Vandaag spreken we Celeste Veenstra, ze zit al een geruime tijd in Amerika waar ze studeert aan de East Stroudsburg University in Pennsylvania. We spreken haar over het avontuur en wat het haar allemaal heeft gebracht. Je leest haar verhaal hieronder!
Hey Celeste, je zit al bijna 3 jaar in de VS, hoe is het met je en ben je ooit nog van plan om terug te komen?
Ja, ik zit al drie jaar in Amerika. Klinkt zo raar, het is echt voorbij gevlogen. Ik heb nog 1 jaar te gaan en ik heb nog geen plan voor wat ik na mijn slagen ga doen. Ik heb verschillende opties in mijn hoofd maar nog niks definitief. Het kan zijn dat ik hier blijf voor mijn master of werk. Het kan ook zijn dat ik weer lekker terug naar Nederland kom. Zoals jullie verder zullen lezen, sta ik voor alles open en heb ik nog een jaar om een beslissing te nemen!
Je was pas 19 toen je naar Amerika vertrok als ik het goed heb, werd je goed opgevangen en begeleid?
Ja, ik was inderdaad 19 jaar oud toen ik de beslissing nam om definitief te verhuizen naar Amerika. Ik was heel enthousiast om dit avontuur aan te gaan, en geheel niet bezorgd. Toen ik aankwam werd het toch wel heel echt, vooral de eerste ontmoeting met het team. Ik was zeker heel zenuwachtig om al mijn teamgenoten te ontmoeten en natuurlijk ook de coaches. Iedereen was superaardig en ze waren allemaal heel benieuwd naar hoe ik me voelde en naar mijn leven in Nederland. Ik had een senior (4e jaars) die aan mij werd gekoppeld die mij kon helpen in de eerste paar weken. Ik klikte ook meteen met de andere internationale speelster in het team die uit Australia komt. We startten toen meteen met het pre-season en dat was wel even wennen. 2 keer per dag trainen voor 2 weken lang maakt het wel supermakkelijk om mensen te leren kennen. Het eerste jaar woonde ik op campus en deelde een kamer. Nu woon ik met een aantal meiden in een apart huis vlak bij de campus.
Waar moest je het meest aan wennen in het eerste jaar dat je in Amerika woonde?
Ik moest het meest wennen aan het schema waar je aan moet houden en het vele reizen. Een student-athlete schema is een strak schema waar je goed aan moet houden. Dit is heel belangrijk anders raak je snel de weg kwijt. Het vele reizen naar wedstrijden moest ik ook heel erg aan wennen. Meteen het eerste weekend dat we speelden tijdens mijn eerste jaar hadden we meteen 2 wedstrijden in 2 dagen. Dit was in Boston ongeveer 6 uur rijden van ons vandaan. Om uit pre-season te komen en meteen dat mee te maken was erg interessant. Met de eigen teambus, alle speelsters, coaches, fysio’s en management op pad.
Spelen en trainen jullie nog gewoon met het team, is dit de hele tijd zo geweest?
Op dit moment spelen we met een deel van ons team. We konden ervoor kiezen om uit onze teamtrainingen te stappen voor deze periode en dan alleen maar mee te doen virtual meetings. Een deel van het team had voor de in-person optie gekozen en het andere deel had voor de virtual optie gekozen. Dus we zijn op dit moment gewoon aan het trainen en oefenwedstrijden aan het spelen met de mensen die we hebben. We worden elke week getest voor corona om ervoor te zorgen dat het allemaal veilig blijft voor onze gezondheid.
Je bent nu aanvoerder van het hockeyteam van je school, hoe voelt het om zo’n belangrijke rol te mogen vervullen en je school te vertegenwoordigen?
Het is zeker een eer om als aanvoerder gekozen te worden door het team. Er komt meer bij kijken, dit betekent dat je meer ‘behind the scenes’ moet regelen. Je bent een van de contactpersonen in het team daar komt ook veel verantwoordelijkheid bij kijken. Verder heeft ons team ook een sociale agenda. Wij geven bijvoorbeeld voorlichting bij scholen en halen geld op voor goede doelen.
Hoe ervaar je de beleving van de wedstrijden daar in Amerika, is het vergelijkbaar met Nederland?
De beleving van een wedstrijd in Nederland en in Amerika is zeker heel anders. De beleving is veel groter en er komt veel meer bij kijken. De media-aandacht is veel groter dan het niveau waar ik in speelde in Nederland. Je wordt meteen geïnterviewd wanneer je van het veld komt, je ziet billboards langs de weg als je een prijs hebt gewonnen, en samenvattingen op televisie in restaurants. Alles wordt ook bijgehouden op de website van de school. Alle statistieken kan je zo opzoeken, individueel maar ook van het hele team. Onze assistent houdt bijvoorbeeld de hartslag van alle speelsters bij, en iedere speelster krijgt persoonlijke video momenten na de wedstrijd om te evalueren. Bijna alle wedstrijden worden live gestreamd, en finales voorzien van voorbeschouwing en live commentaar. Ook mijn familie en vrienden in Nederland kunnen de wedstrijd op die manier volgen.
In 2019 had je echt een top jaar, veel awards en opgenomen in het All-American team, moest je wennen aan al deze awards en hoe voelt het om deze te ontvangen?
2019 was zeker sportief en academisch een heel goed jaar voor mij. Ik was helemaal gewend aan het team en hoe ze spelen had gedurende het eerste jaar een basisplaats gekregen. De awards die ik heb gekregen en vooral de plek in het All-American team was een grote eer. Elk award die ik kreeg was ik super blij mee, ik moest er heel erg aan wennen dat zo veel meer mensen mijn naam kennen en ook weten wie ik ben. Dan praat ik over wedstrijden en toernooien maar ook als je rondloopt over campus. Sporters van de universiteit komen ook veel bij elkaar kijken.
Nederland is nog steeds in lockdown vanwege COVID-19, hoe is het daar in Pennsylvania?
In Pennsylvania gaat het goed. Alles is open en restaurants zijn net weer naar 100% capaciteit gegaan. Er zijn nog steeds besmettingen en daarom worden wij nog steeds elke week getest om ervoor te zorgen dat onze gezondheid nauwlettend in de gaten wordt gehouden. Het is zeker het tegenovergestelde van wat er nu in Nederland allemaal aan de hand is met de lockdown. De vaccines zullen hier ook beschikbaar worden voor iedereen op 19 April.
Als je iets vanuit Amerika mee naar Nederland mocht nemen, wat zou het dan zijn?
. Al de aandacht dat erbij komt kijken maakt het sport avontuur heel speciaal, en verhoogt de motivatie om te presteren. Dit maakt het ook makkelijker om met mensen te delen in Nederland. Er is in Nederland natuurlijk aandacht voor sport maar het wordt niet zo gewaardeerd als hier in Amerika. De sportcultuur is zo groot en zo belangrijk hier in Amerika dat veel atleten en teams op handen worden gedragen. Daarnaast zou ik ook zeker mijn vrienden hier in Amerika willen meenemen naar Nederland. Ze hebben altijd veel vragen hoe het in Nederland is en hoe wij bepaalde dingen doen. Ik zou heel graag hun laten zien hoe ik leef en hoe onze cultuur is in Nederland. De Australische speelster, waar ik het eerder over had, is een week bij mij op bezoek geweest in Nederland.
Wat zou je willen meegeven aan jongens of meiden die een Amerikaans avontuur overwegen?
Ik zou zeker willen meegeven dat ze het gewoon moeten doen! Wat ze hier ook wel vaak zeggen in Amerika is “Do something now that your future self will thank you for”. Het komt erop neer dat als je dit avontuur nu niet aangaat, je zeker in de toekomst ervan zal balen dat je het niet hebt gedaan. Naast het hockey, zijn er ook vele mogelijkheden om andere dingen te ondernemen. Ik heb gedurende weken en maanden bij verschillende families gewoond, en heb daardoor een onbetaalbare inkijk gekregen in de Amerikaanse cultuur. Stel je maar eens voor als je bij een familie woont met democraten en republikeinen tijdens de president ’s verkiezingen, vlak bij de plek waar de verkiezingen het verschil maakte. Verder werk ik bij de University Police als een dispatcher en heb ik ervaring op gedaan bij the Christmas Tree Farm. Deze zomer loop ik stage bij een private club in Long Island. Zoals je ziet is het leven van een student-athlete heel druk maar het is zoveel meer dan alleen maar sporten en presteren.
