We spreken Anouk Knuvers, future student-athlete van Penn State University. We hebben het over haar nieuwe school, haar voorbereiding, de doelen die Anouk zichzelf stelt en wat ze allemaal wil gaan doen in Amerika. Het hele interview lees je hieronder!
Je vertrekt komende zomer naar Amerika, naar Penn State, een van de grootste en bekendste scholen van Amerika. Wat verwacht je van je Amerikaanse avontuur? En wat verwacht je van Penn State University?
Ik verwacht vooral heel veel nieuwe ervaringen. Je gaat naar compleet nieuwe omgeving met heel veel nieuwe mensen en daar zal ik even aan moeten wennen, maar ik merk nu al dat Penn State er alles aan doet om mijn overgang zo soepel mogelijk te laten verlopen. Daarnaast denk ik dat je gedurende de vier jaar echt een onderdeel wordt van de Penn State familie en het echt een tweede thuis wordt voor mij.
Hoe zit je nu in de voorbereiding op vertrek naar Amerika? Waar kijk je naar uit?
Het is erg druk nu met zowel de academische als de sportieve voorbereiding. Ik heb afgelopen weken veel meetings gehad met mijn academic advisors. Ook hebben ze bij Penn State iets dat de New Student Orientation heet. Dat is een soort van 2-daagse cursus waarin je kennismaakt met Penn State en je leert wat er van je verwacht wordt. Op sportief gebied is het vooral rennen, rennen en nog eens rennen. Ik sport nu elke dag van de week 1 of 2 keer per dag om topfit te zijn als ik daar aankom.
Ik kijk er vooral heel erg naar uit om de school te zien, omdat ik door COVID-19 niet op ‘official-visit’ ben geweest en natuurlijk om mijn nieuwe teamgenoten te zien en daarmee te gaan trainen. Het zal een enorme overgang zijn van een school met 800 leerlingen naar een universiteit met bijna 100.000 studenten.
Waar zie je tegenop aan Amerika? Wat denk je dat je het meeste aan Nederland gaat missen? Buiten je familie en vrienden natuurlijk 😉
Waar ik toch wel het meest tegenop zie is dat je zo ver van huis bent. Ik ben opgegroeid in Den Bosch, heb daar op school gezeten en gehockeyd. Ik kom dus altijd wel bekenden tegen. Daarnaast ben ik nog niet eens 18 als ik vertrek, dus ik vind het soms nog wel spannend om daar helemaal op eigen benen te moeten staan. Naast mijn vrienden en familie ga ik Carnaval toch ook wel heel erg missen. Ik vind dat toch altijd een van de gezelligste drie dagen van het jaar. Misschien dat ik Carnaval wel gewoon mee neem naar Amerika, eens kijken wat de Amerikanen ervan vinden. De Oeteldonkse vlag gaat sowieso mee de koffer in.
Hoe is het idee bij je ontstaan om in Amerika te gaan sporten en studeren? En hoe reageerde je omgeving op dit idee?
Grappig verhaal eigenlijk, want het was mijn moeder die me op het idee bracht. Zij kwam thuis van haar werk en vertelde over een dochter van een collega die ging sporten en studeren in Amerika. Ik wilde er meteen alles over weten en nog geen maand later zaten we bij de eerste voorlichtingsavond. Na deze avond zei ik tegen mijn moeder: “Als ze me morgen op een vliegtuig kunnen zetten, dan ga ik.” Voor mij was dit de perfecte combinatie: heel veel sporten en studeren in het buitenland. Mijn omgeving is alleen maar heel erg ondersteunend en enthousiast geweest. Zij weten allemaal hoe graag ik dit wil en proberen me te helpen waar nodig. Mijn ouders zeiden ook allebei: “Als ik dit 20 jaar geleden had kunnen doen, had ik het ook gedaan.” Ik vind dat erg fijn om te horen, want het is toch een fijner gevoel als je weet dat zij achter jouw beslissing staan.
Penn State is echt een top school, zowel sportief als academisch, wat weet je eigenlijk over je toekomstige school?
Op PSU zitten op dit moment bijna 100.000 studenten, verdeeld over 24 campussen die verspreid liggen door Pennsylvania. Daarnaast heeft de universiteit de grootste alumni-organisatie ter wereld, want ze vinden het erg belangrijk dat als je na 4 jaar klaar bent, dat je toch verbonden blijft met de universiteit. Ook organiseert Penn State jaarlijks de grootste dansmarathon ter wereld, THON. Het doel van dit driedaagse evenement is om geld voor de bestrijding van leukemie op te halen. Ook in de Code of Conduct komt naar voren dat voor iedereen een plek is op Penn State en hoeveel waarde ze hechten aan het vormen van een ‘community’.
Toen je hoorde dat Penn State interesse had in jou, wat ging er toen door je heen en wat was het eerste dat je dacht?
Natuurlijk ben je tijdens je traject blij met elke school die interesse heeft, maar Penn State was voor mij best een verrassing. Ik hoorde namelijk dat zij niet zo vaak voor internationale meiden gaan en vooral veel Amerikaanse speelsters aantrekken. Toen ik hoorde dat ze graag in gesprek wilden met mij was ik dus ook wel vereerd ze interesse hadden.
Misschien een makkelijke vraag, maar waarom is de keuze op Penn State gevallen? Welk gevoel had je er bij? Wat sprak je het meeste aan en wat juist niet?
Ik heb mijn keuze redelijk lang uitgesteld, omdat ik toch graag wilde kijken of ik nog op bezoek kon gaan bij de scholen waarmee ik in gesprek was op dat moment. Toen definitief vaststond dat we niet naar het buitenland mochten, heb ik mijn keuze gemaakt op basis van de gesprekken die ik had gevoerd. Vanaf het eerste gesprek dat ik met de coaches van Penn State heb gehad denk ik dat ik stiekem in een soort tunnel ben gekomen. Zij zijn het gehele traject erg betrokken en behulpzaam geweest en dat zijn ze nu nog steeds. En ze zijn vooral gewoon eerlijk. Ze lieten mij meteen weten wat voor plan ze met mij voor ogen hadden en wat ze van mij verwachten. Daarnaast hebben ze ook meegekeken met wat ik op academisch gebied wil bereiken en hebben ze bijvoorbeeld gezorgd dat ik een gesprek kon hebben een academic advisor van Smeal. Ook mijn ouders hadden een goede klik met de coaches. Uiteindelijk heb ik op 5 oktober mijn keuze gemaakt, waar ik nog steeds 100% achter sta.
De faciliteiten van Penn State zijn fantastisch, maar ook andere scholen kennen goede faciliteiten om talenten te ontwikkelen. Wat verwacht je van het niveau in Amerika? En denk je dat je veel tijd nodig hebt om jezelf aan te passen?
Technisch zal het waarschijnlijk minder zijn dan ik nu gewend ben bij Den Bosch, maar fysiek denk ik dat ze in Amerika een stuk sterker zijn. In Nederland houden we van het technische en snelle hockey en niet echt van het fysieke, dat is in ieder geval zo bij Den Bosch. En een groot verschil is dat het seizoen in Amerika veel korter duurt dan in Nederland, maar dat de intensiteit van dat korte seizoen wel erg groot is. Ik denk dat dat vooral wennen is, dat je bijvoorbeeld op vrijdag en zondag een wedstrijd hebt op twee verschillende scholen. Dat zal even wennen en zeker in de eerste paar weken erg zwaar zijn, zowel fysiek als mentaal.
Penn State is zoals gezegd een bekende school, maar hun student-athletes zijn het uithangbord van de school. Denk je dat je de aandacht gaat onderschatten, of onderschat hebt?
Ik denk het wel hoor. Die cultuur in Amerika is zo anders dan hier in Nederland, dat kan je je bijna niet voorstellen. Bij Penn State hebben ze bijvoorbeeld de White Out games bij het American football waarbij iedereen in het wit gekleed komen. In het stadion passen meer dan 100.000 mensen en er komen ook veel mensen kijken die in de buurt wonen, dus die niet perse student zijn op Penn State. Dat kan je je hier in Nederland niet voorstellen, daar komen je ouders en familie kijken, maar als er 30 mensen zijn, is het veel.
Welke dingen wil je in Amerika gaan ontdekken? Welke plekken en/of activiteiten staan hoog op je lijstje?
Ik wil heel graag een keer naar New York en naar Coachella. In New York zal ik denk ik wel een keer komen als ik daar moet spelen, maar ik denk niet dat ik dan nog tijd over heb om de stad zelf te zien. Sowieso lijkt het me super vet om al de universiteiten waar we tegen spelen te zien. Coachella is een groot festival in Californië waar heel veel verschillende artiesten optreden, dus dat zou me super vet lijken als ik daar een keer naar toe zou kunnen.
Welke doelen wil je komend jaar bereiken? Zowel op sportief gebied als op academisch gebied.
Op sportief hoop ik dat ik vooral lekker veel mag spelen en mijn draai in hun spel kan vinden. Daarnaast hoop ik natuurlijk dat we kampioen worden. Het zal hoe dan ook erg nieuw zijn en in het begin zeker zwaar zijn, omdat je zoveel traint. Gelukkig zijn de meiden in het team hartstikke aardig dus je staat er zeker niet alleen voor. Op academisch gebied wil ik zorgen dat ik een GPA van 3.5 haal, omdat dat een vereiste is van het Sapphire Leadership Program waar ik ook voor geselecteerd ben. Dat is een programma binnen de Business school die je extra mogelijkheden geeft om een netwerk op te bouwen en ervaring op de doen in de professionele wereld.
