. Het niveau in Amerika vindt hij niet erg hoog maar wellicht komt dit omdat hij dit in Nederland ook niet vond. Hij leert nogal makkelijk en kan het in Amerika dan ook goed combineren met de dagelijkse veldtrainingen en krachttrainingen. Hij is als het goed is in december of anders mei al klaar met deze opleiding, dan wil hij een masteropleiding gaan starten, misschien zelfs wel twee!
Was het voor Dyon moeilijk om ineens alle lessen in het Engels te volgen?
Dat was een korte aanpassingstijd. Hij beheerst de Engelse taal goed en soms als wij met hem praten, gooit er Engelse woorden door omdat hij het Nederlandse woord dan even niet weet.
Ben je van plan om Dyon in Amerika te gaan bezoeken?
Nu kunnen we er natuurlijk niet naartoe in verband met COVID-19, maar zodra we weer kunnen vliegen gaan we er zeker naartoe. We hopen eind augustus of in september hem te bezoeken. Misschien kan het dan nog niet. Maar hij zit er nog zeker 3 jaar dus dat komt wel goed. Je wilt als ouder toch graag kijken waar je kind woont, hoe alles eruit ziet en natuurlijk enkele wedstrijden bezoeken. Nu kijken we via live stream of achteraf.
Ook is het leuk om zijn vrienden te leren kennen want die heeft hij inmiddels ook al veel, niet alleen Amerikanen maar ook uit andere wereldlanden.
Wat verwacht je van de ploeg dit seizoen? Heb je hoge verwachtingen?
Als ik Dyon goed begrepen heb, zijn ze een van de betere teams uit de competitie en zouden ze zelfs de conference kunnen winnen. Inmiddels hebben ze de eerste officiële non-conference wedstrijd gewonnen met 3-0 tegen Charlotte, een goed team. Dat wordt nog wat, ik ben dus benieuwd!
Hoe ziet u de toekomst voor u als u het voor Dyon zou moeten voorspellen?
Hij gaat daar zijn studie voltooien en daarbij nog 1 of 2 masters behalen. Qua voetbal zal hij zeker veel kunnen gaan spelen daar hij op meerdere posities inzetbaar is. Inmiddels heeft hij voor de zomerstop al een uitnodiging aanvaard van Flint City Bucks, uit Michigan, die tevens de National Champions waren in het laatste seizoen, daar gaat hij in zomer nog een competitie voetballen op het hoogst mogelijke niveau voor student-athletes. De eigenaar daar heeft veel connecties met de MLS. Wie weet komt hij ooit verder met voetballen, dat is wel zijn hoop natuurlijk. Het belangrijkste is dat hij geniet van alles wat op zijn pad komt zowel met voetballen, school en privé.
