Een kampioenschap, een schoolrecord en mooie ervaringen. Voor hockeysters Julia, Chiara, Jady en Carmen was het een droomseizoen. Carmen, Julia en Chiara kwamen afgelopen seizoen naar het hockeyteam van de East Stroudsburg University, terwijl Jady hier al een jaar was. De vier hockeysters kwamen allemaal via KingsTalent in Amerika terecht en hebben daar de tijd van hun leven. Echter is er bij de dames wel veel heimwee naar het Nederlandse eten, waar Jady al eens een uitspraak over deed.
Doordat Jady al een seizoen achter de rug had in Amerika, kon ze haar nieuwe Nederlandse teamgenoten goed helpen. Jady: “We hadden al veel met elkaar gesproken voordat ze hier kwamen. Je hebt hier ook het fenomeen van ‘big sister & little sister’ en dit houdt in dat je als nieuwkomer iemand hebt die er al langer is en je elkaar zo kunt helpen.” Julia vult aan: “Jady kon ons goed vertellen hoe het hier daadwerkelijk is en daar heb ik wel veel aan gehad, ook om mijn definitieve keuze te maken.” Chiara: “Het was ook fijn om met Jady te praten over bijvoorbeeld heimwee. Dat is iets wat Jady kan begrijpen en om daarover te praten met een Amerikaanse die hier ‘slechts’ twee uur vandaan woont is toch anders.”
Natuurlijk is het wennen om ineens in Amerika te komen, maar Julia geeft aan dat dit voor haar wel goed lukte. “Ik denk dat het makkelijk is om hier te wennen omdat er veel structuur is. Zo is je dagritme al veel bepaald met trainingen en lessen. Veel is al uitgestippeld voor je en hier ga je dus eigenlijk in mee.” Chiara voegt hieraan toe: “Je bent ook de hele tijd met dezelfde mensen dus je leert elkaar goed kennen en dat is wel prettig.”
Het grootste hoogtepunt voor de dames was met afstand het kampioenschap en een schoolrecord dat verbroken werd, met maar liefst twintig overwinningen. En deze prestatie maakte wat los op de hele school. Jady: “Er was hier op school een basketbalwedstrijd terwijl wij kampioen waren geworden. Achteraf hoorden we dat ons team en onze prestatie werden omgeroepen in de pauze van deze wedstrijd. Dat is wel super grappig om te horen.” Ze vertelt verder: “Toen kwamen we terug van onze kampioenswedstrijd en werden we met politie en brandweer over de campus begeleidt, midden in de nacht.” Julia: “Er stonden nog best veel mensen met lampjes en die waren voor ons aan het juichen. We kwamen de bus uit en onze aanvoerster kwam met de prijs naar buiten en iedereen stond te juichen voor ons.”
Chiara vertelt ook over haar ervaringen na het kampioenschap: “De dagen na onze prestatie had je het gevoel dat iedereen het er de hele tijd over had. We hadden met ons team ons kampioensshirt aan naar school en iedereen feliciteerde ons. Maar ook wel bizar was dat het bij mij twee keer gebeurde dat de les werd stilgelegd en iedereen ging klappen, super ongemakkelijk natuurlijk maar wel typisch Amerikaans en een erg leuke ervaring.”
Wonen aan de andere kant van de wereld zonder je familie kan moeilijk zijn. Maar in hun team hebben Carmen, Jady, Chiara en Julia een nieuwe familie gevonden. Jady: “Ik noem ons team vaak mijn Amerikaanse familie. Als je iets nodig hebt staan ze klaar voor je.” Carmen: “Het is ook een team dat echt iets wil bereiken en dat vind ik ook wel prettig, om samen te winnen. We doen buiten het hockey ook veel met het team en dus hebben we ook een goede band en dat maakt ons team nog beter op het veld.”
Julia en Chiara sluiten zich aan bij deze woorden. Julia: “Het is fijn dat ook de Amerikaanse speelsters ons beschouwen als familie, ondanks dat zij gewoon in hun eigen land zijn. We hebben met het team ook een yell: ‘one, two, three, family!’ Dat is ook leuk dat iedereen het zo ziet, zeker omdat wij niet met onze familie kunnen zijn.” Chiara: “We hadden ook een groepsapp genaamd Supporter Sister. Hierin kon je aangeven als je ergens mee zit en dan kon je één keer in de week met een groepje zitten om erover te praten met elkaar, dat maakt ons ook wel heel hecht.”
Op de vraag wat de dames vooral missen, zijn ze hierin opvallend eensgezind, familie én eten. Carmen: “Ik mis het Nederlandse eten heel erg.” Julia, Chiara en Jady vullen aan: “Ja, kaas!” Carmen vertelt verder: “Dat is iets wat thuis heel normaal is, gewoon Nederlands eten. Maar dat is hier niet” Julia voegt toe: “Alles is hier gesuikerd, dus super ongezond. Ik mis niet echt iets uit Nederland, alleen het eten.”
Chiara ziet nog een opvallend verschil tussen internationale en Amerikaanse teamgenoten. “Amerikanen eten veel ongezond eten, ze staan daar altijd in de rij om friet, hamburgers en hotdogs te halen. En als ik dan broccoli pak kijken ze me aan waarom ik dat eet. Ook de eetervaring zelf is heel anders. Amerikanen eten hun eten snel op en zijn dan weer klaar en wij zitten soms wel een uurtje gezellig en rustig te eten.”
Voordat Jady naar Amerika vertrok zei ze dat ze het Nederlandse avondeten niet zou missen, maar dit wil ze toch even rechtzetten. “Ja, ik moet zeggen dat ik die woorden terug neem. Het aardappels, groente, vlees mis ik hier heel erg. Ik heb ook mijn excuses aangeboden aan mijn ouders, als ik nu thuis zou zijn zou ik het gewoon opeten”, vertelt Jady lachend.
Waar het eten in Amerika niet erg goed is voor de gezondheid, is er wel veel aandacht voor mentale gezondheid volgens Chiara. “Hier hangen overal posters dat je naar een psycholoog of therapie kan. En zeker in combinatie met de sport is dat in Nederland heel anders. Iedereen praat er hier makkelijk over en mensen zijn heel erg open hier.”
Voor volgend seizoen is het doel uiteraard om de titel te verdedigen. “We zijn nu de titelhouder dus er ligt best wel wat druk op. We zijn maar drie seniors kwijtgeraakt. Dus we hebben een goed team, het ziet er best goed uit en we hebben ook echt zin om weer te starten en willen natuurlijk weer kampioen worden.” Maar eerst is er nu het ‘spring’ seizoen. Hierin gaan de dames vooral veel trainen, teamactiviteiten doen en oefenwedstrijden spelen, zodat ze optimaal voorbereid zijn om opnieuw voor het kampioenschap te strijden.
