Waar voor de een het Amerikaanse avontuur en de stap naar de top al gemaakt is, staan andere aan de vooravond van hun droom om in Amerika te sporten en studeren. We spreken met Tami Groenendijk die ondertussen speelt bij de vrouwen van FC Utrecht, Katja van der Post en Meike Zijderlaan die op dit moment nog bij SV Saestum spelen.
De reden waarom we deze drie vrouwen gevraagd hebben voor een interview begint bij de jeugd. Ze zijn allemaal lid of lid geweest van onze partnerclub SV Saestum en maken de overstap naar Tyler Junior College.
Tami Groenendijk
Tami maakte in 2021 de grote stap naar Amerika. Dit was meteen een succes! In de 24 wedstrijden waarin ze speelde wist ze 18 doelpunten te scoren. Daarnaast gaf ze ook nog eens 8 keer een assist.
Toen ze terug was in Nederland ging ze weer aan de slag bij Saestum Dames 1. Ze merkte dat ze stiekem toch wel veel in Amerika geleerd had. Zo was ze fysiek veel sterker geworden en was ze fitter dan dat ze ooit in Nederland was. Op een avond na de training kreeg ze een mailtje van FC Utrecht of ze daar wilde komen spelen. Ze wist niet wat haar overkwam. Haar droom om prof te worden werd dus werkelijkheid. Uiteindelijk denkt Tami dat dit ook mede dankzij haar ontwikkeling in Amerika komt.
Momenteel studeert Tami in Amsterdam en speelt ze bij FC Utrecht. Ze wil nog niet naar de toekomst kijken. De belangrijkste vraag is of ze na de zomer bij FC Utrecht mag blijven. Is dat niet het geval, dan wil ze zeker prof blijven in Nederland. Het buitenland is geen prioriteit meer omdat ze die ervaring al gehad heeft. Ze vindt het prima hier waar ze lekker dicht bij familie en vrienden is.
Katja van der Post en Meike Zijderlaan
Vriendinnen Katja en Meike zullen komende zomer de overstap gaan maken. Beide dames spelen op dit moment bij SV Saestum, maar zullen aankomend seizoen te bewonderen zijn bij Tyler Junior College. Maar hoe zijn ze op het idee gekomen om te gaan sporten en studeren in Amerika? Meike vertelt als volgt: “Ik zag het eigenlijk vooral heel veel langskomen op social media en ik dacht eigenlijk altijd al, dat lijkt me echt heel vet! Vervolgens durfde ik me nooit op te geven maar uiteindelijk dacht ik, waarom zou ik het eigenlijk niet doen?” Thuis was niet direct iedereen overtuigd. “Vooral mijn moeder vond het eerst niet zo leuk maar verder vond eigenlijk iedereen het wel heel vet en ze zeiden ook, dat moet je echt zeker doen. Dit is een kans die je verder niet echt krijgt. En toen heb ik uiteindelijk ook mijn moeder overgehaald.”
Katja kwam op een andere manier bij KingsTalent terecht: “Nou, ik ben eigenlijk via Meike hier gekomen. Ze had al eerder verteld dat ze bij KingsTalent misschien wel de stap wilden maken en toen leek het me uiteindelijk ook wel heel leuk. Toen heb ik hier meegedaan met een try-out en ben ik uiteindelijk het proces ingegaan.” Bij Katja thuis was wel iedereen direct enthousiast over de verre reis die ze gaat maken. “Mijn vader vindt het vooral heel vet dat ik gewoon iets anders ga doen. Mijn moeder vindt het ook heel leuk. Het is wel jammer dat ik hier wegga, maar ze vinden het wel leuk voor mij dat ik deze reis ga maken.”
Je besluit om te gaan sporten en studeren in Amerika maar dan ben je er nog lang niet. Je gaat in gesprek met een sportconsultant die contact heeft met de coaches in Amerika. Meike vertelt: “Je verzamelt eigenlijk je eigen beeldmateriaal voor de promovideo en omdat ik al best wel lang het idee had van, ik wil naar Amerika gaan had ik gewoon heel veel beeldmateriaal opgeslagen. Toen kon ik het eigenlijk zo allemaal doorsturen naar de sportconsultant. Toen is er dus een video gemaakt en via die video kun je in contact met coaches komen.” Dan leef je in de hoop dat een coach het in je ziet zitten, maar wat als je eigenlijk te veel keuzes hebt? “Ik vond het sowieso echt heel lastig, maar Tyler Junior College was de allereerste school die interesse had. Die stuurde mij als eerste een appje. En toen had ik met de coach gebeld. Dat vond ik heel fijn omdat het goed klikten tussen ons. En verder is de trainer sowieso erg ervaren. De school doet het al heel lang supergoed dus dat was zeker voor mij wel echt een reden om te gaan.”
Toekomst
Omdat Tami bij SV Saestum gespeeld had en Katja en Meike daar nu actief zijn zochten ze contact met elkaar over Tyler Junior College. Katja neemt ons mee in haar gesprek met Tami: “Ik heb individueel met haar gebeld en we zijn ook met z’n 3e gaan lunchen dus hebben we ook wat meer te horen gekregen. En ze heeft mij wel gewoon, voor een deel overtuigd.” Ze geeft aan dat Tami niet de doorslaggevende stem was om naar Tyler te gaan. “Nee, niet specifiek. Ik denk het hele plaatje wel. Ik zat heel erg te twijfelen. En Tyler kwam eigenlijk best wel laat voor mij als optie. En toen had ik hem sowieso al heel hoog zitten omdat Meike er naartoe ging. Die had toen al een keuze gemaakt, maar ik heb uiteindelijk ook daarvoor gekozen omdat ik daar het hoogst kon spelen”.
Hoelang de meiden van plan zijn om in Amerika te voetballen is lastig te beantwoorden. Ze zullen in eerste instantie voor een jaar bij Tyler Junior College gaan spelen zien daarna wel hoe het pad gaat lopen. De optie om na een jaar terug te kregen bij Saestum zoals Tami gedaan heeft is er, maar daar is nog niet over nagedacht, zo vertelt Katja. “Ja, ik weet het niet zo goed. Ik weet nog niet ook waar ik daarna wil studeren. Als ik ergens anders ga studeren in bijvoorbeeld Groningen dan is het best lastig denk ik om hier te blijven wonen en spelen. Saestum is natuurlijk wel een hele goede plek waar je gewoon heel ver kan doorgroeien. Om uiteindelijk wel echt de top te bereiken.” Meike is iets meer uitgesproken over een terug keer bij de club waar zit momenteel nog speelt. “Het geldt een beetje hetzelfde voor mij. Ik vind Saestum in een hele mooie en goede club en ik denk dat ik mij hier heel goed kan ontwikkelen. Dus ja, voor nu blijft het gewoon bij Saestum.”
Het persoonlijke doel voor de meiden komt eigenlijk volledig overeen? “We gaan ook wel grotendeels voor de ervaring. En natuurlijk hopen we wel dat we daar veel beter worden omdat je heel intensief traint. Maar we kijken gewoon wat er uiteindelijk bereikt kan worden en dan zien we het wel als we terug zijn.”
