Voetballer Mike Eijgendaal maakte een paar maanden geleden de overstap naar Tulsa University. Dit is alweer zijn derde school in Amerika. Inmiddels heeft hij al een diploma op zak én is hij nu bezig met een master. Echter zijn zijn prestaties op het veld ook uitstekend. Bij Tulsa University voelt hij zich weer helemaal op zijn plaats, na een moeilijke periode bij zijn vorige school.
Mike is lyrisch over zijn avontuur: “Het is fantastisch hier. Ik kan er eigenlijk niets anders over zeggen. Het is een prachtige ervaring. Ik zit nu in mijn vierde jaar in Amerika. Ik heb drie verschillende scholen gehad en steeds een stap hoger gemaakt. Inmiddels zit ik bij een top-15 school. Je leeft als een fulltime prof en daarnaast doe je ook nog school. Ik kan niet veel betere kansen verzinnen als je een beetje goed bent in voetbal is dit prachtig.”
Waarom maakte Mike eigenlijk de stap naar Amerika? ” Ik heb altijd al op een prima niveau in Nederland gespeeld. Maar in mijn jeugd veel blessures gehad. Tegelijkertijd waren mijn ouders meer gefocust op school dan op voetbal dus zodoende heb ik mijn VWO afgerond. Maar toen zat ik in een dilemma of ik vol voor voetbal ging of dat ik ging studeren. In Nederland is dit namelijk niet echt goed te combineren. Toen kwam dit avontuur een beetje via via op mijn pad.”
Ook over het niveau daar is hij te spreken. “Het niveau waarop ik nu speel is wel redelijk te vergelijken met tweede of derde divisie in Nederland of de jeugdteams van profclubs in Nederland, buiten de absolute top om. Echter is het hier natuurlijk wel anders. Omdat je voor een school speelt heb je veel jeugd in het team van maximaal 25 jaar oud, terwijl je bij een club in Nederland wel meer ervaren spelers in je ploeg hebt. Er zijn veel spelers die ook in jeugdteams hebben gespeeld bij profclubs, dus die hebben een goede kans om hier straks door te stromen.”
Op dit mooie niveau heeft Mike al meerdere keren zijn naam op de kaart gezet. “In mijn eerste seizoen was ik direct basisspeler, wonnen we de conference award en mocht ik de winnende golden goal scoren waardoor we de hoogste klassering haalden én ook nog eens op mijn moeders verjaardag. Ik heb dus echt wel mooie momenten meegemaakt hier.”
Een avontuur aan de andere kant van de wereld neemt natuurlijk ook een verschil in cultuur met zich mee, zo merkte Mike zelf ook. “Nederlanders zijn vaak vrij direct en daar ben ik ook wel extreem in. Maar in Amerika kunnen ze daar niet heel goed mee omgaan, met die eerlijkheid. Dat was eerst wel echt even wennen, daar moest ik in groeien en meer oppassen met wat ik zeg. Daarnaast was het wennen hoe mensen met elkaar omgaan. Amerikanen kunnen af en toe wel nep overkomen. Dan doen ze heel overdreven en tonen ze super veel interesse terwijl het ze eigenlijk niet zoveel uitmaakt en spreek je ze nooit meer. Dus het zijn meer oppervlakkige mensen vind ik. Maar in het team zit ik met veel internationale jongens dus dat helpt wel en begrijpen we elkaar wat meer. Super leuk dat je dan vrienden maakt uit verschillende landen.”
Mike heeft prachtige woorden over voor zijn avontuur, maar kende ook een moeilijkere periode. “Na mijn tweede seizoen gingen er heel veel spelers weg en heel veel vrienden van mij ook. De trainer stuurde die jongens weg en daar was ik echt boos over. Maar zelf kon ik niet weg omdat ik eerst moest afstuderen aan de school. Toen ben ik toch gebleven maar ik was echt niet tevreden over het team en de coach. Hij had me toch aanvoerder gemaakt. Ik gaf zoveel voor het team, maar we verloren veel wedstrijden door de mindere kwaliteit van het team en de coach. Uiteindelijk besloot ik vorig jaar om toch een transfer te maken.”
Spijt van deze keuze heeft Mike allerminst. “Uiteindelijk heeft dit echt goed uitgepakt en ben ik nu super op mijn plaats bij Tulsa. Het team waar ik nu zit is actief in dezelfde competitie als mijn vorige school, maar speelt wel mee voor het kampioenschap. Bij mijn oude school speelden we zes keer tegen Tulsa en verloren we vijf keer. Dus het is ook nog eens een stap hogerop voor mij. Met dit stapje kan ik toch weer een stukje dichter bij de MLS Draft komen en spelen voor het kampioenschap. Deze maand heb ik ook een stage bij een voetbalclub hier in de buurt op het tweede niveau. Dus daar ga ik ook proberen om me een beetje te laten zien. Zo probeer je gewoon een beetje je naam op te laten vallen en je positief te laten zien. Zo hoop ik ergens een kans te krijgen.”
Het klinkt allemaal zo serieus, sporten en studeren in Amerika. Maar Mike vertelt dat er ook echt wel gelachen wordt en dat dat ook belangrijk is. “Je hebt ook gasten die weten dat ze hier niet als basisspeler zijn. In de weekenden gaan deze jongens ook helemaal los. Je doet echt leuke dingen als team. Als nieuwkomer moet je bijvoorbeeld kaal gaan hier in het eerste jaar, maar doordat ik een transfer maakte hoefde ik dat gelukkig niet. Dat soort dingen zijn ook wel echt grappig. Verder is het zo bizar dat je uitwedstrijden met het vliegtuig gaat, dat alles geregeld is en dat je twintig paar voetbalschoenen krijgt. Dat verwacht je van tevoren niet en is echt bizar.”
Mike besluit: “Ik wil kampioen worden, zo ver mogelijk komen en dan de MLS-Draft ingaan. Hopelijk ga ik ergens tekenen hier, mocht dat niet lukken dan ga ik het in Nederland proberen. Ik ben wel echt gefocust op mijn voetbalcarrière. Het geeft wel rust dat ik een bachelor en straks een master op zak heb en me daarna kan focussen op voetbal. Dan heb ik ook altijd nog een mooie kans op een baan met deze diploma’s.”
